Aantal kilometers gevlogen: 1848 km
Aantal kilometers gereden: 0 km
Aantal kilometers gehiket: 0 km

Geachte lezers,

Het startschot is gelost. Wij schrijven dit vanuit het comfort van 4-persoonskamer in een 4-sterren hotel voor 255 euro met een gratis maaltijd achter de kiezen. Twee van ons zijn gedoucht, ééntje nog niet. Onze dag begon als elke andere. De zon kwam op in het rustieke Leiden na een onweerachtige nacht. Het drietal vertrok onder het wakende oog van Bart en Elly (Jens zijn ouders) in een luxe metaalblauwe Citroën waar de koffers maar net in pasten. Omdat Bart een bosdag had gepland in het buitenland, konden we na de security-check (die met 45 minuten zo net na de zomer best meeviel) nog een potje klaverjassen.

Schiphol Airport - Amsterdam
Alles leek soepel te verlopen. Sanne aan de balie van TAP-Air stelde ons gerust dat we de overstap in Lissabon (1 uur en 5 minuten) makkelijk zouden halen, ook al moesten we daar nog door de douane. De gate van aankomst en vertrek lagen immers praktisch naast elkaar. Wij twijfelden aan deze informatie, aangezien op de boardingpass de boardingstijd later was dan de vertrektijd. Vol goede moed stonden wij om 13:55 klaar bij gate D71 (of was het toch de city-hopper naar Warschau bij gate C06) voor vertrek richting Lissabon. Hebben we alles? Paspoort? Boardingpass? Vliegtuig? Het laatste item bleek vooralsnog niet aanwezig te zijn, en de informatievoorziening aan de wachtende passagiers was uitermate schaars. Hoewel op een gegeven moment er wel al een piloot was, liet het vliegtuig nog op zich wachten. Om 17:20 stond de volgende vlucht met TAP-Air alweer gepland, wat voor de nodige verwarring zorgde bij een echtpaar van ruim boven middelbare leeftijd; Harco, een kale man met een blauwe polo, korte cargopants en zijn vaalgrijze fleecevest om zijn middel geknoopt, met als kers op de taart een even grijs nekkussentje dat voor het gemak alvast om zijn nek hing, en Fernanda. Harco en Fernanda liepen gestresst richting de gate. Fernanda vroeg zich af of ze wel bij de goede gate stonden en deelde deze zorgen met Harco, waarop Harco zuchtend een ongevraagde monoloog hield: "Waar moeten we zijn? D71! Waar zijn we nu? D71!". Dit alles terwijl hij de boardingpass onder haar neus wapperde en zijn bagage recalcitrant op de grond smeet. Tijdens dit vermakelijke schouwspel kregen we een digitale update van TAP-Air dat de overstap niet ging lukken en zij een nieuwe vlucht voor ons hadden geregeld met een extra overstap in Miami wat de totale reisduur naar 40 uur deed verlengen in plaats van de originele 13 uur. Uiteindelijk konden wij 2,5 uur later dan gepland boarden en vertrekken en hebben we Fernanda en Harco niet meer gezien.

Aeroporto de Lisboa - Lissabon
Met een onzeker gevoel verlieten wij het vliegtuig en werden wij met de bus richting het vliegveld gebracht. Aldaar stond een kleine dame een lijst met eindbestemmingen op te ratelen waarbij Chicago ook de revu bleek te passeren. Wij ontvingen een ticket richting Miami zonder verder vervolg en een handvol maaltijdbonnen die in te leveren waren op het vliegveld. Bij toch wat ontevredenheid over de vervangende vlucht hebben we bij de transferdesk een betere optie kunnen onderhandelen; via Boston met in totaal 24 uur vertraging op de gehele reis. Op kosten van TAP-Air (althans, dat moeten we nog declareren) hebben wij een mooi hotel net buiten het vliegveld gevonden, waar de laatste 4-persoonskamer aan ons werd toebedeeld.

Inmiddels is de derde persoon ook uit de douche gestapt, kan het licht uit, en gaan we genieten van een goede nachtrust voordat wij onze reis morgenochtend voortzetten. Next stop: Boston.

Groetjes en tot schrijfs,

Julllie favo-bloggers

#sexyfokschaap #opkostenvanpapaTAP

Geschreven door Koenstegmeijer.travels