Aantal kilometers gevlogen: 8380 kmAantal kilometers gereden: 13527 km Aantal kilometers gehiket: 190.5 kmEen goede maandagmorgen,
Gisteravond waren wij helemaal klaar om een nieuw reisverslag voor jullie te schrijven, maar bij het openen van Pindat zagen wij dat er al een verhaal was geüpload. Flip was ons voor, en dat was prettig, want dat gaf ons tijd om een uitgebreide planning te maken voor Yellowstone National Park. We hebben inmiddels de wilde westkust ingeruild voor het Wilde Westen, het land van Cowboys, en daarvoor van wie eerder Indianen werden genoemd. De correcte terminologie is echter ‘natives’ ófwel gewoon de naam van de desbetreffende gemeenschap; in het geval van Idaho, de ‘Nez Perce’. We doorkruisten vandaag deze staat (Idaho) op onze weg naar het Oosten. Idaho heeft als bijnaam “The Gem State”, vanwege de verborgen schoonheid die zij huisvest. Ondanks haar onderschatte natuur is het conservatieve Idaho een échte landbouwstaat, die verantwoordelijk is voor 25% van de aardappelteelt ter wereld. De meeste inwoners wonen in dorpjes langs Interstate 84, wat in de 19e eeuw bekend stond als de Oregon Trail. Pioniers met huifkarren reden van Oost naar West, op zoek naar weelde in het Westelijke Oregon. Wij reden vandaag dezelfde weg (maar dan de andere kant op) en snappen goed waarom de pioniers deze route namen. Hij loopt dwars door de vallei van Idaho, die met zijn vlakke karakter de gemakkelijkste route bood voor de gelukszoekers.
Morley Nelson Snake River Birds of Prey National Conservation Area - Idaho, United States of AmericaVandaag kregen we een bijna onwerkelijk beeld van Idaho dat ons behoorlijk ongerust maakte. Gisteren hebben jullie alvast een voorproefje gekregen; een foto van een witte pick-up, waarin duidelijk kogelgaten te zien waren… Wij reden vandaag door de ‘middle-of-nowhere’ richting Morley Nelson, een gebied waar het woord ‘dor’ hoogstwaarschijnlijk is uitgevonden. Dit natuurgebied wordt goed begrensd met wildroosters en borden met de lokale parkregels, waaronder de regel dat er binnen het park niet geschoten mag worden. Ironisch genoeg was dit bord, net als alle andere verkeersborden, nauwelijks meer te lezen door het veelvoud aan kogelgaten. Nog geen honderd meter na het bord zagen we een aantal pick-ups geparkeerd midden in de natuur, eigendom van enkele mannen rond middelbare leeftijd die het leuk vonden om met hun luchtbuks het park kapot te schieten. Het is toch eigenlijk te sneu voor woorden. Wij hadden in de Verenigde Staten nog niet zoveel vuurwapengeweld gezien als in Idaho, wat op nummer zeven staat van wapenverkoop per inwoner. In deze staat worden ongeveer 78,6 geweren per 1000 inwoners verkocht per jaar (het hoogste aantal wordt behaald door de staat Kentucky, waar 542 wapens worden verkocht per 1000 inwoners).
Wij hebben, in tegenstelling tot meer dan de helft van bezoekers, niet geschoten maar een hike van 4,8 kilometer gelopen langs het ravijn van de Snake River, die meandert door een groot deel van de staat.
Shoshone Falls - Idaho, United States of AmericaEen lange autorit als vandaag, waarin we ruim zes uur lang insecten hebben gevangen op de motorkap, vereiste enkele stops langs de weg. De ó zo schone Shoshone Falls, een waterval langs de Oregon Trail, was zo’n stop. Dan waren er natuurlijk nog vele uren te doden in de auto. Spelletjes werden gespeeld, waaronder; ik zie ik zie wat jij niet ziet en het is dor (wat in dit uitgedroogde landschap een lastig raadsel is). Ondertussen werd de hele reis muzikaal begeleid door onze stereo met afwisselend een Spotify lijst met meer dan 125 uur aan muziek, en country radio met de country top 40. Voor de geïnteresseerden; de nummer 1 was deze week, net als de voorgaande weken, ‘She had me at Heads Carolina’ van Cole Swindell [1].
Blackfoot - Idaho, United States of AmericaVerder bevat een roadtrip natuurlijk pauzes voor de chauffeur en andere inzittenden, en daarom besloten we te rijden naar Martha’s Café in Blackfoot. Dit café was dicht, maar gelukkig zijn we er wel geweest. De grote vrouwelijke pop die pal voor het gebouw staat was één van de betere fotostops van onze vakantie, vinden jullie niet? Paco in ieder geval wel.
Al met al hebben we vandaag weer ruim 700 kilometer afgelegd. De laatste kilometers op de Interstate kenmerkten zich door te hard rijdende pick-ups met bellende of appende chauffeurs langs een berm vol met doodgereden dieren en bezaaid met afval, nota bene naast borden die dit expliciet verbieden. Idaho; een staat waar ze hun eigen regels bepalen, want er wordt blijkbaar toch niet gehandhaafd.
Je favo-bloggers
#zoschoon #idahokentgeenregels #gunfun #POES!
References:
Roadkill Count: 830 Geschreven door Koenstegmeijer.travels