Hey mensen, dus sinds ik bij de Robotics club heb aangemeld, zijn er veel verschillende activiteiten geweest waaronder fundraising. Dus afgelopen week heb ik mee gedaan om geld te krijgen voor de club. We hebben bij een vastgoed bedrijf een doos met folders gekregen die we moesten uitdelen en we hebben op een zaterdagochtend met een bord aan de kant gestaan om mensen naar de opening van een van de voorbeeld huis te gaan. Ik heb beide dingen gedaan. Eerst heb ik voor 2 uur lang in de kou rond gelopen om de folders bij de deur te leggen en ik heb ook op zaterdagochtend voor 3 uur met een bord staan wijzen. We krijgen voor de club zo’n 400 dollar om daarmee de koste van de wedstrijd mee te betalen. Dit is dan ook belangrijk want anders komen we natuurlijk niet de wedstijd in. Voor de rest heb ik dan ook niet veel bijzonder gedaan die week. Ik heb spullen gepakt voor mijn reis, ik heb nog wat meer dingen gedaan om de bouw van de robot te bevorderen. Maar ja ik heb spullen gepakt omdat ik een week lang met mijn familie naar Austin ga. Dus ik heb zaterdag de laatste dingen gepakt om zondag dan eindelijk naar Austin te vertrekken en dan vertrekken ook vroeg.

Om 4 uur werden we wakker gemaakt om dan allemaal in de auto te zitten en onze reis van 9 uur te beginnen. De hele reis was best wel saai dus heb ik er niet veel over te vertellen. Ik heb eerst in de auto in het midden gezeten en daarna in de stoel naast de bestuurder. Als je in midden zit heb je een soort van opdracht om iedereen tevreden te houden met spullen te geven aan iedereen die wat wou. Dingen als drinken en eten maar ook opladers en tablets enzovoort. Uiteindelijk kwamen we aan in een stadje genaamd Kerrvile. In deze stad woont een vriendin van Erika. Zij woonde vroeger in El Paso maar is later met haar man naar Kerrvile verhuist. Ze heeft een dochter en een zoon. De zoon is ouder dan de dochter maar beide zijn ongeveer 11 jaar. Wij verblijven hier voor twee nachten voordat we naar Austin gingen. De kamerindeling vond ik oneerlijk maar accepteerde het uiteindelijk wel. Julia en Cece sliepen in een hut buiten het huis met veel meer rust en Gabe en ik sliepen in de kamer van een van de zoons tussen al de drukte en als je me goed kent stel ik rust en stilte erg op prijs in een slaapomgeving. Maar ik kon er weinig tegen beginnen. En uiteindelijk was ik toch wel blij dat ik in de andere kamer zat. Nadat we besloten hadden waar we gingen eten om onze maag na zo’n lang reis te vullen. Na het eten kreeg ik erg last van mijn maag, dus ging ik maar naar bed om te kijken of de pijn wegging. Tijdens het slapen werd ik opeens wakker. Ik rende naar de wc pot om even over te geven. Ik kwam toen even tot rust en ging wat drinken maar de pijn in mijn maag ging maar niet weg. Ik ging toen maar terug naar bed om maar veder te slapen. Een uur later werd ik weer wakker om over te geven. Dit gebeurde nog zo’n 4 keer tot ik eindelijk rustig langer dan 2 uur kon slapen. Ik ben uiteindelijk maar opgestaan om wat medicijnen te nemen en wat te drinken. Ik had het goed te pakken maar niet alleen ik ook 7 andere hadden er last van. 5 kinderen werden die avond ziek en moesten allemaal overgeven. Uiteindelijk de hele familie werd ziek behalve Erika. Ook thuis werd Rob en Chris ziek. Onze theorie was dat de baby ons allemaal ziek heeft gemaakt. En omdat iedereen in de familie de baby vasthoud werd het virus snel verspreid. Gabe en ik hadden het meest last van. Ik heb uiteindelijk de tweede dag helemaal niks gedaan en voornamelijk geslapen. Dat verpeste mijn vakantie wel een beetje. Ik ben namelijk ziek geweest voor de rest van de week tot we weer terug gingen. Zo ziek zijn helpt dan ook niet echt met je stemming. Ik denk dat het veel leuker was als dit allemaal niet gebeurd was.

Dinsdag ochtend hebben we onze spullen gepakt om maar naar het volgende huis te gaan. Ook dit was niet in het hartje van Austin maar gelukkig dichtbij genoeg. We verbleven in een huis dat echt groot was. Dit huis woont een vriendin van de zus van Erika. Ze was met haar familie voor een weekje weg waardoor wij het huis mochten lenen. Ik sliep in een kamer met Gia en zo was iedereen wel verspreid over het huis. Toen we daar uiteindelijk binnen kwamen alle spullen hadden uitgepakt en rustig op de bank een serie keken moest ik weer eens nodig naar de wc rennen om voor een laatste keer over te geven. Ik heb dan ook niks meer gegeten en heb eigenlijk heel de tijd gewoon om me kamer doorgebracht. Ik moet zeggen dat mijn ervaringen tot nu toe nog niet geweldig zijn maar laten we hopen dat het later beter word. Toen we nog in Kerrvile waren vond ik het hele aardige mensen en vond het erg mooi waar ze woonden. Ze wonen aan een rand van een soort bos waardoor er nog wel eens herten door hun tuin lopen op zoek naar eten. Je kan dan ook in het soort bos bonen van de dieren vinden wat eigenlijk best wel gaaf is. Ze wonen zoals elk andere Texas bewoner in een soort grote bungalow. Weinig huizen hebben in Texas een eerste of een tweede verdieping. In het andere huis hadden ze wel een eerste verdieping maar het huis zag er dan ook veel duurder uit dan de gene waar we eerst waren. Het komt eigenlijk al helemaal zelden voor dat een huis nog een tweede verdieping heeft zoals veel huizen in Nederland. Laten we eruit concluderen dat Nederlanders veel dichter op elkaar wonen waardoor ze meer in de hoogte bouwen dan in de breedte. Ondanks dat k de tweede dag nogal erg ziek was heb ik wel een paar leuke gesprekken gehad met de kinderen zowel met de ouders.

Woensdag gingen Julia, Cece en ik naar Austin. Eindelijk gingen we naar Austin. Ook al voelde ik me niet perfect ik wou wel graag zien hoe Austin toeristische plekken eruit zagen. We zijn met een dochter en zoon van een van de zussen van Erika en ook nog het vriendje van de dochter. (Ik heb me god geen idee hoe ze eten, ik had dan ook niet zoveel met ze gesproken en was vooral met Julia en Cece.) Het eerste waar we naar toe gingen was een graffiti park/muur. Dit was prachtig. Ik heb erg van genoten hoe alle kleuren samen in een groot kunstwerk werd verwerkt en als je dichterbij kwam kon je de gedetailleerde stukken van de kunstenaars zien. Toen we daar rondliepen en een groot aantal foto’s maakte zag je ook andere kunstenaars nog steeds bezig zijn met nieuwe stukken te maken. Na de mooie graffiti muur, ( je kan foto’s zien op mijn Instagram account @itstyas) gingen we naar het stadhuis van Austin dat je normaal zou verwachten dat het hartje va het centrum zou liggen nu een beetje meer er buiten licht omringt met een muur en binnen in een park. Het grote gebouw had drie verdiepingen en was voornamelijk rond. Binnen werden we gecontroleerd op scherpe voorwerpen en daarna konden we lekker doorlopen. Binnen waren er verschillende kamers te bezoeken waar je kon zien hoe mensen in een rechtszaak zaten. Er was ook een koepel waar je alle Texas presidenten en belangrijke mensen in de politiek zag op een schilderij. Ik snapte zelf niet veel van al die kamers maar er was wel een mooi uitzicht van de stad vanaf de derde verdieping. Onze laatste toeristische trekpleister was een rokformatie met een brug als uitzicht. En je denkt vast dat is erg saai maar ook hier had je een heel mooi uitzicht over het uitgestrekte land van Austin. Je kon in een bos lopen waar ook cougars leven maar we zijn er niet diep erin gegaan en vertrokken al weer snel naar auto omdat het ging regenen. Ik heb veel foto’s moeten maken van Julia en Cece maar dat vond ik helemaal niet erg het waren alleen erg veel. Thuis werden we verteld dat we met zijn alle en de andere zus samen gingen uiteten. Lekker druk kan je wel zeggen maar we zeggen dan ook hoe meer zielen hoe meer vreugd. We zijn bij Chuy’s. gaan eten Dit is een Mexicaans restaurant waar je best wel lekker Mexicaans eten kan krijgen. Ik zelf heb voorzichtig aangedaan en heb voor een borrito met niet al te veel calorieën gekozen en gelukkig in Amerika kan je zien op de kaart hoeveel calorieën elke maaltijd heeft. Dit is omdat je dan zelf bewust kan zijn dat je niet te veel calorieën eet boven de aanbevolen aantal per dag. Naar het eten gingen we weer terug naar huis en alle kinderen konden alvast naar de auto gaan terwijl Erika de rekening betaalde. En voordat iedereen de auto in ging was ik nog even van plan om naar de wc te gaan. Maar toen ik terug kwam was de auto er niet meer. En ik weet honderd procent zeker dat ik tegen iemand had gezegd dat ik naar de wc ging maar blijkbaar hadden ze dat niet verteld toen ze wegreden. Geluk bij een ongeluk was de andere zus van Erika er nog wel en die kon mij wel thuisbrengen terwijl Erika Gabe afzetten bij zijn vrienden. Dit ongelofelijk onhandige maar grappige gebeurtenis heeft mij wel de optie gegeven om de zus van Erika te ontmoeten. Ik was voorlopig nog wel even alleen thuis voordat iedereen thuis kwam dus heb ik snel even een douch genomen en daarna maar de tv aangezet om een film te kijken. Ik moet zeggen dat de dag best wel leuk was ook al was ik ziek. Ik heb het beste van gemaakt en heb daarmee dan ook wat meer dingen meegemaakt wat ik langer ga onthouden. Ik heb mooie dingen gezien van Austin en heb nieuwe mensen ontmoet. Ik denk dat niet veel mensen dat kunnen zeggen.

Donderdag was het dan eindelijk zo ver. Het is Thanksgiving en dat betekend veel eten en samen met familie zijn. Dit is dan ook de dag waar mensen he meest reizen om naar familie te kunnen gaan die misschien aan de andere van Amerika wonen. Wij als familie hebben allemaal in de ochtend een lekker gemaakt die wij dan meenemen naar een van de zussen van Erika. ( ik kan ze echt niet uit elkaar houden.) We hebben een citroen cheesecake gemaakt en een soort van brownie met een marshmallow pinda topping. Het klinkt heel raar maar het is wel heel lekker. We zijn uiteindelijk met zijn alle de auto ingestapt en zijn we met een volle auto naar de zus vertrokken. Toen we daar aankwamen was het huis al helemaal vol. We waren echt mijn zo’n 30 mensen in een klein huis. En dat past gewoon echt niet dus sommige mensen gingen buiten in de tuin eten toen het eten geserveerd werd. Ik heb zelf de kalkoen gesneden en geserveerd aan mensen. We hebben ook het wensbotje gebroken en een wens gemaakt. Ik heb zelf niet heel veel gegeten maar ik heb wel alles geproefd want oh god wat hadden we veel eten. Maar ja met zoveel mensen moest dat dan ook wel. Ik heb zelf erg genoten van de desserts en de kalkoen stuffing. Na het eten hebben we het dobbelspel gespeel, hier in Amerika word dat ook wel ‘’White Elephant’’ genoemd. Het doel was de deken maar ik ben uiteindelijk met een brillenhouder geëindigd. Ik heb hem later geruild voor een koekjes-versier-set omdat ik daar simpel weg wat meer aan heb. We hebben na het spelletje afscheid genomen van iedereen en zijn weer terug naar huis vertrokken. Thuis niet veel gedaan en gewoon lekker naar bed gegaan. Ik moet zeggen dat het Thanksgiving feest in het buitenland veel groter word gemaakt dan het eigenlijk is. Want het is gewoon samen zijn en eten. Sommige spelen een paar spelletjes of kijken een film. Het is een leuk moment om een keer met je familie te zijn voor een reden als dit. Vaak zijn er families die niet genoeg tijd hebben door hun werk om hun familie te zien. Of ze leven te ver van elkaar vandaan om elkaar om een regelmatige manier te zien. Ik vind het een leuk feest en een goede reden want je hebt familie en die wil je graag zien en dan vind ik Thanksgiving een goede uitweg om elkaar te zien. Ik verwacht dat in Nederland dit feest gaat worden gevierd omdat het natuurlijk echt een Amerikaans feest is en dat het een historische reden heeft om gevierd te worden. Wij zijn als Nederlanders ook minder druk met ons werk bezig en hebben we vaak tijd voor dingen als met vrienden en familie zijn. Dit is geen feest voor onze cultuur maar een voor een typische Amerikaan en dat mag ook wel. Ik vind het een leuk feest en ik zou er aan meedoen als ik ooit in Amerika ga wonen.

Dit is de laatste dag van on weekje weg naar Austin. Vandaag hebben we vooral ingepakt en hebben we spullen gekocht want je raad het nooit maar het is Black Friday. De typische horde woeste mensen die graag de goedkoopste deals wil hebben. Ik zelf heb geen winkel bezocht die er zo aan toe ging. Terwijl de ouders met Julia naar Target gingen heb ik op de kinderen gepast en me spullen ingepakt. Daarna werd iedereen opgehaald om samen naar de Ikea te gaan en daar te gaan lunchen. Ik vind zelf dat het hele gebeuren rondom black Friday achterhaald is en dat het lijkt alsof het heel goedkoop is maar eigenlijk betaal je gewoon de normale prijs voor. Het is natuurlijk wel leuk om te zien hoe het sociaal media allemaal filmpjes plaatst hoe mensen zich gedragen als ze een koopje willen en hoe de winkels achteraf eruit zien. Na de lunch bij de Ikea zijn we terug naar het huis gegaan om de laatste dingen in te pakken en op te ruimen tot we dan echt alles hadden en met ze alle in de auto te stappen en voor de laatste keer naar een van de zussen van Erika gingen. Want er was nog een heel belangrijk dingen wat we moesten doen en wat een elk jaar traditie was voor de familie Morron. T-shirt exchange! Het doel van dit spel is om de meest foute T-shirt te kopen in maatje XL. En dan werd alles in een tas gegooid en werd er op alfabetische volgorde T-shirt uit de tas gepakt of gestolen van iemand anders die een heel leuk T-shirt had(een T-shirt kan niet meer dan 2 keer worden gestolen.). Ik ben geëindigd met een van de meest gekke T-shirts van ze allemaal. Het is een kat rijdend op een eenhoorn die een slee voortrekt met allemaal kittens erin. Ik hou van dat T-shirt en ben blij dat ik hem mocht houden. We hebben wat pizza gegeten en nog een paar spelletjes gespeeld om een cadeautjes te winnen. Heb uiteindelijk een huidverzorgingspakket gekregen dat ik gewoon ga gebruiken als cadeau voor een verjaardag of andere White Elephants. Na alle leuke activiteiten werd het dan toch echt tijd om de auto in te stappen en terug naar El Paso terug te gaan. We hebben inderdaad in de avond gereden zodat we dan zaterdag hadden om dan uit te rusten. Na een slapeloze reis zijn we dan eindelijk aangekomen rond 4 uur in de ochtend en ben me bed niet ingegaan tot 5 uur tot ik gewoon echt wegviel.

Ik heb toch nog best wel genoten van deze week ondanks het feit dat ik gewoon heel de week ziek was en dan ook niet veel kon doen. Ik heb zoveel mogelijk met alle activiteiten meegedaan om een leuke ervaring te krijgen van de week. Ik ben tot rust gekomen en klaar om mijn school voor de laatste vier weken te beginnen voordat dan eindelijk het eerste semester klaar is. Austin is een mooie en grote stad maar deed me ook vooral denken aan El Paso met zijn grote en drukte. Ook heb ik deze week veel dingen meegemaakt die ik voor later ga herinneren. Dit was mijn reis naar Austin en Kerrvile. Ik spreek jullie in een nieuwe blog. (2793 woorden)

Geschreven door Tyas.amerika