Aantal kilometers gevlogen: 8380 km
Aantal kilometers gereden: 11323 km
Aantal kilometers gehiket: 164.9 km

Goedemorgen,

Onze stedentrip vervolgde zich van Seattle naar Portland en we hebben van tevoren goed uitgezocht wat we hier wilden zien. Gisteren hadden we natuurlijk het zeer frappante ‘Rubber Chicken Museum’ bezocht, en we wilden graag in hetzelfde thema doorgaan. Het motto van Portland is ook niet voor niets: “Keep Portland Weird”. We namen de proef op de som.

Portland - Oregon, United States of America
De ruïne genaamd ‘The Witch’s Castle’ bood ons een eerste indruk van hoe ‘weird’ Portland is. Het bouwwerk staat op grond waar in 1858 Mortimer Stump neergeschoten werd door zijn schoonvader, die het niet was met de partner die zijn dochter Anna had uitgezocht. In 1980 werd het gebouw ontdekt door middelbare scholieren die de bakstenen bouwval ‘The Witch’s Castle’ doopten en er wekelijkse feestjes hielden. Het heeft trouwens niets met heksen te maken; het is gewoon een oud toiletgebouw vol gekalkt met graffiti. Een korte wandeling door het benauwende bos bracht ons naar dit verlaten krot en wij schrokken ons dood. Onheilspellend gezang galmde zachtjes uit een van de kamers. Wat bleek nou? Het waren geen heksen (of zwarte katten), maar twee tieners die een TikTok video aan het maken waren.

Na deze griezelige ervaring arriveerden we later in het ‘Freakybuttrue Peculiarium’. Het Peculiarium is een museum opgezet door avonturier Conrad Elwood, die een droom had maar deze vergat toen hij wakker werd (aldus de website). Zijn hele leven heeft hij de aardbol over gereisd op zoek naar het onverklaarbare en het vreemde. In 1967 opende hij het Peculiarium, een one-of-a-kind kunstgalerij toegewijd aan Elwood’s vage visie (disclaimer: dit verhaal is mogelijk compleet verzonnen, er is niemand die het met zekerheid kan zeggen). Drie kaartjes kostten ons maar 15 dollar en terwijl Annick het Amerikaanse geld uittelde, werd zij onderbroken door een overenthousiaste kassa-dame. “O. Mijn. God. Zijn jullie Nederlands?!?!’ riep zij extatisch. Deze jongedame, Kelly, liep sinds een paar weken stage in Portland voor haar opleiding tot vertaler. Vol bezieling vertelde zij haar levensverhaal en ze was dolblij weer even Nederlands te kunnen spreken in haar Noord-Hollandse accent, dat wat weg had van dat van Britt Dekker. Ze adviseerde ons over andere rare attracties in Portland en gaf aan dat het haar was opgevallen dat er toch wel veel daklozen in de stad leven. Wij waren echter al wat gewend van onze stedentripjes (Saskatoon, Seattle, Montreal, Vancouver... Eigenlijk elke stad, behoudens Quebec), dus hoe erg kon het zijn…

Nou lieve lezers, het is makkelijk om dakloos te zijn in Portland. Het straatbeeld was schrikbarend; op elke hoek van de straat staan tentjes en op de grond zitten vele mensen die er duidelijk niet goed aan toe zijn met hun eigendommen in vuilniszakken om zich heen. De stad staat er om bekend zeer behulpzaam te zijn voor haar ten minste 6.000 daklozen (er is nooit een officiële telling verricht) en biedt onder andere onderdak door middel van tenten, slaapzakken en gratis maaltijden. De hoeveelheid mensen zonder huis in Portland is niet groter dan in andere steden, maar door het gebrek aan korte termijn onderkomens valt het probleem meer op. Helaas is er nog niets gedaan om dit onderliggende probleem op te lossen, door het beschikbaar stellen van meer en goedkopere woningen. Het is een groot punt op de politieke agenda van Portland en veel burgers maken zich zorgen over de toekomst van de stad. Portland is hierdoor niet een stad waar je gemakkelijk door de straten banjert (de situatie is voor niemand ideaal). Wij hebben ons verstopt in een enorme boekenwinkel voor ruim anderhalf uur, waar wij ons goed hebben kunnen vermaken en flink wat literatuur op de kop hebben getikt.

Een lange dag maakte dat wij weinig energie hadden om uitgebreid te dineren, en hoewel alles hier op fastfood lijkt, hebben we vandaag bij een van de snelste gegeten. Hiervoor hebben we uitvoerig gegoogeld welke fastfood keten de beste vegetarische optie in huis heeft. In Nederland heeft de McDonalds gewoon een vegetarische kipburger, maar daar hebben ze hier in Amerika nog nooit van gehoord. Jens ging door alle mogelijkheden heen; mozzarella sticks van de Arby’s, krulfriet bij de Wendy’s, of een McFlurry, dan wel appelpartjes met sour cream dip van de Mac. Bizar genoeg was de Burger King of all places de enige plek met een vega burger. Toch apart dat dit het vreemdste feit over Portland is wat wij tegen zijn gekomen. Let’s Keep Portland Weird.

Je favo-bloggers

#LandvanPimzonderFortuyn #laatsteseizoenvanthevoicemetblake #LKPW

Roadkill Count: 608

Geschreven door Koenstegmeijer.travels