Aantal kilometers gevlogen: 8380 km
Aantal kilometers gereden: 11879 km
Aantal kilometers gehiket: 173.5 km

Whale hello there,

Het is niet voor het eerst dat er vandaag aan ons werd gevraagd waar we vandaan kwamen. Het gesprek wordt dan vaak aangeknoopt door te vragen: “Where y’all from?”. “We are from The Netherlands”, antwoorden wij dan, waarop zij vaak reageren dat ze dat al wel hadden gedacht. Sommigen kennen Nederlanders in hun persoonlijke kring, anderen zijn in Amsterdam geweest en een enkeling heeft Nederlandse familie. Amerikanen heetten ons welkom in het land waar zij hoogstwaarschijnlijk zijn opgegroeid en zijn verrassend blij voor ons dat wij zo’n fantastische reis mogen maken. Dit gebeurde ons vandaag driemaal; zowel op de vroege hike die wij aan de kust maakten, tijdens onze speurtocht naar walvissen in Depoe Bay en bij het avondeten in een Chinees restaurant in Coos Bay.

Oregon Coast Highway - Oregon, United States of America
De Nederlandse kust is eigenlijk best dicht bij Leiden; na een fietstocht van dertig tot vijfenveertig minuten zit je in Katwijk of Noordwijk aan Zee en heb je een panoramisch uitzicht over de Noordzee. Dat hadden we ook kunnen doen, maar wij vliegen liever van Nederland naar Chicago, en rijden meer dan tienduizend kilometer door een bergachtig Canada, om vervolgens aan de oceaan te kunnen zitten op de stranden van Lincoln City. Vandaag hebben wij deel twee gereden langs de westkust van Oregon en gingen we meer doen dan alleen in de auto zitten. Het was alweer te lang geleden dat we gewandeld hadden en onze spieren waren al begonnen aan een atrofiëringsproces. Rond Lincoln City ligt een deel van Siuslaw National Forest en in dit bos stond er een hike op het programma van 8,6 kilometer door bos en weide met een uitzichtpunt over de oceaan. Het begon als een rustige wandeling door het koele woud, maar ontpopte zich tot een klim langs een steile afgrond richting een rotspartij die uitkeek over een helderblauwe oceaan. Dat kan dan weer niet in Noordwijk of Katwijk… Daar is zo’n rotspartij geen ding, bovendien is de Noordzee ook zeker niet helderblauw. Onderweg raakten wij aan de praat met twee Amerikaanse vrouwen van middelbare leeftijd, omdat zowel zij als wij niet helemaal begrepen hoe we terug moesten komen bij de auto. Zij vroegen naar onze afkomst en wij vertelden over onze ervaringen in ‘The States’, en hoe wij het spannend vonden dat iedereen hier een wapen mag hebben. Eén van de vrouwen zei resoluut: “If the gun is in the hand of the right person, it ain’t so bad”. Wij vermoeden dat deze mevrouw, ofwel haar echtgenoot, een ‘double-barreled shotgun’ in huis heeft (en op Trump stemt), en zeiden daarom gauw: “We are just not used to it in The Netherlands, just like the bears”. Verder was deze mevrouw overigens ontzettend vriendelijk en heeft zij ons haar ‘Walkthrough’ voor Yellowstone National Park gemaild, die overigens niet gratis is maar wij zo wel gratis hebben kunnen krijgen. Wat we nog meer gratis kregen, was het drankje na de hike op kosten van Bart.

Depoe Bay - Oregon, United States of America
Oké. Het is de laatste dag dat we aan de Stille Oceaan zijn gestationeerd, en jullie weten wat dat beteken: wij whaleden heel graag walvissen zien, en Depoe Bay, onze volgende stop, is het epicentrum van walvisactiviteit in de regio. We gingen walvissen spotten (niet te verwarren met walvissen bespotten, dat is onaardig). Oorspronkelijk was een walvistour geen optie gezien het prijskaartje van meer dan 100 euro per persoon, maar in Depoe Bay konden wij voor 28 dollar p.p. (omgerekend 30 euro), één uur mee met een boot, om op zoek te gaan naar het grootste levendbarende dier ter wereld. Er zijn in deze tijd van het jaar een populatie van ongeveer twintig grijze walvissen die voor de kust van Depoe Bay leven. Grijze walvissen behoren tot de baleinwalvissen, ook wel baardwalvissen genoemd. Zij onderscheiden zich van andere walvissen, omdat zij over baleinplaten beschikken in plaats van tanden. Hiermee filteren zij voedseldeeltjes uit het water. De bultrugwalvis behoort ook tot deze orde. Hoewel grijze walvissen jaarlijks trekken van het voedselgebied naar het voortplantingsgebied, wonen ze een groot deel van de tijd in deze baai. Deze reuzen worden 13 tot 15 meter lang en leven tot wel 60 jaar oud. Het is wel duidelijk waarom wij deze dieren graag in het wild wilden aanschouwen. Één uur is niet veel tijd, dus we hadden hoop maar bleven ook realistisch, we zouden ze misschien niet zien. Onze kapitein Erik informeerde ons gelukkig al bij het opstappen op de boot dat hij in de ochtend een aantal grijze walvissen en zelfs een bultrugwalvis had gespot. Als enthousiaste puppy’s stonden wij aan de boeg van het schip naar de horizon te turen. Direct na het verlaten van de baai spotten wij op een kleine afstand een wolkje water dat omhoog spoot. En jawel hoor dames en heren, de eerste walvis was gevonden. We werden compleet verrast toen het bleek dat het opspuitende water niet veroorzaakt werd door één, maar door twee walvissen die vrolijk naar het noorden zwommen. Twee walvissen werden al snel drie, en aan het eind van het uur hadden we maar liefst zeven walvissen de boot zien passeren. Het is moeilijk te verwoorden hoe bijzonder deze ervaring voor ons was, zeker nadat de zoektocht gisteren én op Vancouver Island geen vruchten had afgeworpen. De rest van de dag hebben we ze overal langs de kust nog kunnen zien zwemmen en met hen zeehonden, zeeleeuwen en laagvliegende pelikanen.

#scaredofguns #overwhalemingwildlife #gewhaledigeervaring

Roadkill Count: 636

Geschreven door Koenstegmeijer.travels