Aantal kilometers gevlogen: 8380 km
Aantal kilometers gereden: 8636 km
Aantal kilometers gehiket: 117.2 km

Goedemorgen Nederland (niet te verwarren met Goedemorgen Nederland van NPO 1),

Wat een eer om opnieuw jullie weekend in te kunnen luiden en voor mensen die wat achterlopen: van harte welkom. Een korte samenvatting van de reis tot nu toe: vertraging door TAP, heel veel autorijden, een Franstalig stuk in het midden, en inmiddels, nog meer rijden, veel hiken en veel (vega)burgers.

Vandaag op het menu stond Banff National Park, als wandelomgeving uiteraard, want als daadwerkelijke lunch hadden wij droge kadetjes met een zeer schamele hoeveelheid ham. Deze ‘dagverse’ bolletjes zouden in Nederland niet meer in de winkel mogen liggen. Het is werkelijk onbegrijpelijk hoe ze hier het brood zo compact en taai krijgen.

Banff National Park - Alberta, Canada
Banff National Park, het oudste nationale park van Canada, dateert uit 1885. Destijds werd het gebied rondom de grotten en Hot Springs omgedoopt tot conservatiegebied. Tegenwoordig bezoeken miljoenen mensen per jaar dit park en het gelijknamige stadje, Banff, om het UNESCO-werelderfgoed-wonder met eigen ogen te zien. Dat is goed te merken in Banff, wat gericht is op de onwetende toerist met een volle portemonnee. Wij startten de dag met de Tunnel Mountain Trail, de meest populaire hike in het gebied. Deze hike is familievriendelijk en binnen anderhalf uur ben je naar de top en terug beneden. De uitzichten over het stadje zijn de moeite waard, maar daar hoef je geen hele dag aan te spenderen. Het was dus tijd voor een tweede hike. Omdat een trouwe lezer, die zelf Canada heeft bezocht, ons aanraadde om andere hikes te doen dan de Sulphur Mountain (die als nummer 2 staat aangeschreven), kozen wij de C-Level Cirque trail. Wederom een moderate-to-hard trail van tenminste 10.8 km, die direct begon met een steil stuk omhoog door het bos en daarna gestaag door klom naar een oude gletsjerformatie. Vergelijkbaar met Stanley Glacier, had deze trail ook een langer stuk ‘off-trail’ die je naar de beste uitzichtpunten zou brengen. Dat klonk ons als muziek in de oren. Zonder twijfel gingen we de uitdaging van het laatste stuk aan, dat volgens websites maar 900 meter zou zijn. We kwamen opnieuw wat Nederlanders tegen die ons aan het begin van onze steile klim valse hoop wisten te geven over de duur van deze laatste (kilo)meters. “Nog 600 meter”, zei Sanne, die verbaal en non-verbaal probeerde aan te geven dat we er snel zouden zijn, “Het wordt alleen nog wat steiler”. Na een kwartier bijna verticaal klimmen met wat hulp van onze bovenste extremiteiten, kwamen we opnieuw mensen tegen: “Nog maar 400 meter!” Adrenaline gutste door ons lichaam en zweet over ons lijf. We sjokte door met die gedachte: “nog 400 meter”. Het duurde en duurde en de tijd ging traag; na zeker 200 meter vroegen wij ons af of die 400 meter wel klopte. Gelukkig kwamen daar twee Aziatische toeristen aangelopen die net van boven kwamen. “Oh, er is nog wel wat te klimmen…” zeiden ze, “Dat kost je ongeveer 45 minuten”. We voelden ons compleet verslagen. Maar zonder vallen, geen opstaan (met zo’n steile helling mag je dit best letterlijk nemen). We raapten al onze moed bijeen en liepen nog 30 minuten naar de top. Wát een uitzicht over twee prachtige meren met herfstachtig gekleurde bomen op de voorgrond en bergpartijen op de achtergrond. Het was niet op de foto te krijgen. De lol was er tijdens de klim wel eventjes vanaf, maar het uitzicht wist veel goed te maken. De klim die omhoog 30 minuten kostte, rolden we op de terugweg in een kwartiertje naar beneden. De rest van de terugreis verliep gelukkig soepel.

Morgen is Lake Louise aan de beurt en gaan wij thee drinken onderweg, want er is een theehuis op de trail. We zijn, op zijn lichtst gezegd, excited.

Je favo-bloggers

#nog600meter #nog400meter #nogveelmeermeter #bleekdriekilometer #outerspacedogs #pacos-kadetjes

Roadkill Count: 479

Geschreven door Koenstegmeijer.travels