Shkodër - Godinje; 68 km en 1170 hms

Gisteravond nog even gezellig zitten babbelen met broer en zus vab het guest. Het guesthouse is een familieproject. Het gaat over corruptie, het slechte imago van Albanië en wat er nodig is om het land te verbeteren. Zijn conclusie is: de corruptie aanpakken. Het land moet zich verder ontwikkelen op met name drie punten: de gerechtelijke macht, de gezondheidzorg en het onderwijs. Na de val van het regime van Hoxha is de industrie ingestort. Er is ook al veel verbeterd zoals het onderhoud van het wegennet. Onderwijl probeert de 5-jarige Kenza haar Engels te oefen.

Vanochtend hebben wij voor de eerste keer een ontbijtje geserveerd gekregen. Wat een luxe, het lijkt wel vakantie. 😃Wij nemen afscheid met een huge en worden uitgezwaaid. Grappig hoe snel je een band met mensen kunt voelen.

Om het stadje te verlaten steken wij de rivier over via een voetgangersbrug. Een vreselijk gammel ding, er ontbreken planken waardoor je zo de rivier kunt zien. Niemand schijnt zich eraan te storen.

Na 15 km fietsen wij vlot de grens met Montenegro over. Er is voor ons totaal geen aandacht, ze wuiven slechts.

Na 25 km start onze klim door het nationaal park "Lake Skadar". Het is een pittige klim met een lengte van ongeveer 8 km. Gedurende de klim zien wij waar wij vandaag komen, Shkodër. Omdat het gisteren heeft geregend is het uitzicht helder. Eenmaal over de top hebben wij zicht op het groenblauwe meer. Dit zicht houden wij de hele dag vast, wij volgen de lijn van het meer dat diep onder ons ligt.

Het landschap is prachtig en vol kleur van de verschillende soorten bloemen. Wij fietsen zelfs door een bos met bomen en veel schaduw. Een minpuntje is dat wij nog 2x pittige moeten klimmen, weliswaar korter dan de eerste klim maar het is alweer warm dus het valt zwaar. Het is wel een fantastich mooie rit, een echte koninginnenrit zowel in hoogtemeters als in uitzicht.

Een lange afdaling volgt. Het is goed oppassen want het wegdek is slecht, zit vol kuilen en losse stenen en de vangrail ontbreekt grotendeels. Dus pijn in mijn handen van het knijpen in de remmen want je wil hier echt niet de bocht uitvliegen.

Onderweg passeren wij veel wijngaarden met proeverij. Guesthouse Bato waar wij overnachten schenkt een een eigengemaakte wijn die vanavond gaan proeven.

Geschreven door Monique.op.reis