Hello peoples,

De eerste nacht is voor sommigen voorspoediger verlopen dan voor anderen. Twee van de drie wereldreizigers waren namelijk om 12 uur 's nachts klaarwakker door hun uitermate goed afgestelde pijnappelklier. Deze dacht natuurlijk dat het 7 uur 's ochtends was en vond dit een prima tijd om op te staan, geen rekening houdende met het feit dat het in Chicago 7 uur vroeger was. Een zekere jongedame had een minder goed afgestelde biologische klok en kon daardoor gewoon een heerlijk 10 uur slapen.

Ondanks de voor sommigen onrustige nacht, waren we om 7 AM goed uitgerust en wakker. We zaten dan ook al vroeg in de bus richting LaGrange Road Station om daar de trein te nemen naar Chicago Union Station. Het eerste dat opviel aan Chicago waren de enorme gebouwen waarvan de toppen schuil gingen voorbij de laaghangende wolken. Eenmaal bijgekomen van de immense grootte van de stad ontdekten we wat onze maag al een uur aan het vertellen was: we stierven we van de honger. We gingen meteen op zoek naar een hotdogkraam die we nooit hebben gevonden. Onderweg zijn we wel de Statue of the Seated Lincoln en de Buckingham Fountain tegengekomen, die we dan ook meteen op de foto hebben gezet. Na ruim een uur rond te hebben gewandeld op zoek naar zowel een hotdogkraam, als de Agora-mannetjes die Annick per sé wilde zien, besloten we om te settelen voor een broodjes Subway. We sloegen rechtsaf en liepen zo tegen de Agora-mannetjes aan en wat een geweldig kunstwerk was dat. Deze gietijzeren beelden zonder hoofd of armen benamen Annick de adem. Jens en Koen waren minder onder de indruk.

We aten ons buikje vol en liepen North-bound naar de CloudGate. Deze grote glimmende boon, waarin je prachtig de Chicago skyline en jezelf kan bewonderen, was een stuk imposanter dan het kunstwerk op het Agora plein. Een 'klein' kopje koffie en een leuk gesprek met een Duitse Amerikaan gaf ons voldoende energie om onze tocht te hervatten. De volgende stop was de Monument with Standing Beast... Tja... Hier kunnen we kort over zijn: het was niet veel. De rest van de middag hebben we gespendeerd in Bub City, waar het aanbod whiskey niet laag was, alsmede haar prijs. Annick heeft hier nog een bezoekje gebracht aan het mannentoilet aangezien ze dacht dat er een man in het vrouwentoilet. Dit bleek echter bij een tweede bezoek gewoon een pop te zijn. Op aanraden van de random man in de bus (zie vorige verslag) hebben we 's avonds lekkere dikke pizza's met kaas overal en extra kaas op de kaas en daarbij nog eens strooikaas voor over alle kaas voor de liefhebber gegeten bij Lou Malnati's Pizzeria. Koen nam pasta.

Toen begon het avontuur pas echt. Halverwege de weg naar het station merkte Annick terecht op dat ze haar pet niet op had. Toen we terugkwamen bij de pizzeria bleek dat Koen tevens zijn Nikon was vergeten. Alles is gelukkig weer terug bij de rechtmatige eigenaars. Vervolgens besloten we om de green-line terug te nemen naar LaGrange Road Station ondanks dat Google Maps dit geen goed idee vond. Google bleek gelijk te hebben want de aansluting op de bus hadden we net gemist en de volgende bus kwam pas een uur later. Gelukkig hebben we ons goed weten te vermaken bij het busstation in een stoffige, oude Halloweenwinkel kijkend naar een goederentrein van minstens 100 wagons (niet overdreven). Toen de bus er eenmaal was waren we binnen een kwartiertje in ons motel en vielen we las een blok in slaap.

Groetjes en tot morgen

AMERICAN FLAG COUNT: 71
P.S. Chantal, de CloudGate is geen raam...

Geschreven door Koenstegmeijer.travels