Hey mensen welkom bij een nieuwe blog. Dus de Robotics club gaat veel tijd innemen voor de competitie en de open huis dag. ( de open huis is het zelfde als in Nederland waarbij je een avond heb waar kinderen van de lagere school naar de highschool kunnen gaan en de kijken of ze het wat vinden.) ik ben afgelopen week als leider van de groep vernoemd omdat ik als enige regelmatig op kwam dagen en wel een beetje verstand van zaken had. Dat betekend voor mij meer verantwoordelijkheid en een doel om voor de competitie klaar te zijn. We hebben met de groep afgesproken om eerst drie dagen per week op te komen dagen en de laatste week voor de competitie 4 dagen per week. Puur omdat we niet vaker kunnen komen. Ik moet wel zeggen dat we een leuk en gedreven team hebben. Iedereen is gewillig om naar de competitie te gaan en dan ook hun best doen om er iets van te maken ook al is het niet makkelijk. We hebben nu zo’n 8 mensen in de groep maar dat wisselt nog wel eens. Ik ben blij dat ik voor iets gekozen heb wat ik leuk vind en na school kan doen. Gewoon om mijn tijd op te vullen en iets te leren wat ik misschien wel voor later nodig heb. Maar goed laten we maar even vertellen over wat ik nog meer heb meegemaakt.
Dus als je mijn vorige blog heb gelezen. Dan weet je dat ik zaterdag laat aankwam en erg moe was toen ik ging slapen. Nou ja dus ik stond rond half 2 op om een ontbijt te eten. Het enige wat er die dag op de planning stond was om naar de verjaardag van Jinglin te gaan. Ik had daar best wel zin in omdat het voor mij lang geleden was dat ik haar had gezien. Julia kon helaas niet komen omdat ze te moe was om zelfs op te staan. En ik snap dat wel omdat het ook een best lange dag is geweest en ze moet gewoon even tot rust komen. Nu weet ik dat Jinglin in New Mexico woont. En dat is maar 8 minuten rijden van ons huis. Ja ik woon zo dicht bij een andere staat. Toen we uiteindelijk in de avond naar het huis gingen rijden was het dan ook heel raar om de grens over te gaan want het is echt super donker en er staat een huisje met een wachter te checken of je geen vluchtelingen bij je heb. Het is ook heel raar dat je binnen zo korte tijd in een andere staat kan zijn. Toen we uiteindelijk bij het huis van Jinglin aankwamen na 5 minuten in het donker te hebben gereden was ik een van de allereerste. Ook al had Jinglin nog niet zo veel vrienden omdat ze net weer van school is veranderd en dat ze niet veel mensen kent van het uitwisseling programma. Ik had er niet zo erg in. Hierdoor kon ik even gewoon met Jinglin en haar ouders praten over hoe haar nieuwe ouders zijn en hoe haar Thanksgiving was. Uiteindelijk kwamen wat meer mensen zoals Leo en Diego waardoor we dan het vuur eindelijk kon aansteken en muziek laten spelen. Ik vind het leuk voor Jinglin dat ze eindelijk een leuke familie heeft gevonden en dat ze het echt naar haar zin heeft want ze is al 2 keer van gastgezin veranderd. Als avondeten hadden we hotdogs met chips en als je wou kon je chili op je hot dog doen. Ik vond dat ten eerste heel raar om op alles wat je eet chili te doen. Ook toen ik het begon te proeven vond ik het niet geweldig om het te eten. We hebben de hele avond eigen lijk alleen muziek geluisterd, gepraat en van het vuur genoten. Er was nog een moment waarbij we naar binnen gingen om te zingen, de kaarsjes uit te blazen en de cadeautjes uit te pakken. We hebben alle happy birthday liedjes in 5 verschillende talen gezongen omdat waarom niet als je uitwisseling studenten heb. Ik werd uiteindelijk om 10 uur opgehaald en ik was gewoon zo moe dat ik direct naar bed ging. Ik zelf heb erg genoten van het feest. Ik vond het een goede keuze om te gaan en daar met vrienden te zijn. Het versterkt de band er veel met je vrienden en het is gewoon gezellig.

Maandag begon school weer. Heel leuk allemaal maar dit zijn wel de laatste vier weken voordat het eerste semester dan echt voorbij is. Wat natuurlijk heel leuk is en iets om naar uit te kijken. De kerst komt eraan en dat is spannend omdat de Amerikanen dat heel anders doen. Maar laten we beginnen bij het begin en dat is de versiering ophangen. We hebben eigenlijk de hele middag besteed aan het ophangen en versieren van de kerstboom. En ik denk dat het hier in Amerika een echte kerstboom niet zo snel meer word gekocht als ik zie dat iedereen een neppe opzet kerstboom heeft wat natuurlijk wel veel beter is voor de natuur maar ook weer de geur en het gevoel wegneemt van de echte kerstboom. Voor de rest is het wel een groten lange kerstboom die altijd perfect in het huis past. Uiteindelijk is het allemaal heel mooi uitgepakt en ziet het er leuk uit voor het uitwisseling kerstfeest die we 9 december ’18 geven.
Op de donderdag was de open huis voor Robotics en andere vakken. Allemaal om zich te representeren als een klas die je echt moet nemen. Ik was al aanwezig om 4 uur terwijl het echt begon om 6 uur maar ik moest nog een paar dingen voorbereiden om te laten wat wij doen tijdens onze lessen en na school. Ik heb een track opgezet om af te leggen met een robot. Andere hebben de robots gebruiksklaar gemaakt of hebben wat random code geschreven om te laten zien hoe dat er dan uit zou zien als je zelf bezig bent met het programmeren. Ik vind mijn team erg leuk en moet dan ook vaak best wel lachen om de grappen die worden gemaakt. Er word niemand met minder respect behandeld of als een outcast gezien. Dat maakt het alleen maar leuker om er naartoe te gaan omdat je naar een soort van je vrienden te gaan. We hebben nog even pizza gehaald als avondeten voordat alles dan toch echt begon. Want je kan niet werken op een lege maag. Toen de ouders met de kinderen binnen kwamen lopen nam ik de rol over als leider van de groep en legde uit wat er te zien was en wat je allemaal kan doen in Robotics. Na 5 minuten gesproken te hebben we de kinderen naar de robots geleid om de parcours af te leggen terwijl wij de vragen van de ouders beantwoorden. En eigenlijk ging dit heel de avond door. Nieuwe groepen ouders kwamen binnen en ik begon weer er over te praten en dan gingen we de kinderen weer laten spelen en wij gingen individueel de vragen beantwoorden tot het 19 uur was en er geen nieuwe ouders meer kwamen. We hebben onze gesprekken met de ouders afgerond en zijn uiteindelijk gaan opruimen en daarna vrolijk naar huis gegaan. Ik denk dat dit het begin was dat ze besloten dat ik wel geschikt ben als leider en dat niemand anders echt dat wou.
Op vrijdag is er geen Robotics club omdat onze coach direct na school weg moet om zijn kinderen op te halen en daardoor wij niet het lokaal naar binnen kunnen. Dus ben ik gevraagd door mijn gitaarleraar of ik in plaats van op te treden dat het toch niet ging worden, de tickets ging verkopen met 5 andere en als vergoeding gratis naar binnen mocht. En omdat ik toch niks beter te doen had zei ik natuurlijk ja. Het is leuk om je klasgenoten te zien optreden en nieuwe mensen te leren kennen. Ik heb daar met vier andere gestaan en we hebben continue grappen gemaakt en gelachen. We hebben meer dan 150 tickets gekocht en even te bedenken dat 1 ticket 5 dollar is dan hebben we best veel binnen gebracht voor de gitaar klassen. Dus daar waren we best wel blij mee. En ik moet zeggen we hebben best wel getalenteerde leerlingen op onze school zitten. Ze kunnen goed gitaar spelen e in de maat blijven enz.. We hebben daar zo’n uur naar allemaal verschillende stukken geluisterd. Ik heb er erg van genoten. Na het orkest hebben Anna, Diego en Leo mij na huis gebracht nadat we even bij Sonic wat avondeten hebben gehaald. Ik heb genoten van deze dag, maar ik ga niet optreden. Ik vind dat ik niet goed genoeg ben om daar te staan en te spelen. Misschien is het ook een soort van een angst dat ik het verpest. Maar wie weet ga ik wel optreden in het tweede semester als ik wat meer geleerd heb.

Zaterdag heb ik eigenlijk niet veel belangrijks gedaan. Ik heb met Gia Fantastic beast gekeken. We hadden dat namelijk samen afgesproken om dan als we deze dan hebben gezien we daarna naar het tweede deel in de bios kunnen gaan. En ja Gia is ook wel erg gefascineerd met Harry potter verhalen en zoals ik. Na het film kijken heb ik wat huiswerk gemaakt en me klaar gemaakt voor de jaarboekfoto die ik moest gaan laten maken. Ik had Rob gevraagd om me te brengen want het was helemaal aan de andere kant van de stad. Toen ik aankwam ontdekte ik dat een van de uitwisseling studenten Valeria ook een foto moest laten maken. Rob is boodschappen gaan doen terwijl ik voor zo’n 2 uur in de rij stond met Valeria en haar gastmoeder. We hebben wel hele interessante verhalen samen gehad en dat dode de tijd wel een beetje. Eenmaal binnen hebben we eerst 10 dollar moeten betalen. Daarna hebben we een soort van topstuk gekregen. Ik heb een net pak gekregen en Valeria een nette jurk. En het was klaar binnen een paar minuten. Ik was blij dat het eindelijk voorbij waas. Want oh god wat had dit lang geduurd. Ik kon eindelijk naar huis.
Ik heb van deze week erg veel dingen meegemaakt. Het lijkt alsof ik zoveel meemaak. En dat er nog zoveel te den is. En dat is ook zo. Ik heb nog dingen als vakanties en kerstmis. Dus het houd niet op. En voorlopig ga ik ook nog nieuwe mensen leren kennen en relaties opbouwen. Er is nog geen einde in zicht gelukkig. Ik spreek jullie in de volgende blog (1780 woorden)

Geschreven door Tyas.amerika