Beste lezers,

Trekking - Tolka to Dhampus
Na afscheid te hebben genomen van de hotelmanager en een flinke fooi achter gelaten te hebben voor de waterboy, begonnen we aan onze klim naar Dhampus. De trappen waren zwaar, maar minder in aantal dan de trappen van de tweede trekdag. Het weer was goed en de lucht was helder, waardoor we zo nu en dan om konden kijken naar de Annapurna South, die in onze rug alsmaar kleiner leek te worden.

Trekking - Dhampus to Pokhara
Na een stevige lunch in Dhampus startten we met onze laatste anderhalf uur van de trekking. De route bracht ons langs smalle slingerpaadjes en shortcuts, maar was makkelijk begaanbaar, totdat het volgende gebeurde...

Een soort landslide gebied reveleerde voor onze neuzen. De helling, waaraan Dhruba zich voorzichtig, voetje voor voetje, waagde, was steil en bezaaid met stenen en gruis. Annick volgde de gids en Koen sloot de korte colonne. Hier en daar schoven stenen weg onder onze voeten, in hun afdaling meer stenen met zich mee nemend. Koen was halverwege toen het gebeurde... Een grote, platte steen was het doelwit van zijn rechtervoet en terwijl Koens zolen het donkergrijze oppervlak van de steen raakte wist hij dat hij fout had gekozen. De steen zakte 1 centimeter naar beneden en even leek het erop dat Koen door het oog van de naald was gekropen, maar het geluk was niet met hem. Een aantal kleine stenen, die vast hadden gezeten onder de grote steen, genoten van hun vrijheid en vervolgden hun weg naar beneden, waardoor de grote steen omklapte en zijn kleine vriendjes achterna ging, Koen meenemend in de afdaling... en hij stortte ter aarde. In een geslaagde poging om niet onderaan de (niet al te hoge) heuvel te belanden wierp Koen zijn lichaam op de stenen. Onder hem schoven meer en meer stenen van de hoop weg; een sneeuwbal effect aangewakkerd door de grote platte steen. Binnensmonds vloekte Koen toen hij zijn rechter knie tegen een uitstekende, maar vastzittende steen stootte. Deze steen bleek echter een uitstekende mogelijkheid om weer overeind te klimmen richting de reisgenoten en voorzichtig kwam Koen overeind. Stap voor stap en een beetje achterdochtig vervolgde hij zijn weg over de losliggende massa. Tot tweemaal toe schoven er opnieuw stenen onder Koens voeten vandaan, maar door een aantal kundige zijstappen wist hij te voorkomen dat hij nogmaals tussen de brokstukken belandde.

Gelukkig duurde de reis hierna nog maar een uur, maar ongelukkig was dit uur bergafwaarts, wat niet bevorderlijk was voor Koens knie. Annick, die nergens last van had en nog vol zat met Dal Bhat Power, ging over op de 5e versnelling, terwijl Dhruba en Koen er achteraan hobbelden. Eenmaal beneden had Annick al ruim tijd gehad om vrienden te maken met een Nepalese vrouw en haar puppy, die iets probeerde uit te leggen omtrent eten en de puppy. Of dit ging om het opeten van de puppy, eten voor de puppy of eten met de puppy is tot op heden onduidelijk. Wat we wel weten is dat zowel de puppy, als de mevrouw erg lief waren.

Een korte taxirit bracht ons uiteindelijk naar Pokhara. Onderweg hebben we nog een geweldig schouwspel van minstens 30 jagende arenden mogen bewonderen, die waarschijnlijk veel onbeschermd voedsel konden vinden op het voor de snelweg vlak gemaakte land.

Groetjes en tot schrijfs,

Je favo-bloggers

Geschreven door Koenstegmeijer.travels