Fier - Berat; 48 km en 316 hms

De wekker gaat nog vroeger vandaag, het is vijf uur. Het kost ons ongeveer drie kwartier om alles in te pakken en te ontbijten. Wij zijn zeker niet de enige die vroeg uit de veren zijn. Door de warmte begint het leven hier vroeg. De route is snel gevonden en wij verlaten de stad via een fietspad.

Vanaf het moment dat ik op de fiets stap hoor ik een kraak in mijn fiets. Het zint mij niet maar ik kan niets vinden. Later blijkt dat mijn bagagedrager niet goed vast zit.

Net buiten de stad draaien wij weer een onverhard pad op. Oh jee! Gelukkig niet zo heftig als gisteren, het is goed te doen en de omgeving is prachtig. Je hebt dan wel geen last van het verkeer maar wij moeten wel uitwijken voor geiten, schapen en loslopende ezels.

Wanneer wij het asfalt weer raken fietsen wij langs de olievelden, Albanian oil Industry. In Roskovo gaan wij aan de koffie. Daar leren wij een nieuw woord "ujë" wat water betekent. Dit spreek je uit als "oei".

Het fietsen gaat goed vandaag. Wij zijn lekker aan het heuvelen. Marga is in haar element. Voor het middaguur bereiken wij Berat.

Berat is 2400 jaar oud en daarmee een van de oudste steden van Europa. Sinds 2008 staat Berat op de UNESCO werelderfgoedlijst en dat is niet voor niets. Verschillende religieuze en culturele gemeenschappen hebben door de eeuwen heen samen in de stad gewoond.

De stad is tijdens de Ottomaanse tijd gesticht en valt op door zijn witte huizen met bruine daken en de vele zwart omrande ramen. De stad wordt daarom wel 'de stad met duizend ramen' genoemd.

Wij slenteren door de stijle staatjes van het oude centrum en komen langs de kathedraal en de moskee. Ook de Ottomaans brug met zijn typerende zeven bogen is een bezienswaardigheid.

Na een middagdutje wagen wij ons aan de steile beklimming naar het kasteel van Berat, een ware uitdaging vooral vanwege de warmte. Wij worden beloond met een prachtig uitzicht over de stad en zijn rivier Osum. Binnen de muren van het kasteel bevindt zich een heel bewoond dorp. Je zou er maar wonen, elke dag die steile berg op.

Wij sluiten de dag af bij restaurant Amalia. en driegangen menu met lokale gerechten, alles 'home made'. Zelfs de rode wijn is zelf geproduceerd.

Vanaf ons balkon hebben wij mooi zich op Berat en kunnen wij meegenieten met de wedstrijd Albanië - Spanje.

Geschreven door Monique.op.reis