Elisabethfehn - Emmen 95 km

Wat waren wij blij met ons 'Faß' vannacht, het regende pijpstelen. Het betekende ook dat wij al slingerend tussen de naaktslakken door onze weg moesten vinden. Die wil je echt niet vanavond als lijkjes op je fiets vinden.

De route is niet echt boeiend maar langs de weg volgen wij als ware reporters het plaatselijke nieuws. Zo komen wij o.a. het volgende te weten:

• Willy is 60 jaar geworden;
• Nel is 49+11 geworden;
• Heinz is getrouwd met een boerendochter uit het dorp;
• Daniëlle en David zijn 10 jaar getrouwd;
• Björn is 30 geworden en mag nu bier drinken.

En zo kunnen wij nog even doorgaan.

Na 95 km komen wij aan in Emmen, ons eindpunt van de Jutlandroute. Missie volbracht! Om dit heugelijke feit te vieren gaan wij op zoek naar een biertje. Bij café Rue de la Gare vragen wij om een witbiertje maar het vat is leeg. Maar de Leffe blond smaakt ook lekker.

Vanwege het koude weer besluiten wij dat het genoeg is geweest. Wij nemen de trein naar huis. Het vooruitzicht lekker in je eigen bed in plaats van in een koude tent geeft de doorslag.

Terugkijkend op de vakantie vond ik de Oostzeeroute een mooie fietsroute. Het eilandje hoppen maakt het erg afwisselend. Hoogtepunt van deze route is toch wel Møn met zijn krijtrotsen met Aerø als goede tweede. Jammer dat het weer niet altijd meewerkte, het was echt aan de frisse kant voor een kampeervakantie. Lekker bij de tent zitten was er niet bij. Om ons op te warmen hebben wij vaak gebruik gemaakt van de aanwezige keukenvoorzieningen, soms echte huiskamers. En ook de altijd aanwezige stormachtig wind zal ik niet snel vergeten. Maar de rust en de relaxte sfeer maken veel goed.

Eerlijk gezegd viel mij de Jutlandroute tegen. Het landschap was veel van hetzelfde. De weinige campings zorgen ervoor dat je lange afstanden moet maken. En er is onderweg weinig reuring wat de kans op een bijzondere ontmoeting klein maakt.

Geschreven door Monique.op.reis