Goedemorgen beste vrienden, familie, kennissen, collega’s,

Wij zijn vannacht verbleven in een prachtig Duits pension met een luxe kamer en alle benodigde faciliteiten; het bed lag prima, dekens waren niet te dik en niet te dun. Alle ingrediënten voor een goede nachtrust. Echter, de aanwezigheid van een tweetal brandmelders gooiden roet in het eten; met een frequentie van 2-3x per uur maakte een van deze twee een piepend geluid om aan te geven dat de batterij bijna leeg was. Midden in de nacht konden wij hier tot onze spijt geen oplossing meer voor vinden. Semi-uitgeslapen met een geur van rotte bloemkool (want zo rook de kamer, te wijten aan de matige riolering) in onze neus, verlieten wij Duitsland en waren wij op weg naar de andere kant van Nationaal park Sumava.

Black and Devils lake trail – Nationaal Park Sumava, Tsjechische Republiek.
Wij startten onze volgende wandeling in Spicacke Sedlo, dicht aan de Duitse grens. Het gaat om een intermediate loop-trail van +/- 8,8 km langs twee verborgen helderblauwe meren tussen de bergtoppen van Sumava. De eerste 2 kilometer was een volledig geasfalteerde, vlakke weg richting de Devil’s Lake (Cerne Jerzero). Wij zagen genoeg types die wat ons betreft niet per se geschikt zijn voor een intermediate hike van 9 km, waaronder een vrouw op sloffen, een duo met een kinderwagen, conditioneel zeer zwak ogende families en een drietal Tsjechen met halve liters bier (het was toen 11 uur ’s morgens). Na de zeer gemakkelijke start tot het zwarte meer werd ons duidelijk waarom deze hike intermediate was; een behoorlijke klim van >200m volgde met letterlijk druipen van het zweet, met name Jens. De daling werd al snel weer ingezet, waarna de Black Lake (Certovo Jezero) werd gevonden. Het meer heeft zijn naam te danken aan het feit dat dit het diepste meer van Nationaal Park Sumava is en daardoor een zwarte uitstraling krijgt. Het deed ons denken aan de Mammoth Lakes in California, maar dan een stuk drukker, wat afbreuk deed aan de indruk die het ons gaf.

Pizza Sicilia– Netolice, Tsjechische Republiek
Aansluitend aan onze hike stond een vier uur durende rit naar het oosten van Tsjechië op de planning zonder veel benoemenswaardige steden, dorpen, straten, huizen of mensen. Toch sprong er eentje uit, in negatieve zin weliswaar. Na een uur of twee hadden wij zin in een kopje koffie, waarvoor wij het levendige Netolice hadden uitgekozen. In een zijstraat stuitten wij op een veelbelovend uithangbord van een pizzeria. We liepen binnen, groetten, maar kregen geen enkele respons van de eigenaar van midden-dertig die zijn telefoon belangrijker vond dan zijn klandizie. Vervolgens vroegen wij in het Engels of het mogelijk was om hier iets te drinken. Hij antwoordde buitensporig fel: “It’s a pizzeria, we have pizza”. Wij legden uit dat wij op dit tijdstip (15:00) geen behoefte hadden aan pizza. Hij antwoordde geïrriteerd: “We have pizza” en navigeerde ons met uitgebreide handgebaren waar we konden zitten. Tevergeefs probeerden we opnieuw duidelijk te maken dat wij geen pizza wilden. We kamen non-verbaal tot de compromis dat we maar beter konden vertrekken. Deze pizzeria-eigenaar van het dorpje Netolice kon wel een knuffel gebruiken.

Chranena Krajinna Oblast Trebonsko, Tsjechische Republiek
Op ons vervolgtraject reden wij door bovenstaand natuurpark, een hele mond vol om dit te herhalen. Met GoPro gemonteerd en aangesloten, reden wij dit prachtige natuurpark door in de hoop op adembenemende vergezichten. Het was dermate indrukwekkend dat we de rest van de natuur om het park heen niet konden differentiëren van het park zelf. Er zijn geen foto’s gemaakt.

Penzion Satovski Lipy - Satov, Tsjechische Republiek
Wij zijn op het moment van schrijven onderweg naar het oostelijke deel van Tsjechië terwijl mijn lunch bijna omhoog komt dankzij Koen zijn nieuwe aan lokale normen aangepaste rijstijl, onder het genot van Tsjechische tophits. Wij vertoeven in Penzion Satovski Lipy in de buurt van Znojmo, een grote speler in de wijnstreek van Tsjechië, Zuid-Monrovia. Wij houden niet van wijn, maar deze stad is tevens dichtbij Podyji National Park gelegen, waar morgen drie Nederlandse toeristen zullen gaan wandelen onder het genot van een bakje cornflakes.

Aangekomen bij ons Penzion werd ons al snel duidelijk dat de foto’s op booking.com niet geheel overeen kwamen met de werkelijkheid. Na een korte zoektocht naar de eigenaar, waarbij we ons langs picknicktafels vol sjofele figuren moesten manoeuvreren, werden we ingecheckt. Of ja, er was nog wel de kwestie van onze reservering.
“Zwei personen” toch?
Nee meneer, “drei”.
“Ah, zwei tagen” toch?
Nee meneer, “ein tag”.
“Ah, sie kommen aus Österreich” toch…?
Ja, prima joh, wat jij wil.

Voor het slapengaan moesten onze magen nog worden verzadigd, en wij dachten dat we dit beter niet bij ons Penzion konden doen. Daarom reden we terug naar Znojmo voor een lekker maal bij hipster restaurant hoZpoda. De auto parkeerden we, na een aantal steile u-bochten onderaan de heuvel, waarop de stad gebouwd is. We waren een laatste hike verwijderd van volle buikjes en het was inmiddels 20:30 uur. Uitgeput arriveerden wij in het restaurant, waar de Engelse taal geen vereiste was om daar aangenomen te worden. De serveerster zocht letterlijk op wat ze ons wilden vertellen (op Google Translate) om vervolgens zelfverzekerd op ons af te stappen en te zeggen; “So? Drink?”. Een burger voor de boys en goulash voor Annick verder zetten wij de terugtocht in naar het Penzion. Aangezien er niet werd uitgekeken naar haarspeldbochten in het donker kozen wij een andere route, waarvan wij eerder al hadden gezien dat deze bestond en eigenlijk ook al wisten dat dit niks ging worden. Toch gingen wij de uitdaging aan; op een onverharde weg in een zeer onveilig ogende buurt reden wij 100 meter, vervolgden de weg naar links, waar de twijfel was of wij direct in het water zouden rijden. Dat was niet het geval, maar de weg liep wel dood, waarop wij 50 meter in reverse zijn gereden zonder opties te keren. Terug op de oorspronkelijke weg besloten wij weer om te keren en toch via de haarspeldbochten terug te rijden. Dit ging goed en we doken gauw in onze bedden met ribbelvormige matrassen.

We zien jullie morgen,

Doei-doei

Geschreven door Koenstegmeijer.travels