Aantal kilometers gevlogen: 8380 km
Aantal kilometers gereden: 17374 km
Aantal kilometers gehiket: 274.7 km

Welkom vrienden,

In een knusse blokhut midden in het centrum van Rockerville, centraal gelegen in Black Hills National Forest stond de waterige ‘coffee-to-go’ in piepschuim bekers al vroeg klaar.

Hill City - South Dakota, United States of America
Aan de weg in Black Hills National Forest staat de grootste Smokey Bear ter wereld. Het verhaal van Smokey Bear begint in 1950 wanneer er een bosbrand uitbreekt in New Mexico. De brandweer vond daar een berenwelpje (niet Flip) aan de rand van het vuur, hoog in een boom, gevlucht voor de vlammen. Hij was ernstig verbrand, maar gelukkig nog in leven. Het team redde hem uit de boom en een van de Rangers besloot hem mee naar huis te nemen. Het nieuws over het dier verspreidde zich als een lopend vuurtje waarna de welp werd overgenomen door de National Zoo in Washington. Hier werd hij het bekende symbool van Smokey Bear en heden is zijn geanimeerde versie overal langs de wegen te vinden in de bossen van Noord-Amerika. Hij geeft bezoekers een actuele inschatting van het bosbrandgevaar. Smokey is ervan overtuigd dat we samen bosbranden kunnen voorkomen en draagt deze boodschap uit overal waar hij te zien is. Zo ook in Black Hills National Forest.

Crazy Horse Memorial - South Dakota, United States of America
Wat de onvoorbereide toerist vaak niet weet, is dat de Black Hills, naast Mount Rushmore nog een tweede ‘Memorial’ herbergen: de Crazy Horse Memorial. Dit monument en vooral het indrukwekkende verhaal dat erachter schuil gaat, zijn wellicht imposanter dan de vier presidenten die op Mount Rushmore zijn vereeuwigd in steen. De Crazy Horse Memorial is een beeldhouwwerk van Lakota-leider Crazy Horse, dat nog niet af is en waar momenteel hard aan gewerkt wordt. Wanneer het voltooid is, zal het beeld 172 meter boven de bossen uittorenen, waarmee het ’s werelds grootste beeldhouwwerk zal zijn (meer dan tien keer zo groot als Mount Rushmore). Het monument is opgericht als statement tegen de inname en ‘vernieling’ van de heilige Black Hills voor de bouw van Mount Rushmore. De missie van de Crazy Horse Memorial Foundation is om de cultuur, de traditie en het erfgoed van de inheemse Amerikaanse bevolking te behouden en te waarborgen. De legende begint in 1849 met de geboorte van Crazy Horse; een groot krijgsleider van de Lakota gemeenschap, die destijds de Black Hills hun thuis noemden. Hij verzette zich dapper tegen de overname van de Black Hills door de Amerikaanse kolonisten en goudzoekers. Hij heeft zich nooit overgegeven en is voor de ‘Native Americans’ een symbool van protest. Het is dan ook niet gek dat Chief Henry Standing Bear en beeldhouwer Korczak Ziolkowski Crazy Horse kozen voor dit gewaagde project.

Black Hills National Forest - South Dakota, United States of America
Het park biedt weliswaar grote stenen sculpturen, een reptielenhuis, een museum vol dinosauriërs, een kleine dierentuin, drie midgetgolfbanen en een soort achtbaan waarvandaan je plastic bizons moest beschieten, maar wij hadden toch meer interesse in een prachtige wandeling door de natuur. We besloten voor de formaliteit langs het Visitor Center te rijden, waar een nogal ongemakkelijke vrouw, Elisa (niet te verwarren met een ELISA bepaling), niet zo goed wist wat ze met ons aan moest. Toen wij vertelden dat wij ongeveer drie tot vier uur wilden wandelen, keek ze geschokt (zoiets had nog nooit iemand gevraagd). Ze leek het niet te kunnen geloven, want de eerste paar hikes die ze ons aanraadde, waren allemaal maximaal een uur lang. Toen ze écht niet meer wist wat ze moest vertellen, besloot ze ons zoveel mogelijk informatiefolders in onze handen te duwen. Ze vertelde ons overigens wel dat de hike die we wilden doen, Black Elk Peak, in een ander park lag en daarom een bijdrage van dertig dollar vereiste. Wij hadden net veertig dollar besteed aan het Crazy Horse Monument en vonden dit een beetje te veel van het goede. We gooiden het roer om naar de Horsethief Trail, die ons ruim tien kilometer liet wandelen in een bos met een mooie afwisseling van loof- en dennenbomen. Geen indrukwekkende uitzichtenpunten deze keer, maar een gezellige, herfstige boswandeling vol Lingo spelletjes.

Rapid City - South Dakota, United States of America
Op aanraden van onze recent gemaakte goede vriend Connor zou onze keuze voor het avondeten vandaag ‘Sickies’ worden. We reden een parkeerplaats op en keken verward om ons heen, want wij zagen alleen ‘Sickies Garage’, en onze huurauto is er dan misschien niet goed aan toe maar we wilden haar niet per se laten repareren. Bij binnenkomst zagen we dat we gelukkig wel op de juiste plek waren beland, want deze garage bood een zeer divers aanbod van meer dan 50 verschillende burgers. Een burger met een behoorlijke hoeveelheid friet verzadigde Annick en Jens, maar Koen had nog behoefte aan een toetje. Dolgelukkig bestelde hij (nadat wij de eerste rekening al hadden gehad) een chocolade milkshake van het menu. Hij wist toen nog niet dat een ‘milkshake’ in dit etablissement een blok boter met chocoladesaus was, die smaakte naar een dame blanche, aldus Koen. Het suikerige botermengsel dat Koen werd voorgeschoteld was niet door een rietje te zuigen, dus die kreeg hij er dan ook niet bij. Als wapen om in dit blok boter te beitelen, gaf de serveerster Kendell hem een lepel waarmee hij met moeite kleine stukjes van de pure roomboter afschraapte om deze vervolgens als een beest naar binnen te werken. De structuur was zo vast dat de lepel in de tussenposes koppig recht overeind bleef staan in het glas (zeg maar pul).

Je favo-bloggers

#groenebal #dundundun-dudun #isditeenwoordJP

Roadkill Count: 1037

Geschreven door Koenstegmeijer.travels