DAG 24 # 73 km Cyclotoeristen 2

De etappe was tamelijk saai op het stuk bij de Vienne. na. Toch was het een prachtige dag vanwege alle vriendelijke mensen. Eerst afscheid genomen van mijn gastheer, hospitalier en lopende wielerencyclopedie. De vrouw van het toeristenbureau van Vendõme zei het al. "Wat een aardige man". Toen ik vertelde over mijn Jan Jansenracefiets: 1968, Herman van Springel, tijdrit en 51 seconden voorsprong. Tours uit gaf weer de nodige problemen. Het is ook ca. 15 km voor je de agglomeratie uit bent. Het was een doolhof om de fietsbrug over de Cher te vinden. Eerst heeft een moslima mij geholpen, daarna 2 vrouwen met honden. Ze zijn helemaal met me mee gelopen. Op basis van de tekst van editie 2010 was je er nooit gekomen. Anderzijds alle wegomleidingen vanwege aanleg TGV tot Veigné, die genoemd stonden in de update die ik uit Compiegne had meegenomen, heb ik niet gezien.
Even verderop moest een vrouw in een auto mij voorrang geven. Breed lachend maakte ze fietsgebaren. Leuk koffie gedronken en stempel gehaald in Veigné.
Bij Ste Catherine-de-Fierbois waren wel serieuze werkzaamheden waar ik geen last van had. Hier even gesproken met Franse toerfietsers. Ze vertelden dat de broer van de vrouw de ronde van Frankrijk had gefietst. Niet te verwarren met de Tour de France. Deze ronde is meer dan 5600 km lang en gaat langs de de grenzen van Frankrijk. Je moet een kaart laten aftekenen. De broer fietste in mei en begin juni en had slecht weer. De Tourmalet was nog gesloten. Broerlief heeft hem gelopen met de fiets op de nek. Door veel sneeuw. Hij fietste zo'n 250 km per dag en werd op de dag van het ronden van de cirkel 60 jaar.

Na alweer 40 km in Ste. Maure-de-Touraine geluncht met menthe-a-l'eau en broodje bij al weer een zeer vriendelijke vrouw. Bij Ports was er toch echt sprake van serieuze werkzaamheden. Een déviation en een bord waarop stond dat de werkzaamheden begonnen waren op 30 juni 2013 (sic) en klaar zouden zijn op 1 juli 2014. In de gauwigheid zag ik nog een schelpteken. Ik redeneerde dat als de travaux al niet gereed waren dan toch bijna. Dus doorfietsen. Over het viaduct zonder relingen over de A10 en verderop langs de asfaltwals en over heet asfalt. Luid getoeter. Ik strandde in de armen van wegwerkers bij enorme machine. Of madame niet kon lezen. Ik antwoordde bijdehand dat het vandaag toch 1 juli was. De man kon zijn lachen niet inhouden en ik kon de laatste 50 meter ook door naar de gewone weg. Ik heb later gelezen dat het me een flinke omleiding en een zeer steile klim heeft bespaard. Ondertussen werden de luchten onverwacht dreigend.

Rond half 4 bereikte ik de plaats van bestemming. Op zoek naar de camping. Aan de rivier zag ik erg vaag terreintje. Dus door naar dorp. Hier vond ik nog een aanduiding terug naar de Vienne. Het was een camping, maar werd een parkeerplaats voor de fabriek. Deprimerend. De man die mij deze informatie gaf, had op afstand al staan te gebaren met zijn moeder? Hij bood meteen een slaapplaats aan. Ik vroeg of hij een kamer had. Dat was niet het geval. Het vooruitzicht bij moeke in bed te belanden, lokte mij niet. Ik heb hem hartelijk bedankt en zei op zoek te gaan naar de chambre des hôtes. Snel gevonden. Het is hier paradijselijk en heel luxe. Zit nu op mijn terrasje te schrijven. Al weer een uitgebreide en vriendelijke ontvangst. Ik kreeg zelfs een biertje aangeboden. De gastvrouw vertelde dat zij een vriend hebben die op de fiets naar Royan aan de kust was gegaan vanaf hier en daar de camino was gaan lopen. In no time was hij terug. Hij liep 60-70 km in zijn gebruikelijke dribbeltempo.

Tegen zessen kwamen de NL medepelgrims op fietsen met trapondersteuning. Greet en Gert. Alweer een nieuw motief. Ter herinnering van het 10 jaar geleden zijn van infarct Gert. Gert had de route 7 jaar geleden ook al niet ondersteund gefietst. Het doel gaat ook bij hen boven de weg met 100 km per dag. Ze slapen in een geweldige Yurt. Het bootje dat in de vijver ligt, wordt ook gebruikt als accommodatie.

Ultreia et suseia.

Geschreven door Giacoba