Aantal kilometers gevlogen: 8380 km
Aantal kilometers gereden: 11674 km
Aantal kilometers gehiket: 167.5 km

Psst,

De bedden in Portland waren klein en hard, en de rookvrije kamer rook maar een beetje naar rook. Op een afgelegen industrieterrein lag een Motel 6 met barricades van ijzeren hekwerken, camera’s en een bewaker die 24 uur aanwezig was. Dit zou een veilig gevoel moeten geven, maar toen gisterenavond omtrent negen uur op de deur werd geklopt, ging ons hart sneller kloppen van de stress. Het was loos alarm: het bleek de bovengenoemde bewaker te zijn die onze parkeerkaart kwam brengen. Portland heeft zijn stempel gedrukt.

Portland – Oregon, United States of America
De negatieve indruk van Portland die wij gisteren hebben opgedaan, wilden wij graag vervangen door een positieve. Voodoo Donuts bood uitkomst. Gisteren hebben we reeds gepoogd om donuts te halen bij het filiaal midden in het centrum, maar na de eerste kennismaking met de stad hadden we onze eetlust verloren. We hebben vandaag nogmaals een poging gewaagd, met succes. De lekkerste donuts van Oregon; daar was niks van gelogen.

Oregon Coast Highway - Oregon, United States of America
Zonnebril op, radio op maximaal volume en cruisen maar. We hadden dan wel geen cabrio, maar met de ramen van onze Hyundai Tucson open, voelden we de frisse zeebries door onze wilde haren wervelen. Want waar de Noordzee zo wild is als een tamme cavia, is de Stille Oceaan een dodelijke Grizzly. Bij elk strand staan waarschuwingen voor het verdrinkingsgevaar en langs de weg staan bordjes voor vluchtroutes in het geval van een Tsunami. Er is een kolkende stroming en de golven slaan met geweld kapot tegen de rotspartijen van oud vulkanisch gesteente. Dit machtsvertoon is indrukwekkend en angstaanjagend om te zien. Na onze reis in 2018 langs de Californische kust, hadden wij een verlangen om dit natuurgeweld nogmaals te aanschouwen, ditmaal in Oregon. We rijden van Cannon Beach de schilderachtige route naar het zuiden, helemaal tot aan Coos Bay, zo’n 330 kilometer. Hier trekken we niet één, maar twee dagen voor uit (veel meer dan dat we voor een stad overhebben). Het eerste deel zit erop en heeft prachtige plaatjes opgeleverd. We zijn drie walvis-spot-gelegenheden verder en hebben nog altijd geen walvis gezien. Morgen weer een dag…

De enige die wildlife heeft gespot is Paco. Hij heeft zijn wilde haren nog niet verloren; na zijn korte fling met Samantha van gisteren heeft hij vandaag op het strand een nieuwe liefde aan de haak geslagen. Nietsvermoedend was hij op zoek naar walvissen aan de horizon, toen plots Rachelle aan kwam spurten. Paco was super gefocust aan het turen naar het water (zoals hij soms kan doen met die oceaanblauwe ogen van hem) en zag Rachelle eerst helemaal niet aankomen. Toen Rachelle opzettelijk voor de derde keer langskwam en haar geelblonde haren met zwarte highlights deed wapperen in de wind, wekte dit de aandacht van onze casanova. Hij zette het op een huppen en al gauw stond hij oog in oog met de fluwelen schoonheid van Rachelle. De rest is geschiedenis (what happens in Oregon, stays in Oregon).

Lincoln City - Oregon, United States of America
Laat in de middag arriveerden wij in onze eerste slaapplaats aan de Oregon Coast Highway, Lincoln City. Wij genoten hier van Fish & Chips en de zonsondergang. Het blijft bijzonder hoe zo’n verraderlijke oceaan zo’n idyllische sunset in huis heeft. Een lokale bar in Lincoln City was (na het tonen van onze ID’s) gastvrij genoeg om ons toe te laten en drie cola-light te serveren. Samen met de barman, die zo de broer had kunnen zijn van The Wolverine, evalueerden we op ons avontuur en de deceptie genaamd Portland. Hij vertelde dat Portland wel meeviel en dat alle Amerikaanse steden tegenwoordig kampen met grote populaties aan daklozen, die zijn toegenomen door de COVID-19 pandemie. We blikten ook vooruit op morgen, waarin we opnieuw gaan proberen om walvissen te spotten, maar vooral gaan genieten van het vrije gevoel dat de westkust van de Verenigde Staten ons geeft.

Je favo-bloggers

#olgazitindekrat #whathappensinOregonstaysinOregon #rupsromance #pacoheefteentype

Roadkill Count: 626

Geschreven door Koenstegmeijer.travels