DAG 10 # 64 km Cyclotoeriste 1

Even na negenen was ik in Geraardsbergen. Nog even een cadeautje aan de Dender in de vorm van een meerkoet met haar jong. Van de zwagers had ik begrepen dat ik in het dorp steil omhoog moest. Geen probleem. Al ras zag ik een bordje met 10%. Aan het eind was ik het dorp uit en had een weids uitzicht. Pijl De Muur (van Geraardsbergen) naar links en naar beneden. Dan maar naar het iets hoger gelegen kerkje. Een bedevaartsoord uit oude tijden, Onze Lieve Vrouwe van Oudenbosch. Om half tien waren er al 5 smekelingen voor de gunsten van Maria binnen. Sfeervol kerkje. Weer buiten aan de kosteres gevraagd of ik ook een stempel kon krijgen. Ze wist van niets. Wellicht dat de priester er meer van af zou weten ? Hij draagt daar elke ochtend om 7 uur de mis op. In de zomer komen er dan al 20 gelovigen op af. Helaas sterft het kerkgebeuren uit, want er zijn geen roepingen meer. En als er nog priesters zijn, dan zijn ze niet blank en die zijn wel heel gemakkelijk, aldus de kosteres. Nog even gezellig verder gepraat met nog een kerkgangster er bij. Mijn tocht baarde wel opzien en de kosteres had van Groningen gehoord. A mai.
Vanaf het kerkje de Muur afgedaald over de kasseien. Klein stukje van 20% gelopen. Beetje hoogtevrees. Onderweg panelen met uitleg en heroïsche foto's. Over Eddy Merckx, de kannibaal. Sinds 2012 zit de Muur niet meer in de Ronde van Vlaanderen.
In Geraardsbergen was het markt. Kopje koffie zonder de beroemde mattentaart. Op maandag is de bakker dicht.
De St. Bartholomeuskathedraal is zeer sfeervol vanwege de prachtige beschilderingen uit de vorige eeuw. Niemand voor een stempel.

Weer op de fiets en al snel was ik in Wallonië. De taalgrens over. De Vlaamse Ardennen lieten zich gelden. Flink wat klimmetjes. Het gebied heet dan ook niet voor niets Les Collines. Weer paar keer fout gereden. Geen spoor of rivier als leidraad. Onduidelijke aanwijzingen en zeer inaccurate kilometeraanduidingen in de beschrijving.
Anja had me in haar WhatsApp al gewaarschuwd voor het zuiden van België.
Deed mijn derailleur het nog prima op de Muur, later kon ik hem weer niet op het kleine blad krijgen. En alles is hier flink ontvolkt. Superkrimp. Dit Waalse deel van België is veel armoediger dan het Vlaamse deel. Het kan toeval zijn, want er waren weinig mensen. Maar er werd weer gegroet, getoeterd, hand opgestoken. Zou het cliché dat arme mensen aardiger zijn toch waar zijn?

Het was zwaar bewolkt. Toch mooie stukken. Juist vanwege het klimmen. Ik zou sowieso naar de jeugdherberg in Tournai gaan. Maar het donkere weer maakte dat wel extra aantrekkelijk. De jeugdherbergvader was bijzonder aardig. Hij oefende Nederlands, ik Frans. Alles werd me omstandig uitgelegd. Geen diner, wel ontbijt. Dit keer een 4-persoonskamer voor mezelf.
De middelbare Engelsen dachten ook eens goedkoop uit te zijn. Zij moesten hun paspoorten afgeven. Ze waren snel terug. Stapelbedden!

Morgen eerst de kathedraal en de Tour de Beffroi bezoeken en natuurlijk de kerk van St. Jacques (Sint-Jakob).

Ultreia et suseia.

Geschreven door Giacoba