hey lieve mensen die mijn blog lezen, Ik ga vandaag iets anders vertellen dan wat ik normaal doe. Ik weet dat ik me blog van afgelopen weekend en deze week nog niet heb gemaakt maar daar ben ik mee bezig. Maar vandaag gaan we het hebben over wat ik er nou vind en dat dan heel eerlijk en duidelijk omdat ik het moeilijk vind dit te overleggen met iemand anders. Ik ga dat wel doen na deze blog, mak je geen zorgen.

Het is al bijna 7 weken geleden voordat ik stap in El Paso zette. Zeven weken geleden was ik nog in Nederland. Veel is veranderd in iets meer dan een maand. Ik heb New York gezien en Ik heb mijn gastgezin ontmoet en ik wou eens goed beginnen met school en nieuwe mensen ontmoeten die misschien wel het leven voor me betekenen. Het is nu een maand later en Ik ga vertellen wat ik er van vind. Ten eerste laten we beginnen bij het begin en de meest gestelde vraag als ik nieuwe mensen leer kennen. Hoe vind je El Paso tot nu toe ? Ik heb daar altijd het zelfde antwoord op, Ik mis het verse eten en de elke dag koken. de geuren die door het huis heen zwerven van de kruiden en vers gesneden groeten. Hier word een gerecht gemaakt op een zondag in een mooie aluminium bak gedaan en in de koelkast gezet. Op de dag dat je het gaat eten word het opgewarmd in de oven of magnetron. Ik vind het niet het beste maar beter dan niks dus ik ga niet zeuren. Ik ben van plan ergens deze week een gerecht to koken voor de familie. Nu we het toch over me gastgezin hebben, Ik had in het begin met de familie een redelijke band en ik dacht dat ging verbeteren naarmate we langer in een huis samen woonden. Dit is niet het geval, helaas vergen kinderen veel aandacht niet alleen om ze veilig te houden maar ook vooral bezig. Deze aandacht en band die ze met hun kinderen hebben kunnen zij en zullen ze ook nooit aan mij kunnen geven omdat ik niet hun kind ben.Het is ook zo dat de communicatie met de ouders niet te best is. ik weet niet hoe ze het doen maar waarschijnlijk met lichaamstaal en elkaar heel lang kennen. Beide ouders maar Brad meer dan Cara zijn niet al te goed in communiceren. Ik denk en dit is iets wat ik niet baseer op feiten maar op een verwachting dat omdat ik al bijna 18 ben en ouder ben dan de meeste kinderen hier dat ik heus wel voor me zelf kan zorgen. Ik vergelijk dit ook met andere gastgezinnen Bijvoorbeeld die van Anna, Leo en Diego waar ik naar dat pool party toe ben gegaan. Jenifer de moeder van het gezin een een aardige, leuke en grappige meid waar ik goed contact mee heb. Zij doet het Exchange programma al voor bijna 5 jaar en weet hoe het is. Zij verteld mij dat ze het jammer vind voor me dat ik zo alleen word gelaten door me eigen familie en dat die niet zoveel met me doet. En dat is dan niet alleen communiceren maar ook met dingen samen doen zoals naar een football game of bioscoop bezoek. ik heb een weekend dingen met hun gedaan. Ik ben naar een saaie football game gegaan wat bijna een maand geleden is en een chill festival rond de zelfde tijd. Ze vragen niet wat ik wil doen of wat misschien samen gaan doen. Ze hebben een heel vast rooster en dat herhaald zich elke week. Ik vind dat vreselijk saai. Dus ik ga veel om met de andere familie die me wel graag meeneemt naar dingen. ik weet van mezelf dat als ik niet veel praat of communiceer dat ik voel of ik verloren raak en dan voel ik me heel erg alleen. Dit werkt dan ook niet in dit gezin waar er amper connectie is. Ik raak steeds meer geïrriteerd bij het gedrag van mijn gastgezin en ik weet niet of ik hier nog 9 maanden wil gaan zitten. Ik ga dit met mijn coordinator over hebben en kijken of we samen met een oplossing kunnen komen dan hier nog 6 weken mee te zitten. (Dit is niet om mijn gastgezin in een slecht daglicht te zetten, maar even vertellen over hoe i het zie. Ze zijn echt schatjes en proberen hun best om iedereen zo tevreden mogelijk te houden. Alleen voor mij gevoel niet goed genoeg

En Ik ben daar niet mee oneens met het feit dat ik word behandeld als een 18 jarige, bedoel inderdaad in Nederlandse termen ben ik bijna volwassen en zou ik beter voor mezelf moeten zorgen. Maar ik ben hier als gast op bezoek en verwacht dan ook wat meer interactie met de persoon die je in huis heb genomen in plaats van alleen laten als kind in een groot zwembad. Het probleem is ook namelijk dat dit geen Nederland is maar 4 keer groter en onbekender dan Nederland. Het vervoer is hier niet makkelijk en ik mag geen auto rijden wat hier toch het meest word gedaan. De mensen zijn onbekend en je moet helemaal opnieuw beginnen met mensen leren kennen en vrienden maken. Ze zeggen dat deze vrienden zouden duren voor je leven lang , maar ik weet dat hun weten dat ze zelf als sinds misschien basis school en al eerder betere vrienden hebben gemaakt. Ik ben iemand die hier voor 10 maanden is en dan weer weg is. Wie gaat er zo'n goeie band opbouwen waar je toch van weet dat je het niet lang gaat duren. Nu gaat het beter met mensen leren kennen en ze in een soort van vrienden zone te krijgen zodat je dingen kan krijgen als een lift naar iets of doe iets samen in de tijd dat je niks te doen hebt. Ik wil niet verplaatst worden uit El Paso omdat ik hier nu dingen heb opgebouwd en niet zomaar opnieuw ergens anders wil gaan doen. Ik vind dat dan erg zonde en ik heb hier echt leuke mensen ontmoet dus ik ga er goed over hebben met haar.

Met school gaat alles goed, ik heb laatst mijn cijferlijst geüpload maar er is vrij weinig veranderd. Ik ben al over de het van dit semester en we hebben nog tot 12 oktober voordat het laatste cijfer word ingevoerd. Ik ben best benieuwt of het me gaat lukken. Ik probeer hier wel met het huiswerk bij te zijn op tijd voor de testen te leren en goede cijfers te halen dus dat is een goede vooruitgang. Ik hoop dat ik dit jaar haal.

dit was mijn verhaal. Ik probeer me best te doen en de laatste update over afgelopen week zo snel mogelijk uploaden. Ik wil liever geen commentaar op deze blog van mensen als je me advies wil geven over hoe ik dit moet aanpakken e-mail of whats app even naar mij. Dank je voor het lezen. Spreek je snel weer.

Geschreven door Tyas.amerika