Aantal kilometers gevlogen: 8380 km
Aantal kilometers gereden: 10979 km
Aantal kilometers gehiket: 163.3 km

Howdy y'all,

In plaats van het rustige ontwaken door de geluiden van de zee van gisterochtend, werden wij vanochtend om kwart voor vijf wakker gemaakt door een lompe, luide wekker. Onze ferry vertrok om zes uur, waarbij we Vancouver Island weer verruilden voor het vasteland. Direct na aankomst van de ferry zijn wij doorgereden naar de grens (na nog één laatste kopje goede koffie bij de Tim Hortons) en moesten we het veelzijdige Canada dan toch echt vaarwel zeggen. De berenspray zat goed verstopt in de koffer en het enige wat we bij de grens aan moesten geven was een appel. Een strenge grenswachter keek ons met starre blik recht aan; hij hield duidelijk niet van grapjes (en wij natuurlijk wel). Wonder boven wonder was het precies wisseling van de wacht en werd dit autoritaire figuur vervangen door een kersverse douaneambtenaar die ons met name heel gezellig vond. “Do you have any weapons or guns?” vroeg hij, “or just those guns?” wijzende naar Koens zeer prominente biceps. Wij lachten natuurlijk uitbundig, want wij houden van grapjes.

Seattle - Washington, United States of America
Onze eerste stop in ‘The States’ werd de metropool Seattle, de meest noordelijke stad in de VS, die slechts 160 kilometer is verwijderd van de Canadese grens. De stad is in 1852 vernoemd naar Chief Si’ahl van de Duwamish en Suquamish gemeenschappen. Vandaag de dag heeft de stad een veelvoud aan inheemse, Scandinavische, Aziatische en Afro-Amerikaanse inwoners, als eveneens een levendige LGBTQIA+ gemeenschap. Van de inwoners identificeert 12,9% zich als gay, lesbisch of biseksueel en dit is het op één na hoogste percentage van alle grote Amerikaanse steden.

Zoals alle grote steden heeft ook deze stad verborgen (ietwat vreemde) pareltjes die vanzelfsprekend op ons lijstje stonden. Zo ook de Fremont Troll, een prachtig stukje kunst verborgen onder Highway 99. Hij komt jullie misschien bekend voor uit films als ‘Twilight’, ‘10 Things I Hate About You’, ‘Sleepless in Seattle’ en het laatste seizoen van ‘Once Upon A Time’. Hoe gingen we deze fantastisch groteske trol nog overtreffen… Het is ons gelukt door ‘Archie McPhee’ te bezoeken, een winkel met niet alleen een bizar groot assortiment aan feestartikelen, maar ook nog eens de kleinste (amper met het blote oog te zien) en de grootste ‘Rubber Chicken’ ter wereld. Hier hebben wij volop van kunnen genieten en de foto’s tonen dit overduidelijk. Het plan was om hierna naar het hotel te gaan want het was een lange dag geweest, maar de rubberen kippen gaven ons hernieuwde energie. Energie in de vorm van ATP, die wij hebben omgezet in een bezoek aan het centrum van Seattle, wat we eigenlijk morgen zouden doen.

Zoals jullie misschien herkennen, is het altijd een uitdaging om midden in het centrum van zo’n grote stad een parkeerplaats te vinden. Dat is ons uiteindelijk gelukt, na een klein akkefietje met een net iets te krap parkeervak. Ondanks dat we met zijn drieën hebben geprobeerd in te parkeren, met één persoon nota bene buiten de auto, konden we niet voorkomen dat de auto (aardig) wat oppervlakkige (met modder bevlekte) lak verloor. We zijn gelukkig verzekerd voor bepaalde autoschade en horen vanzelf wat onze autoverhuurmaatschappij Dollar hiervan gaat vinden. Het krappe parkeerterrein had een prachtige locatie direct onder Pike Place Market, de oudste continue markt in de Verenigde Staten. Zeven dagen per week kunnen locals en toeristen genieten van unieke winkels, verse groenten en fruit, en gezellige restaurantjes. Wanneer je de knusse overdekte markt verlaat, loop je tegen de smerigste straat in die je ooit hebt gezien. De muren van de gehele steeg zijn beplakt en bevuild met kauwgom van alle kleuren en maten. Sinds 1990 worden deze bakstenen gebruikt als publieke vuilnisbak waar men heel creatief denkt te zijn door een lange sliert kapot gekauwde gom achter te laten. We konden niet lang stil staan bij zo’n smakeloze (er zal wel lang op gekauwd zijn) creatie en hoewel we er nog misselijk van waren liepen we snel door naar de Space Needle, de iconische toren van 184 meter welke de skyline van Seattle tekent. Onderweg werd Jens verrast door een wat vreemde man, hoogstwaarschijnlijk niet meer helemaal nuchter, die met een ballende vuist op ons af kwam gelopen. Uiteindelijk bleek dit een grapje te zijn en wilde hij wat afval van de grond afrapen. Doodeng: met een hartslag van 180 slagen per minuut vonden we het maar tijd om in te checken bij ons motel, dat goed wordt beveiligd door acht camera’s, aldus de moteleigenaar. Hij achtte overigens geen borgstelling nodig, omdat hij alleen maar voorzichtige en respectvolle Nederlanders kende (wij zijn deze week de derde). Hij had onze auto gelukkig niet gezien, want die borg zijn we kwijt.

Je favo-bloggers

#kraslot #lotsofkrassen #seattle

Roadkill Count: 578

Geschreven door Koenstegmeijer.travels