Lieve boeren, burgers en buitenlui,

Stadscentrum – Brno, Tsjechische Republiek
Waar gisteren een dag vol verrassingen, avontuur, spanning en sensatie was, zou vandaag een rustig stadsdagje worden. Op de planning stond het ontdekken van Brno, zoals gisteren al aangegeven de op één na grootste stad van Tsjechie. Brno is gelegen aan de samenvloeiing van de rivieren Svitava en Svratka en vormt het politieke en culturele centrum van de Zuid-Moravische Regio. De stad die door de jaren heen onderhevig is geweest aan veel verandering en tegenslagen, is nu een bruisende studentenstad. Voor toeristen is er echter weinig te beleven, behalve het bezoeken van de vele kroegen en restaurantjes, maar wij trachtten deze vooroordelen te doorbreken.

Wij stopten onder anderen bij het paard waar je zeker eens onder moest gaan staan (zie de foto’s voor waarom), de man die een blok tilt, de cabbage market en de klok die niet te lezen is. De mooiste attractie is toch wel de Sint Peters en Pauls Kathedraal, in Gotische bouwstijl, ontworpen en gebouwd door Anton Pilgram, Brno’s voornaamste architect en steenhouwer. Pilgram heeft al deze kunde uiteraard niet zomaar verkregen; hij was namelijk in de leer bij een gerenommeerd architect Nicolas Gerhaert uit het Nederlandse Leyden.

Zelezne Hory, Tsjechische Republiek
Op doortocht naar ons onderkomen in Kolin, reden we door het prachtige natuurgebied genaamd Zelezne Hory, het IJzergebergte. We hebben hier tweemaal een korte stop gemaakt om foto’s te maken van een nogal troebel en bruin campingmeer. De GoPro heeft wel mooie beelden gemaakt.

Na 15 Kopach – Kolin, Tsjechische Republiek
Op booking.com hadden we weer een prachtlocatie geboekt in het middelmatig grote plaatsje Kolin met 32.000 inwoners voor een welgetelde 1200 Tsjechische Kronen (45 piek). Je vraagt je af, hoe kun je voor zo weinig geld, zo’n top booking gemaakt hebben. Nou, dat is een kwestie van veel ervaring en foute keuzes. Dit was een foute keuze. Op locatie stond niemand ons op te wachten en het kantoor was onbemand. Op de deur van wat waarschijnlijk ons appartement was, plakte een afgebladderd A4-tje met hier 3 verschillende telefoonnummers op. Na nummer 1 en 2 gebeld te hebben, nam bij nummer 3 gelukkig wel een Tsjech op, die vervolgens geen Engels, Duits of Russisch kon. Na een halve minuut heen en weer te hebben gebabbeld, werd prompt opgehangen. Wat moesten we nu? We klopten nog maar een keertje aan bij het kantoor, we liepen een rondje om het pand heen, we klopten op nog wat andere deuren, maar nergens deed iemand open. Zo’n 10 minuten later kwam ineens een rode, vervallen auto de hoek om gescheurd, bestuurd door niemand minder dan een witte, vervallen Tsjech met een duidelijk rokersverleden. Wij herkenden zijn stem meteen als die van de man aan de telefoon. Geld werd omgewisseld voor een sleutel en hij reed weer weg. Onze auto konden we parkeren op de helling vóór een ander busje en braaf deden we dit. We laden de auto uit en settelden ons in het nogal muffe en tevens vervallen, maar wel erg grote appartement. Toen we een half uur later naar Kutna Hora wilden rijden voor een lekker avondmaal, stuitten wij op een probleem. Iemand had zijn auto voor de onze geparkeerd en nu stonden we vast. Een telefoontje met de Tsjech hielp ons niet veel verder en ook het aankloppen bij een handjevol andere bewoners van het gebouw, de meeste in hun ondergoed, bleek een vruchteloze exercitie. Na 4 keer de andere telefoonnummers van het vervallen A4-tje geprobeerd te hebben werden we teruggebeld door de eigenaar van het appartement, die gelukkig wel Engels sprak. Hij ging het voor ons oplossen en zo geschiedde het. Om 20:00 uur konden wij vertrekken om onze honger te stillen.

Doei-doei

Geschreven door Koenstegmeijer.travels