Aantal kilometers gevlogen: 8380 km
Aantal kilometers gereden: 9967 km
Aantal kilometers gehiket: 152.8 km

Goedemorgen volgers,

De bergen van Canada waren prachtig, maar vandaag moesten we er toch echt aan gaan geloven: met een totale reisduur van zes en een half uur reden we vandaag naar Vancouver, een Canadese stad aan het westelijke uiteinde van het continent. Dat was in ieder geval het doel vandaag, maar zoals jullie weten gaat het niet om het doel, maar om de weg ernaartoe. Een half uur voor wij vetrokken bekeken we de route op zoek naar een paar leuke ‘road-side attractions’. Uit uiterste verveling vulden we de eerste de beste ‘Salmon Run’ in, in onze navigatie, zonder dat we wisten wat ons te wachten stond…

Tsútswecw Provincial Park - British Columbia, Canada
Met zeer weinig verwachtingen naderden we de parkeerplaats van de ‘Salmon Run’ van Tsútswecw Provincial Park. Onze monden vielen open toen wij aldaar veertien schoolbussen zagen die honderden kinderen aan het uitladen waren. Vrijwilligers met rode vestjes (het had iets weg van de Straatprijs van de Postcode Loterij, alleen Winston en Martijn Krabbé ontbraken) leidden ons naar onze parkeerplek met richtingbordjes in de vorm van de Sockeye Zalm, en wij volgden vol verbazing de stroom auto’s. Op het terrein stonden tientallen Dixies en enkele foodtrucks (één hiervan verkocht ironisch genoeg vis-snacks). “Salute to the Sockeye”, zei een vrijwilligster, “It’s only 10 dollars for the complete car, which is quite a good deal.” Wij schoven tien Canadese dollar in haar hand en ons zalmavontuur kon beginnen, want het was toch wel heel toevallig dat precies op deze willekeurig uitgekozen plek, precies vandaag het ‘Salute to the Sockeye’-festival 2022 werd gevierd. Voor de mensen die dit wereldberoemde festival niet kennen: eens in de vier jaar kun je grote getalen aan zalm in de rivier bewonderen (ze verwachten zo’n 680.000 zalmen dit jaar), waar zij hun eitjes leggen, nadat deze zalmen 500 kilometer hebben afgelegd tegen de stroming in. Ze leggen eens in de vier jaar zo’n 4000 eitjes in de rivier, die blijven plakken aan de steentjes, waarvan uiteindelijk zo’n 200 eitjes zich na 100 dagen visjes mogen noemen. Deze blijven een jaar in het zoetwatermeer, waarna ze terugzwemmen naar de Grote Oceaan; ongeveer 10 van de 200 overleven deze trip. Aan het einde van hun leven, ongeveer 4 jaar later, begint de cyclus opnieuw en zwemt de zalm weer tegen de stroming in de rivier door. In dit park kun je vier verschillende soorten zalm zien zwemmen en springen door de rivier, waarvan de Sockeye Zalm de meest voorkomende is en tevens de meest opvallende vanwege zijn felrode kleur (die deze overigens niet heeft in de oceaan). Al deze informatie hebben wij te danken aan Garry, een vrijwilliger van de Sockeye Zalm Vereniging, die verdacht veel leek op de opa van Koen. We hebben helaas geen mooie foto’s van de zalm kunnen maken, maar wel van een machtige Bald Eagle die zijn feestmaal al voorbij zag zwemmen.

Bridal Veil Falls - British Columbia, Canada
Na deze grote stop zou eigenlijk elke volgende stop in het niet vallen. Dit was ook zo, want de Bridal Veil Falls was een prachtige waterval, maar het was niets in vergelijking met springende rode vissen in de rivier. Het was wel fijn om even de benen te strekken in een mossig woud en de buitenlucht was een goede afwisseling van de airconditioning van de auto (ja… het was op deze oktoberdag maar liefst 28 graden Celsius). We vervolgeden onze weg gauw naar Vancouver, een wereldstad met 1,8 miljoen inwoners waar we twee nachten zullen verblijven. Onze eerste stop morgen is het kantoor van Dollar, onze autoverhuurmaatschappij, waar wij langs zullen moeten om toestemming te vragen voor een ferrytrip naar Vancouver Island: fingers crossed.

Je favo-bloggers

#SalutetotheSockeye #JandeZalmkenner #PostcodeLoterij

Roadkill Count: 511

Geschreven door Koenstegmeijer.travels