Baipa - Everest

69 km, 5150 m

Gisteravond hebben wij de fietsen al in de truck geladen. Om 5:30 u vertrekken wij voor de zonsopgang op de Pang-La pas.

Nou die zonsopgang is werkelijk spectaculair. Het lijkt wel of je op het dak van de wereld staat. Langzaam worden de hoge bergpieken belicht door de zon. En maar plaatjes schieten.

Het is er wel ijskoud dus alles wat ik bij mij heb, en dat is niet zoveel, heb ik aan. Naarmate de zon meer opkomt zien wij de weg liggen die wij dadelijk moeten afdalen. Wij wachten met de afdaling totdat de weg grotendeels in de zon ligt. Nog een kopje warme thee en dan toch maar gaan.

Koud erg koud, af en toe stoppen in de zon om op te warmen. En dan weer verder. Maar de omgeving maakt weer veel goed. Halverwege de afdaling ligt beschut in een vallei, als in een oase, een Tibetaans dorpje met verbazingwekkend groene akkers. Na 27 km zijn wij beneden en dat is direct te merken aan de temperatuur. Laagje voor laagje gaan de kleren weer uit.

Vandaag hebben wij meerdere checkpoints waar wij als groep doorheen moeten. Veel papierwerk en paspoort laten zien. En waarom? Zeg het maar, dit is China! Elke beweging wordt vastgelegd. Lijkt mij erg beklemmend.

In een dorpje hergroeperen wij bij een typisch Tibetaans restaurant. Bij een kacheltje warmen wij verder op en om 11:00 u zitten wij aan de miesoep. Goede basis want vanaf nu wordt het weer klimmen naar Everest.

De weg begint vals plat en de wind komt er weer bij. Daar kan je bijna de klok op gelijke zetten. Rond het middaguur gaat de knop om en steekt er vast een stevige wind op.

Tot verbazing van onze gidsen mogen zij niet met de truck en de bus de laatste 15 km naar Everest rijden. Het vervoer wordt vanaf dat punt geregeld met eco bussen. Fietsers mogen wel door maar dan is er geen backup meer. Ik besluit door te rijden en besef dat ik nu op mijzelf ben aangewezen.

Het is een pittige klim maar het zicht op de Mount Everest maakt veel goed. Na iedere bocht zie je waarvoor je het doet. Ik haal Simone bij en de laatste kilometers fietsen wij samen op.

Wij slapen in het Mt. Qomolangma base camp tent hotel. Wij worden verdeeld over twee grote vilten tenten. Een traditionele nomadetent die wordt warnmgestookt met yakmest.

Wij maken nog een wandeling naar een monument, verder mag je als voetganger niet komen. Wel een beetje gek, het lijkt of je naar het einde van de wereld loopt. Je hebt hier een spectaculair mooi uitzicht op de Mount Everest, hij ligt er groots bij met een enorme aantrekkingskracht. Je blijft gewoon kijken. Hier ligt ook het Rongbuk Monastery, het hoogst gelegen klooster van Tibet.

Geschreven door Monique.op.reis