Eindelijk is het zover

7:00 uur op Schiphol. Eerst toch nog even de doos opengemaakt om lucht uit de banden te laten. Gisteravond realiseerde ik met schrik dat ik dat was vergeten. Inchecken van bagage ging niet vlot. Door de tent was de fietdoos 1 kg te zwaar. Die moest eruit of ik moest nogeens 125 euro betalen. Belachelijk. Overige bagage onder de 20 kg. Praten als brugman hielp niets, zij was niet te vermurwen. Doos open tent eruit. Nu heb ik de tent als handbagage. Zij had namelijk mijn bagagezak al weg gestuurd. Geen pinautomaat dus nog naar een andere loket om de fiets te betalen. Maar goed vakantie 😀 we lachen er maar om 😀

Eindelijk zit in dan in het vliegtuig, klaar voor de grote oversteek. Maar vooralsnog staan wij te wachten op toestemming van de verkeersleiding. Het schijnt spits te zijn.

Gevoelsmatig heb ik er al een week op zitten. Het viel niet mee, tassen inpakken, nodige vertraging met de trein, fiets in de doos, inchecken.... Meer tijd en spanning dan op voorhand gedacht. Met de nodige hindernissen heb ik het dan toch voor elkaar. De grootste hindernis laat op zich wachten ....

De vlucht verloopt smooth, ondanks de vertraging komen wij toch op tijd aan in LA. Wind mee zeker 😊
Ondanks de lange wachtrij bij de douane verloopt alles goed. Fietsdoos en bagage zijn goed aangekomen en al snel kan ik alles droppen voor de overstap. Stukje wandelen, inchecken, securitycheck en even relaxen in het zonnetje. En off we go.

Marga staat mij al op te wachten. Wat fijn om haar te zien. En wat fijn dat iemand precies weet wat er moet gebeuren om de fiets weer rij klaar te krijgen. Om 17:00 uur, na eerst even een fotootje van ons samen nabij het vliegveld, stappen we op de fiets richting tante Ans. Aan het strand nog even een foto. Dipping the weels in the Pacific Ocean.

27 km: eerst rustig pedelend langs de haven. Maar al gauw wordt het aanpoten en de laatste klimmen zijn gewoon heftig zwaar. Tante Ans staat ons enthousiast op te wachten, nieuwsgierig naar die Monique die met haar nichtje zo'n groot avontuur aangaat. Na een lekker soepje kies ik voor het bed, ik kan mijn ogen niet meer open houden.
Ja Pien, tante Ans kan er ook wat van. Een heerlijke tomatenpaprikasoep.

Geschreven door Monique.op.reis