Na een avond vol wilde avonturen en een verbazingwekkend goede nachtrust leverden wij om stipt 09:30 uur de sleutel in bij de eigenaar van Penzion Satovski Lipy.

Havraniky Kruhova Cesta Trail – Nationaal Park Podyji, Tsjechische Republiek
Op 10 minuten rijden van onze overnachtingsplaats vonden wij het begin van onze hike in het kleine Havraniky. Dat we ons in de wijnstreek bevonden was wel duidelijk, want overal waar we keken strekten zich hectaren aan wijngaarden uit, zelfs tot aan de rand van het park. Nationaal park Podyji is het kleinste nationale park van Tsjechië en een uniek stukje natuur in centraal Europa. Het park ligt tegen de Oostenrijkse grens aan en loopt daar over in het kleinere Naturschutzgebiet Thayatal. Al sinds 1900 komen er toeristen om langs de rivier Dyji (of Thaya) te hiken die door het rijk-beboste park meandert. In 1948, met de komst van het communisme en het IJzeren Gordijn, werd het park ontoegankelijk voor het publiek voor meer dan 40 jaar, met als resultaat een behoud van de flora en fauna.

De hike bestond uit een 14 kilometer lange trail over niet verharde paden met een klim naar het uitzichtpunt over Podyji, een afdaling naar de rivier Dyji en een tocht langs de rivier. Als kers op de taart maakte de trail nog een klein uitstapje met een nogal steile klim naar een voor ons toen nog onbekende locatie. Boven gekomen bleek dat we dit pleziertochtje niet hadden gemaakt voor een tweede uitzichtpunt, maar voor (hoe kon het ook anders) nog meer wijngaarden. Van al dat klimmen krijg je dorst, zo dacht ook de eigenaar van het standje, waar men een glas koude witte wijn kon bestellen. Veel Tsjechen vonden dit een geweldig idee en het was dus ook erg druk. Wij zelf vonden water wel prima en liepen na een korte pauze terug richting onze auto.

Chateau – Vranov nad Dyji, Tsjechische Republiek
Voordat we de doortocht zouden maken naar Brno, besloten we een korte fotostop te maken bij Vranov nad Dyji, gelegen in het westelijke deel van Podyji. Dit stadje huisvest namelijk de parel van de Podyji vallei: Chateau Vranov. Wat origineel een kasteel was, is in de 17e en 18e eeuw herbouwd in barokstijl door de Althan familie. Deze waanzinnige architectuur domineert de vallei met zijn ongeëvenaarde klasse en uitbundige uitstraling. De foto’s spreken voor zich.

Spalicek Restaurant en Super Panda Circus – Brno, Tsjechische Republiek
Vastberaden nu eens de echte Tsjechische cuisine uit te proberen, bewogen wij onze onderste ledematen richting de stad Brno, de op een na grootste stad van Tsjechië die bekend staat om niets (Aldus The Lonely Planet). Het doorkruisen van deze wereldstad staat morgen op het programma, dus later meer, spannend hè.

Hongerig naar traditioneel Tsjechische gerechten viel ons oog op Spalicek, een restaurant waar veel vlees op de kaart stond en dat volgens de Lonely planet “the meatiest” restaurant van Brno is. Dit was echt iets voor ons; twee bommen van testosteron en een omnivore flexitariër. We bestelden pullen bier en een cola zero, konijn, eend en gevulde dumplings. We verslonden deze dode dieren karkassen als neanderthalers met bestek. Het smaakte.

Na een stevige pot kaarten vervolgden wij onze Brno-nightlife-experience-XXL naar een zeer goed aangeschreven bar voor de meest bizarre cocktails; Super Panda Circus. We moesten eerst opzoek naar een verborgen deur met een mysterieus masker op de voorgrond, waarna wij aanbelden en vriendelijk werden ontvangen met een kopje thee. Wij werden naar een soort sofa geleid vanuit waar wij uitzicht hadden over de bar, waar menig cocktailshaker zijn professie uitvoerde. Dit was voor ons allen een indrukwekkende ervaring die wij iedereen aanraden. En, de cocktails, zoals de ‘no country for weak men’, de ‘trembling plasma’ en de ‘red dragon’ waren echt on fleek. Als je niet begrijpt wat dit betekent, dan is Super Panda Circus niet de plek voor jou, my friend.

Na een gezellige avond kwamen wij rond 23:00 uur weer aan in het motel. Ik (Jens) zal eerlijk zijn; de traditionele Tsjechische cuisine in de vorm van Pork Dumplings heb ik er weer uit gedumpt, terwijl Annick mijn steun en toeverlaat was en Koen lekker lag te slapen. En op dit moment, de ochtend erna, heb ik nog steeds buikpijn.

Wij gaan nu Brno in en doen rustig aan vandaag.

Tot later en doei-doei

Geschreven door Koenstegmeijer.travels