Aantal kilometers gevlogen: 8380 km
Aantal kilometers gereden: 10508 km
Aantal kilometers gehiket: 163.3 km

Goedendag walvis-enthousiastelingen,

De laagstaande golven van de golf van Georgia spoelden rustig aan tegen de houten vlonders van ons hotel en produceerden een ritmisch geluid. Bij het openen van de schuifdeuren waaide een frisse zeebries de motelkamer in. Er heerste een serene rust over Sand Pebbles Inn op Vancouver Island, waar wij onze ogen openden. We kwamen vandaag op het meest Westelijke punt dat wij met onze reis gaan bereiken: het plaatsje Ucluelet ligt direct aan de Stille Oceaan en zou de uitgestrektheid van het grootste water op deze aardbol aan ons openbaren, met aan de horizon silhouetten van walvissen en orka’s.

Ucluelet - British Columbia, Canada
Kronkelende wegen door het binnenland van Vancouver Island brachten ons van het oosten naar het westen in 2 uur, en op het moment van schrijven zijn we op de terugweg, en slaat de misselijkheid behoorlijk toe… Maar dat terzijde.. Uiteraard stopten we eerst bij de Walmart en de Tim Hortons. Wij bestellen in de Tim Hortons standaard de dubbele espresso, wat vandaag opnieuw een uitdaging blijkt te zijn voor het personeel, die elke keer vragend en verward kijken naar het espressoapparaat en vervolgens geholpen worden door één van de meer ervaren werknemers. We bereikten het Information Centre van het Pacific Rim National Park Reserve met een dosis cafeïne en een donut achter de kiezen, die er na de kronkelweg goed in is gebleven. Een aardige Ierse man van het Information Centre, Callum, duwde ons vrij passieloos een kaart met de meest populaire trails in onze handen, waarna wij besloten om tóch te kiezen voor een hike net buiten het nationale park: de Wild Pacific Trail. Deze trail zou ons in oktober een goede kans geven om walvissen te spotten. Vol energie liepen wij vanaf Ucluelet met onze camera gereed richting de oceaan, waar wij amper de oceaan konden spotten (laat staan walvissen) vanwege een dikke laag mist die over het water hing… Die walvissen konden we wel vergeten, zou je denken. Gelukkig was het weer ons goed gezind: het trok later die middag he-le-maal open. Derhalve besloten we om later een deel van de wandeling te herhalen om toch nog walvissen te kunnen zien. Met wat kleine uitstapjes naar rotsformaties in de oceaan en het vochtige regenwoud van Vancouver Island keerden wij terug bij de vuurtoren van Ucluelet. Wij tuurden over de wateren, en plots zagen we daar een stip aan de horizon. We zoomden in met onze camera en daar werd het steeds duidelijker: het was een bootje. Een bootje dat waarschijnlijk ook op zoek was naar walvissen… We hebben dus helaas geen walvissen gespot vandaag, die overigens ontzettend belangrijke schakels zijn in preservatie van het milieu, gezien zij indirect verantwoordelijk zijn voor ongeveer 50% van het zuurstof op aarde. Ondanks dat ze vandaag niet te zien waren, hebben wij whale genoten van het gewhaledige uitzicht. We whalen eigenlijk morgen terug, maar we hebben al een hotel geboekt in Victoria.

De geur van de zee maakte ons hongerig en met onder andere Fish & Chips sloten we de dag succesvol af in Port Alberni, in een bar met zeer matige service, ongewoon grote porties, country muziek op de achtergrond en tientallen opgezette dieren die waarschijnlijk al jaren deel uitmaken van het interieur (net als het personeel overigens). Nu snel weer terug naar ons motel aan de stille wateren van een zeestraat die uitmondt in de Stille Oceaan.

Je favo-bloggers

#lastigeespresso #StilleOceaan #waareenwhaleisiseenweg #geenwhaleduseenmatigeweg #stopwalvisjacht #opgezettedierenbijhuizestegmeijer

Roadkill Count: 529

Geschreven door Koenstegmeijer.travels