Hey mensen, welkom bij een nieuwe blog. In is al de zesentwintigste van de serie en ik ga lekker. Ik ben druk bezig met schrijven van mijn blogs om weer bij te houden wat ik allemaal heb meegemaakt. Ik had het in februari er druk wegens allemaal events als mijn verjaardag en Robotics. En over Robotics gesproken, is het deze week zover dat ik naar de wedstrijd ga en daar moet het een en ander voor worden voorbereid. Ik heb de hele week elke dag van vroeg in de ochtend, rond kwart over 7, tot laat in de middag, rond 6 uur gewerkt aan de robot. Ik heb zelf mijn pauzes opgegeven om langs te komen en de laatste puntjes op de i te zetten. Maar voor dat ik over de wedstrijd ga vertellen eerst even een feestje.

Vrijdag avond was er een verjaardag van een Braziliaanse uitwisseling student. Wij kenen deze uitwisseling student vaag. Ik heb haar maar een keer ontmoet maat toch heeft ze ons uitgenodigd om langs te komen. Ik had een klein cadeautje voor haar gekocht en ik ben naar haar huis toegelopen. Want haar huis was maar 28 minuten lopen. Voor Amerikaanse termen is dat dichtbij. Het schets ook een perspectief dat dit een wijk is naast mijn wijk en dat het gewoon een half uur lopen is. Amerika kan groot zijn. ik was de eerste die aankwam. Beetje raar maar goed k had mijn zwemspullen meegenomen want ze had haar zwembad opgewarmd tot een ongelofelijk lekkere temperatuur dat je alleen zou kunnen krijgen als je in het bad bent. Al gauw kwamen de andere erbij en we hebben lekker gezwommen tot het avond eten klaar was. We hadden een uitgebreid avondmaal. We hadden verschillende kleine Amerikaanse en Mexicaanse lekkernijen. We hebben uiteindelijk gezongen en de cadeautjes gegeven. En als toetje een verjaardagstaart. Als afsluiter hebben we een film gekeken tot mensen naar huis moesten. Ik ben tijdens de avond door een paar meisjes lastig gevallen en die vonden het leuk om me rare opdrachten en vragen te geven. Het was wel grappig tot ik ze echt moest vertellen dat het genoeg was. Tijdens het zwemmen vonden de meisjes het ook leuk om van het kleine dak af te springen. En omdat ik werd uitgedaagd door mijn uitwisselingsvriend Nic ben ik mee naar boven gerent en ben ik ook van het kleine dakje afgesprongen. Natuurlijk vonden de ouders het niet een goed plan en werd het al gauw verboden. Maar voor die ene keer was het wel goud om het te doen. Ik heb eigenlijk heel de avond het naar me zin gehad. Ik heb Maria beter leren kennen en heb enorm veel plezier tijdens het zwemmen en het avondeten. Ik vind het altijd leuk om naar een verjaardag te gaan. Maar voor mij werd het een vroege avond want de volgende ochtend moest ik op tijd opstaan om klaar te maken en naar de wedstrijd te gaan.

Het was 5 uur in de ochtend. Ik stond op en ging douchen en een ontbijt eten. Het was eindelijk zover. We hadden de wedstrijd. En we hadden bijna alles klaar om de wedstrijd te gaan rocken. We moesten er zo vroeg zijn omdat we niet zeker waren of er genoeg plek was voor ons. We als team hadden ons een beetje laat ingeschreven en daardoor was het eigenlijk al vol. Ik werd om zes uur opgehaald om daar dan half zeven te zijn. Ik moet Diego heel erg bedanken. Hij heeft mij tot nu toe altijd een lift naar alle activiteiten gegeven. Hij was er altijd klaar voor om het te vragen en dan ook het zo te regelen dat ik mee kon. Toen we om half zeven aankwamen was er niemand. Er was een scherpe koude wind en wij moesten wachten tot uiteindelijk de beveiliging na een half uur de duren voor ons open deed. Zelfs Meneer Bueno kwam pas om 7 uur en wij hadden niet zo vroeg daar moeten staan om de plek te garanderen. Toen we binnen kwamen hebben we het veld onderzocht en hebben we alle spullen zo snel mogelijk naar de werkplaats gebracht om op te zetten en zodat onze robot aan alle normen voldoet. Nou dat was nog wel een gedoe. We hebben onze eerste test bij de inspectie rond 8 uur gedaan. We kwamen er niet doorheen met de honderd procent zekerheid niet. We hebben dingen van onze robot afgezaagd en we hebben dingen verplaatst om het allemaal passend te maken. Na nog twee keer checken en nog maar 10 minuten op de klok zijn we eindelijk geaccepteerd. En ik moet je zeggen dat mijn stress tot hier zat. Mijn hart klopte als een tierelier en kwam dan ook voorlopig niet tot rust want onze eerste wedstrijd was 30 minuten later. Het probleem was dat we helemaal niet konden oefenen. We hebben door al onze aanpassingen zoveel dingen aangepast en ook zo snel gedaan dat we het erg slordig in elkaar hadden gezet. We waren precies na 30 minuten klaar met de robot om dan naar de competitie grond te verplaatsen. We waren samen in een team met Hanks. We kennen Hanks en hun goede robots. Zij zijn veder dan elk ander team in de gymzaal. We hadden een spannende wedstrijd. Ik stond dan ook aan de kantlijn als een voetbalvader naar zijn kind te roepen hoe ze het moesten doen. Want het probleem was dat er alleen maar drie leden daar mochten staan om dan de directies te geven. De rest moest dan terug naar de werkplaats of gaan kijken op het podium. Ik kon dat niet dus stond ik daar maar dingen in het Engels te schreeuwen en kijken of ze het goed deden. Het viel tegen. We hebben maximaal twee punten gemaakt en Hanks iets van twaalf. We mochten misschien de wedstrijd wel hebben gewonnen maar we hebben niet veel team punten gekregen. We renden snel terug naar onze tafel. We zagen wat goede aanpassingen voor onze robot en we gingen die dan ook direct aanpakken. Onze volgende wedstrijd was nog op zijn mist een uur veder. Die tijd hadden we wel. We hebben zelf voor een paar minuten kunnen oefenen. Ondertussen werd er ontbijt gehaald door Meneer Bueno. De eerst volgende drie wedstrijden liepen niet goed af. We probeerde zo hard maar we konden niet veel meer dan twee punten maken. En daardoor verloren ze allemaal. In de vijfde wedstrijd stond ik naast de persoon die de robot bestuurde. En in de wedstrijd heb je vijftien seconden waar de robot op code werkt en daarna hebben wijzelf 1.45 minuten om zo veel mogelijk punten te scoren met de controller. In onze vijftien seconden code hebben wij zo dat wij drie punten scoren en dan een platform oprijden om daarmee nog vier punten te scoren. Toen we de vijfde wedstrijd speelde gingen de eerste twee stappen redelijk goed en scoorde we een van de drie punten. Daarna zouden we op het platform rijden en de laatste punten scoren maar helaas vielen we over. We konden het niet meer besturen en keken voor 1.45 minuten hopeloos naar de robot. Daar ging onze wedstrijd. Het was ondertussen ook ergens rond drie uur en onze laatste wedstrijd was over 1 uur. Dus in dat uur konden we twee dingen kiezen: oefenen of nog een andere klein onderdeel doen genaamd skillgame. Hierin sta je alleen in hetzelfde veld alleen dan zonder tegen standers of partners. Hierin moest je bewijzen hoe goed jij bent in coding en het controleren van de robot. We hebben voor het laatste gekozen. We hebben het drie keer geprobeerd tot onze laatste wedstrijd. In de laatste wedstrijd speelde we met kinderen van de lagere school. Hun robot was half kapot en ik geloof dat ze in de wedstrijd geen eens 1 punt hebben gemaakt. En helaas hebben wij ook de laatste wedstrijd verloren. We gingen verslagen terug naar onze werkplek en hebben alles opgeruimd. We namen nog een laatste hap van onze lunch en gingen terug naar huis. Ik was zo moe dat toen ik thuis kwam naar bed ging en in slaap viel voor drie uurtjes. Uiteindelijk ben ik eruit gegaan om wat avondeten te eten. Daarna ben ik er weer terug in gegaan.

De volgende ochtend ging ik voor een late Valentijns feestje naar een kinderondersteuning centrum gegaan. Voor kinderen die niet thuis kunnen wonen maar ook nog niet direct in een andere familie of in een weeshuis. Zij vangen ze op tot dat ze worden op worden gevangen door een ander. Dat kan zo’n 6 maanden duren maar soms zelfs korter. Wij hebben daar een rondleiding gekregen en hebben alle kamers gezien waar de kinderen konden spelen en slapen en alle andere benodigde dingen. Wij hebben de kinderen gezien die op die tijd waren opgenomen. En we hebben een soort van meegespeeld. Na onze leuke ontmoeting zijn we al gauw aan onze lunch begonnen want we hadden honger. Ik vond het leuk dat ze dit voor die kinderen doen. Het grote deel van het bestuur bestaat uit vrijwilligers en voor ons werd dit dan ook aangeboden. Als we daar in geïnteresseerd waren natuurlijk. Ik moest gelijk denken. Zij doet namelijk ook werk met kinderen in gezinnen die niet goed voor het kind zijn. ik heb toen dat verteld aan de rest en hoe sommige van haar ervaringen best wel heftig kunnen. Natuurlijk alleen als ze op bezoek moest gaan. Ze vonden het natuurlijk erg cool dat mijn moeder dat deed. Totdat ik vertelde dat ik ze vertelde dat het niet vaak vertelde en vaak papier werk deed met veel gesprekken van onder ander de ouders. Ik vond het een redelijke saaie meeting en ik snapte niet echt het doel ervan behalve dan dat we iedereen konden zien en Christine een excuus had om te zeggend dat ze met iedereen wel gesproken had. ik heb het niet zo met mijn Lokale coördinator als dat nog niet duidelijk is. Ze is te druk, heeft te veel kinderen en geen aandacht naar de uitwisseling studenten. Ze is moeilijk te bereiken en stuurt ons vragenlijsten die zij eigenlijk zelf zou moeten invullen. Maar goed voor mij was het weer huis te gaan.

Maandag was ik niet echt lekker of voelde ik niet echt goed om naar school te gaan. Ik heb uiteindelijk maar een paar dingetjes op me lijstje gedaan en heb ik voor een lange tijd met Inge en Matthijs (twee vrienden uit Nederland) gebeld. Ik hoopte eigenlijk dat ik snel terug naar school kon gaan. Want als je 1 dag ziek ben al helemaal twee dan loop je zo ongelofelijk achter. Meer dan als je dat doet in Nederland. Ik heb zo ver ik het kon bij gehouden bij de dingen die ik heb nog moest doen of die ik heb doorgestuurd gekregen. Ik was gewoon niet lekker en ben dan ook best vroeg naar bed gegaan. Morgen begint een nieuwe dag met nieuwe kansen.
Ik heb veel beleefd in deze week. Ik heb voor het eerst zoveel stress gehad als een leider van een club. Ik moest alles onder controle houden en zelf ook nog praten met de mensen die ons interviewde. Ik vond het wel heel leuk om het te doen. Ik kan dit namelijk niet doen in Nederland. Ik ben ook blij dat ik weer mijn contacten met de ander exchange studenten heb kunnen versterken. Ik had ook nog een halve dag op woensdag. Ik had toen even mijn zusje gebeld om haar te helpen en bij te praten enzovoort. Daarna ben ik doorgelopen naar de Robotics club om weer veder te werken aan de Robot die na vier maanden nog steeds niet af was. We hadden duidelijk deze middag nodig want we hebben heel de middag continue gewerkt tot we terug naar huis moesten. Ik vond het ook weer fijn om weer een keer met mijn zusje te praten naar een lange tijd. Ik miste mijn familie wel in deze periode. Ik zou graag voor een weekje terug gaan en even gedag zeggen tegen iedereen. Nu heb ik iets anders op de planning staan en dat is nog steeds naar mijn familie gaan alleen deze is een beetje dichter bij. Ik ga hopelijk het erg naar me zin hebben als ik in de lente vakantie naar me tante ga. Ik heb er nu al zin in. Voor de rest heb ik genoten van deze week en ik hoop dat de rust terug keert na dit alles van Robotics. Ik spreek jullie in mijn volgende blog.

Geschreven door Tyas.amerika