Maastricht - Vilamont, Wanze, 66,4 km en 432 hm

Gisteravond werd code oranje afgegeven voor oost en zuidoost Nederland. Nog even contact gehad met Marga over wat te doen. Wij besluiten gewoon ons plan uit te voeren.

Vanochtend om 8.40 u sluit ik aan bij Marga in de trein naar Maastricht. Na twee uur achterover leunen stappen wij op de fiets. Het is al broeierig warm. Rustig aan is het devies.

Binnen 'no time' zijn wij in België; "Welkom in Limburgs fietsparadijs". Hoezo paradijs, het wegdek is verre van paradijselijks. Wij stuiteren zo hard dat onze tassen eraf vliegen. Vanaf nu is ook niets meer vlak, het is flink heuvelen. Mijn wenkbrauwen lopen vol en mijn doekiedep komt goed van pas.

In Glons gaan wij voor een plons ijsthee. De zon wordt verdreven door een zwaar wolkendek met donderkoppen. De luchtvochtigheid neemt toe, het lijkt wel een sauna. Dan vallen de eerste dikke druppels en wij schieten een schuur in om te schuilen.

Als wij weer op de fiets zitten is de weg verandert in een ware modderpoel. Wij lopen vast en moeten van de fiets. Wij hoppen van graspol naar graspol. Voor ik weer op kan stappen peuter ik met een stok de ergste modder tussen mijn voorvork en het voorwiel.

Dan volgt een mooie route tussen de graanvelden tot het opnieuw gaat storten. Net op tijd vinden wij een schuilplaats onder de poort van een oude boerderij. Wij eten een boterham met uitzicht op een kasteel.

Wij vervolgen onze route, af en toe druppelt het maar dat deert ons niet. Wij zijn toch al nat van ons eigen zweet. Om onze tuin te bereiken krijgen wij nog even 18 % voor onze kiezen. Een ware finale. De beloning: een fantastische tuin met goede grasmat en een tuinslang om ons af te spuiten.

Terugkijkend was het een mooie route. Maar zwaar door de hoge temperatuur en luchtvochtigheid. En niet te vergeten de soms pittige heuvels.

Geschreven door Monique.op.reis