Ver weg van de drukte van de stad, het verkeer met zijn non stop getoeter, de mensen massa's, straatverkopers en alle geluiden van het drukke straatgewoel is het Orchid Home Bed & Breakfast een oase van rust. Alleen de regen hoor je nu behoorlijk tikken op de ruit. Partir c'est mourir un peu. De regen tikte vannacht en nu een stevig deuntje mee 😉.
En dan lees je bij je ontbijt in de Kathmandu post dat er vannacht weer land slides zijn geweest met 7 doden tot gevolg en 75 gezinnen die geëvacueerd zijn. Manman. Wat een drama steeds voor de armsten in dit land. Begreep dat de gemiddelde leeftijd buiten de steden op zo'n 37 tot 40 jaar ligt. Bar en boos.
Met de gastheer van het guesthouse nog een gesprek over de aardbeving en alle ervaringen daar om heen en de samenwerking met India en China in het verder opbouwen en ontwikkelen van dit land. Ook over de instabiele regering en het werken met een democratie waardoor er steeds wisselingen zijn. Ze kijken met verlangen terg naar de monarchie en het bestuur gedurende langere tijd in 1 hand zodat je door kan werken op 1 koers als het gaat om infrastructuur, zorg en onderwijs. Wel de afgelopen jaren van 20 naar 65% schoolgaande kinderen toegewerkt.dat geeft hoop!
Wij gaan voor onze laatste stadwandeling de stad in nadat we zijn ingecheckt en goed zijn ingepakt. Bijna Nepal-af 😊. En er is weer een vrouwenfestival voor vruchtbaarheid en een goede relatie met je partner (Teej festival).
Bij de Bakery Café, waar vooral doven werken (helping hands-concept, goed landelijk initiatief in de steden) drinken we onze koffie. Grappig als je wil weten waar de toilet is en je dat met handgebaren duidelijk maakt 😊.
En dan door alle straatjes en steegjes slenteren, overal poppenkastjes met poppetjes er in, veel handvakmanschap aan het werk en verkopers.
En wat een drukte op Durbar Square vanwege het festival. Een en al gezelligheid met muziek, opzwepend meestal, gedans, veel eten en drinken en natuurlijk het offeren bij de verschillende tempels waar verschillende goden centraal staan.
We splitsen voor een paar uurtjes, omdat de een nog foto's wil maken, de ander nog voetbalshirts wil kopen en er ook nog wat souvenirs/kleine kadootjes mee gaan en daarvoor gaan Boudewijn en ik samen op pad.
Om 16u spreken we af bij Café du Temple (op het dakterras bij de gekleurde parasolletjes, met goed uitzicht op de heksenketel op Durbar Square) voor lunch/diner ineen en dan hebben we gevulde magen om vliegtuig straks mee in te gaan. Dan krijgen we daar wel weer wat te eten van Qatar. Nog even met de taxi's (afspraak gemaakt met onze vaste chauffeur van de afgelopen dagen) naar hotel, bagage halen en dan met dezelfde taxi's (nu met bagage) naar het vliegveld. Dat was het dan.

Lieve lezers, dank voor jullie betrokkenheid, reacties en aandacht de afgelopen weken. Begrepen dat jullie ook hebben genoten. Mooi zo. See you again in the Netherlands 😉.

Bye bye Nepal!

Geschreven door Yvonne.op.pad