DAG 85 # 0 km

Om 7 uur zat ik in de volle bar van mijn leuke en goedkope pension aan het ontbijt. Midden tussen, voornamelijk, nachtbrakers. De Spanjaarden zijn erg goed in het nachtleven. Dat gaat gepaard met de gebruikelijke luidruchtigheid. Als ik moe ben dan heb ik nergens last van. In pension Zahara vond ik de mensen ook opvallend aardig. Gistermiddag gelijk een menu del dia genomen met eindelijk de sopa met kool er in. Ik zweer het je, het smaakt naar boerenkool. Verder eet ik hier veel draadjesvlees. Een gerecht dat ik als kind verafschuwde.

Om half acht was ik als eerste op het donkere station. Op het scherm zag ik dat de middagrit vervallen was. Met dat scenario had ik voor mijn traject geen rekening gehouden. Alhoewel. Als je, zoals ik, behoorlijk in control bent, dan passeren er vele scenario's en ook mogelijke oplossingen. Voor ruim 26 euro mocht ik met fiets mee naar Oviedo. Ruim 250 km en 90! stations verder. Op 19 stations is de trein niet gestopt. Het was een schitterende treinrit met veel zeezicht, stranden, bossen, bergen en rivieren. Ook daarvoor hoef je niet naar Nieuw-Zeeland. Het is toch een Keltisch landschap ondanks alle bos en de eucalyptussen. Als ik niet meer kan fietsen, dan ga ik treinreizen. Sinds mijn Interrailkaart op mijn 18e, ben ik gek op treinreizen. Maar de Costa del Norte was ook weer heel mooi om te fietsen. Ook in combinatie met de trein wellicht. Zolang de trein er is, want hij was wel heel matig bezet. De overtollige stations gaan nu al teloor.
In Ribadeo, de startplaats van de Camino del Norte naar Santiago, is ruimte voor 25 minuten pauze. Ik had mondvoorraad ingekocht. Op het eind van de rit wordt het bergachtiger en gaan we bij Trubia terug. De jongen met fiets achter mij, legt het uit, hoewel er bij mij geen spoor van paniek is. Uiteindelijk hebben we 1 uur en 20 minuten vertraging.

Dit is de 60e blog, Harry. Gemiddeld heb ik bijna 60 km per dag gefietst. Op basis van 6 dagen per week, maar gemiddeld heb ik geen 6 dagen gehaald. Financieel heb ik een gemiddelde van 60 ook niet gehaald. Wel ben ik nog steeds 60 jaar.
Voor Harry wil ik een klein monumentje oprichten. Een grote past niet bij hem. Harry steunt mij in al mijn plannen. Hij gaat niet alleen graag mee, maar vindt het ook mooi als ik alleen iets onderneem. In zijn brief plus stafje met schelpje geeft hij aan dat ik hem heb geïnspireerd tot veel reizen. Zo'n brief meekrijgen, vind ik ook heel bijzonder. Wat ook wel eens genoemd mag worden, is dat hij altijd achter mij staat. Al in 1980, toen ik een maand naar Florence ging vanwege de studie.
Wij noemen dat zelf de gunfactor en die is wederzijds en gebleken is dat hij voor ons belangrijk is voor lang samen zijn. Wij hebben elkaar nu 6 weken niet gezien. Harry is al 2 weken op weg in Engeland. We vinden het heel leuk om elkaar weer te zien in Plymouth, volgende donderdag. Maar het is geen drama om elkaar een tijdje niet te zien. We zijn al die jaren ook individuen gebleven en dat heeft voor ons goed gewerkt.

En ik stuitte bij het Googlen van Feve al weer op zo'n prachtige 8-daagse treinreis door Noord-Spanje!

Morgen meer over Oviedo. En de cider.

Geschreven door Giacoba