DAG 14 # 92 km Cyclotoeristen 2

Dit gaat niet over hygiënische maatregelen die vrouwen in de vruchtbare leeftijd moeten nemen. Het gaat over de stempels op een pelgrimspaspoort, ook wel credencial. In België kwam ik er bij de jeugdherberg in Geraardsbergen achter dat je de stempels (Frans tampons en Spaans sellos) op de meeste plaatsen kunt laten zetten. Dus niet alleen in kerken. Dat kan bij toeristenbureaus gedurende de openingstijden, bij jeugdherbergen, campings en refuges en in kerken, kloosters etc. op voorwaarde dat er een stempelaar te vinden is. Ik vind het verzamelen van stempels een leuke hobby. Zoiets als het verzamelen van voetbalplaatjes of voor de ouderen kauwgumplaatjes. Uiteraard is dat niet het doel. De stempels dienen als bewijsvoering van de pelgrimsreis. Daarom hoort er ook een datum bij.

Vandaag heb ik met stralend weer een rustdag op de camping van Henonville. Tijd om de blog te schrijven.
In de donkere en stille refuge werd ik pas om 8 uur wakker. Later bedacht ik dat het ook onvrij geweest zou zijn als zich nog 1 mannelijke medepelgrim had aangemeld. Toen ik na aankomst net onder de douche weg kwam, trad Seamus (van Ierse origine) binnen. Een medehospitalier. Hij kwam wat updates voor de gids brengen.
Het was gisteren een zware dag. Ik ben veel foutgereden (plus 10 km), het was druk zo dicht bij Parijs en het was een klimetappe. Compiegne uit ging ook al niet goed en naar later bleek was ik niet de enige die de fout in ging. Je verzeilt dan in verkeerde spoortunnels, parkeerterreinen en nieuwbouwwijken. Een nachtmerrie en je bent zo een half uur verder. Nog geen 12 km verder verdwaalde ik in het dorp Estrées. Geen sportveld te bekennen, laat staan een Rue du Stade. Met behulp van een zorgende vader in een nieuwbouwwijk ben ik weer op de route gekomen.Op het verdwaalpunt bij Courcelles kwam ik een dolende medepelgrim tegen. Gerco uit Borne. De situatie even besproken en besloten even van de route te gaan over een nieuw fietspad. Elk in eigen tempo. Zijn dagdoel was ook Henonville. Bij Clermont heb ik weer iets gemist en zo belandde ik op de Muur van Clermont. Helling van rond de 10%. In Clermont weer op een terras een uitstekende plat du jour gegeten. Welkom uurtje pauze. Hierna een serieuze klim van 3 km met percentages tot 7. Wel jammer dat het toen nog steeds bewolkt was. Door eigen schuld nog eens foutgereden in Mouy en dus twee keer de helling genomen. In Meru heb ik boodschappen gedaan. Van Anja en Hans wist ik dat er in Henonville niets te koop was. Vlak voor de camping nog een flinke helling, waar ik fout schakelde en een stukje moest gaan lopen. Pas na zessen op de camping. Op de camping liep ik meteen Gerco tegen het lijf. Al weer spic en span. Ik heb de tent opgezet en toen de tijd genomen voor mijn meegebrachte Leffebier. Ondertussen even samen de route doorgenomen. Na de douche kwamen nog twee pelgrims de camping op rijden. Tegen alle verwachtingen in waren het de Dordtse dames uit St. Quentin. Net als Gerco gefietst vanaf Noyon. Bijna 120 km. Chapeau!. Ze waren al wel 6 kg lichter. Voor 34 euro hadden ze een pakket naar huis gestuurd. Ze hadden al weer zo'n 6 kg boodschappen bij zich en het werd nog zeer gezellig. Ook mijn wijn is wel opgekomen.

Nu heb ik ook wat meer inzicht gekregen in motieven van andere pelgrims. Gerco was al bezig aan zijn 5e poging. en zover als nu was hij niet eerder gekomen. Hij was telkens ten onder gegaan aan stress en kan niet tegen alleen zijn. Vandaag sluit zijn vrouw met de auto aan en kan hij zonder bagage verder. Hij heeft 5 weken de tijd. De verpleegkundigen uit Dordrecht hebben 6 weken de tijd en zijn voor het eerst op fietsvakantie. Met hun mannen kamperen ze wel, maar ze fietsen er niet mee. Trudy haar zus had de tocht gefietst toen ze 60 was en is vorig jaar overleden aan longkanker. Een extra motief voor de nu ook 60-jarige Trudy.
Ik besef wel dat de luxe van de zee van tijd die ik heb, mijn tocht heel anders maakt. Er zit geen tijdsdwang in. Iedereen is vanochtend weer op pad gegaan. Buon camino. Ik zal ze niet meer zien. Ze zullen me voorblijven. Ik vind het prima zo. Zoals ik er nu over denk, heb ik niet de behoefte om aan te sluiten. Verondersteld dat anderen dat zouden willen. Ik ben natuurlijk ook niet voor niks alleen op pad gegaan.

Ultreia et suseia.

Geschreven door Giacoba