Aantal kilometers gevlogen: 8380 km
Aantal kilometers gereden: 14516 km
Aantal kilometers gehiket: 225.7 km

Fakka Roofdieren,

Yellowstone National Park - Montana & Wyoming, United States of America
Veel mensen komen niet naar Yellowstone om te wandelen, maar om met de auto langs de grootste ‘attracties’ te rijden. Na de geisers en het grote meer heeft men de mogelijkheid om door te rijden naar het noorden om bij de Lamar River naar rechts af te slaan richting de Lamar Valley. Deze vallei is bekend door onder andere haar grote bizonpopulatie, maar is ook een gewilde bestemming voor zogenoemde ‘wolf watchers’, die op zoek gaan naar de roedels op de grote vlaktes. Wij besloten vandaag te gebruiken om bewapend met de camera de dieren in het dal op te sporen.

DE BIZON - Het eerste wat opvalt als je Lamar Valley binnen rijdt, zijn de kuddes bizons aan beide zijden van de weg. Yellowstone is de enige plek in de Verenigde Staten waar bizons sinds de prehistorie continu hebben geleefd. Het is dan ook niet gek dat de bizon, met op de achtergrond de unieke natuur van Yellowstone, hét iconische plaatje van het park is. Honderden van deze grote grazers leven verspreid over de vlakten in relatieve veiligheid met, door de grootte van het park, de mogelijkheid om te migreren voor voeding of om carnivoren uit de weg te gaan. De bizons leven door het hele park heen en veroorzaken hierdoor regelmatig komische situaties. Er zijn dagelijks lange files ten gevolge van dieren op de weg en terwijl wij wachtten op de uitbarsting bij Old Faithful liep er doodleuk een stier vlak achter ons langs. Het advies van het park is om bij hen uit de buurt te blijven, want ondanks dat zij mensen nooit zomaar zullen aanvallen, willen zij wel hun territorium en kalveren beschermen; dan kan de situatie nog wel eens gevaarlijk worden. Wij startten vanochtend vroeg aan een hike die ons door de vallei bracht waar veel bizons hun ochtenden spenderen in de morgenzon. Wij liepen al snel tegen een kudde aan, letterlijk. Zij stonden relaxed rondom en op ons pad te grazen, en wij wisten eerlijk gezegd niet zo goed hoe we verder konden. Zo’n 10 minuten stonden wij onderling te discussiëren wat de beste oplossing zou zijn, toen wij twee wandelaars zagen naderen. Misschien hadden zij wel een briljant idee. “Excuse us”, zeiden we, “Do you perchance have any experience with bison on the trail?”. “A little”, antwoordde een van de twee lachend, “We work for the park are experts on the bison herd in Yellowstone”. Onze monden vielen open van verbazing; hoe is het mogelijk? Ze legden ons uit dat je in principe een kudde kan doorkruisen zonder problemen. De dieren gaan dan namelijk gewoon aan de kant. Alleen de stieren hebben geen behoefte om zich te verplaatsen en daar moet je dus met een boogje omheen. “And if they charge at you, you just run”. Ze willen hiermee hun dominantie laten zien en zijn er niet op uit om je daadwerkelijk iets aan te doen. Met deze woorden werden wij meegenomen op onze ongeplande persoonlijke ‘wildlife sightseeing tour’.

DE BEER - Waar de grasvlakte overgaat in bebost gebied leeft in Yellowstone, maar voornamelijk in Lamar Valley, een grote populatie aan zwarte beren en grizzlyberen. In de natuur waar wij eerder zijn geweest waren wij al in aanraking gekomen met beren, maar dit waren relatief ongevaarlijke zwarte beren en geen grizzlyberen. Yellowstone National Park heeft 10 keer zoveel grizzlyberen als Jasper en Banff National Park. Als jullie al geschrokken waren van de foto van de zwarte beer, kunnen wij het niet aan raden om een plaatje te googelen van een grizzlybeer. Grizzlyberen zijn twee keer zwaar als zwarte beer en zijn wat minder tolerant richting mensen. Origineel stammen ze af van de Russische bruine beer uit het oosten van Siberië, terwijl zwarte beren hun oorsprong hebben in Amerika. Tot 1970 waren beide typen beren overal te vinden in Yellowstone. In deze tijd was het toegestaan om de beren te voeren en dit was dan ook één van de hoofdattracties in het park. De zwarte beren lieten zich met liefde voeden door de onwetende toeristen, terwijl de grizzly’s liever de vuilnisbakken leegroofden. Het park zag het belang in van het herstellen van het natuurlijke voedingspatroon van de beren en sinds het voeren illegaal werd verklaard is het aantal gewonden door beren gedaald van 48 per jaar naar 1 per jaar. De grizzly kan met lange klauwen diep in de grond graven naar wortels, knollen en knaagdiernesten. Het belangrijkste in hun dieet zijn de pijnboompitten van de asgrijze den, welke met hun hoge calorische waarde de ideale voeding is voor de beer om zich voor te bereiden op de winterslaap. Deze pijnboompitten zijn in Yellowstone veelvuldig aanwezig in Lamar Valley, wat dit de ideale plek maakt om ze te ‘spotten’. Nadat we de bizons hadden overleefd, hebben we alle bosranden afgetuurd op zoek naar een grote gevaarlijke grizzly, maar tevergeefs. Lichtelijk teleurgesteld zaten we daarom in de auto op weg naar onze volgende bestemming toen we aan de linkerkant van de weg een groep mensen zagen staren en wijzen. Dit vonden wij verdacht. Een minuut later stonden aan onze kant van de weg 5 auto’s stil, dat was nog verdachter. Nieuwsgierig keken wij uit het raam en zagen wij een schouwspel dat we bijna niet konden geloven. Op nog geen 500 meter afstand liep een grizzlybeer over het graslandschap (dit was overigens nog geen 200 meter van de trail waar wij net hadden gelopen). In onze ooghoek zagen we een imposante bizonstier met een aardig tempo op de beer afstappen, waarmee hij hem probeerde te verjagen van het territorium van zijn kudde. Bizar. Waar wij hoopten een beer op flinke afstand besjes te zien eten, zagen wij in plaats daarvan een indrukwekkende interactie tussen deze twee prachtige dieren.

DE WOLF - Sinds de herintroductie van wolven in 1995-1997 is Yellowstone National Park één van de beste plekken in de Verenigde Staten om ze in het wild te kunnen zien. In 1973 werd de grijze wolf op de ‘bedreigde diersoorten lijst’ geplaatst als gevolg van verschillende ‘extermination projects’ uitgevoerd door de overheid, in een poging om de populaties van hun prooidieren, waaronder de Wapiti, te beschermen. Sindsdien is gebleken dat wolven essentieel zijn voor de balans in het ecosysteem waarin deze dieren samen leven. Veel dieren hebben baat bij de karkassen die wolven achterlaten. Kraaien, coyotes en beren eten mee aan de overblijfselen van de vangst van de wolven. Het jagen in een roedel stelt de wolven in staat om grotere prooi te doden dan andere roofdieren. Wolven zijn zeer sociale dieren en leven in Yellowstone in roedels van ongeveer 12 wolven. Hier waren wij naar op zoek. De ideale tijd om ze in actie te zien is tijdens de dagenraad en de schemering. We waren met deze reden vroeg aan de wandel. Helaas hebben we hier geen geluk gehad. Na het zien van de beer zagen we wel een eenzame viervoeten over de grasvlakte wandelen, die verdacht veel weg had van een wolf. Onze hartjes gingen sneller kloppen. Het bleek echter een coyote, welke vaak foutief wordt aangezien voor een wolf. Coyotes zijn ongeveer één derde van de grootte van een wolf en zijn in overvloed aanwezig in Yellowstone. Het is dan misschien geen wolf maar het is alsnog een ontzettend bijzondere ervaring om dit dier in het wild te mogen zien jagen op de vlaktes van Lamar Valley.

In dit park hebben we nog veel meer dieren gezien waar we eindeloos over zouden kunnen schrijven, maar de blog is intussen al 1300 woorden lang. Daarom moeten jullie de informatie over de volgende dieren zelf maar even opzoeken; de wapiti, het muildierhert, de gaffelbok, het witstaart hert, de Paco, de eekhoorn en de wangzakeekhoorn.

Je favo-bloggers

#Nick&Bison #medemogelijkgemaaktdoorprooidieren #pacoiseenroofdier

Roadkill Count: 860

Geschreven door Koenstegmeijer.travels