Schiphol 🛫 Corfu 🛳 Srande

Enkele weken voor de reis bood Raymond aan, mij naar Schiphol te brengen. Ik vroeg "Of hij een geintje maakte, ik had hem zojuist vertelt van onze heel vroege vlucht" maar hij was bloedserieus. Super tof.
Vannacht kwart over twee stond hij voor mijn deur. De reis verliep gladjes en een uur later liep ik op Schiphol. Tien voor vier hadden wij alle controles achter de rug en zaten wij op een bankje de tijd te doden. Hoezo drie uur van tevoren inchecken.🤔

En of dat niet genoeg was heeft het vliegtuig problemen met de airconditioning en de luchtdruk waardoor wij twee uur later vertrekken. Het grote voordeel van een vroege vlucht is gevlogen.

Tegen de tijd dat wij op de fiets zitten is het twaalf uur en staat de zon hoog te branden. De warmte valt als een deken over mij heen, de korte nacht eist zij tol. Het liefst ga ik onder een boom liggen.

Maar dat doen wij natuurlijk niet. Wij fietsen op ons dooie akkertje door de kronkelende en doodlopende straatjes van Corfu op zoek naar de Nieuwe haven. Onderweg laten wij, in ruil voor een hug, de bandjes op druk brengen door een hulpvaardige fietsenmaker.

Er zijn verschillende aanbieders die tickets voor hun bootreisjes aanpreizen. Wij worden naar binnen gepraat voor de mooiste aanbieding. Gelukkig heb ik mijn huiswerk gemaakt en kopen wij de tickets voor de boot naar Sarandë bij de buurman.

De boot vertrekt om vier uur maar wij moeten ons een uur van tevoren melden in het gebouw van de douane. Een lange rij schuifelt door het gebouw. Met de fiets aan de hand sluiten wij aan. Af en toe gaat er een deurtje open en verdwijnen er een paar mensen uit de rij. 🤔Aangekomen in Sarandë wacht ons eenzelfde ritueel. Een lange rij voor de douane.

Rest ons alleen nog om naar Ruel apartments te fietsen. Eén km volgens Google. Eerst fietsen wij nog gezellig over de boulevard. Maar dan gaat het ineens stijl omhoog. En hoewel wij er dichtbij zijn kunnen wij het niet vinden. Wij lijken er rondjes omheen te fietsen. En met deze helling en de middagzon op je rug wordt dat toch een dingetje. De mensen die wij aanspreken zijn erg behulpzaam maar het lukt niemand om ons op de goede weg te zetten.

Maar dan ontmoeten wij toch weer onze Engel. Een goed uitziende, prachtig getatoeëerde en goed Engels sprekende jongeman neemt het heft in hand. "Het komt goed" zegt hij geruststellend. De wanhoop is blijkbaar van onze gezichten te lezen. 😐 Hij belt meerdere keren met de eigenaar en uiteindelijk vinden wij het apartement. Het ligt hoog op de berg en enkel te bereiken via trappen, 97 treden! Onze redder draait daar zijn hand niet voor om. Hij tilt onze fietsen naar boven. Waar vind je nog zoiets.

Na de douche strijken wij neer bij Olive Tree waar de Musaka ons lekker smaakt. Ook de koude courgettesoep met yoghurt was heerlijk. Wat zullen wij straks slapen.

Geschreven door Monique.op.reis