Beste abonnee, uw account is bijna verlopen. Verleng uw abonnement vandaag nog en krijg 10% korting op de Wiener Schnitzel bij Gasthouse Kani!

Na een heerlijke nacht in een luxe pension, waarbij Annick mocht genieten van een 2 persoonsbed en haar boys in een andere kamer lagen op aparte bedjes. Om 7 uur ging de wekker en fris en fruitig startten wij ons avontuur in Cesky Krumlov, een dorp gewaardeerd door de UNESCO werelderfgoedlijst vanwege zijn renaissance en barok architectuur.

Stadscentrum – Cesky Krumlov, Tsjechische Republiek
Deze schat van panorama’s is een toeristische trekpleister omringd door de Vltava rivier, waar menig sportief gezelschap de uitdaging aan gaat om rondom het centrum te raften. Jullie kunnen zelf inschatten of wij dit wel of niet hebben aangedurfd. Kleine hint, Annick zag het zitten, maar de mannen houden het liever droog. Zij maakten even graag foto’s van raftenden mensen. Op 10 minuten loopafstand van het R-penzion vonden we het oude centrum, waar we volop konden genieten van mooie oude gebouwen, het prachtige kasteel, en een grizzlybeer. Ondanks het zomerseizoen was het opmerkelijk rustig, met slechts enkele families die samen met ons ronddwaalden door het prachtige stadje. Helaas was het kasteel niet toegankelijk voor bezoekers. Wel hebben we de neogotische katholieke kerk mogen aanschouwen, met binnen een uitgebreide expositie over het leven en de dood van onze redder, Jezus Christus. Amen. Annick heeft hier nog wel onder invloed van haar katholieke opvoeding een plastic kaars “aangestoken”.

De schatkist vol panorama’s ging open en de schatten kunnen jullie zelf in de bijlage beoordelen (zie appendix 3 artikel 6). Na een uur hadden we alle foto’s wel gemaakt, dus was het de perfecte tijd voor brunch. Met volle maag en vol goede moed lieten we Cesky Krumlov achter ons en reden we richting Nationaal Park Sumava.

PLETKA – Horni Plana, Tsjechische Republiek
Echter, voordat we van de natuur konden genieten, moesten we nog een tolvignet weten te bemachtigen. Deze zijn verkrijgbaar bij elk Tsjechisch tankstation, behalve blijkbaar de vijf verschillende tankstations die wij afgingen. Na 45 minuten van tankstation naar tankstation te zijn gereden, kwamen we bij een vriendelijke mevrouw in Horni Plana, genaamd Natalia. Het gesprek verliep als volgt.
Aan Jens werd de taak toebedeeld om een vignet te kopen, terwijl Koen en Annick de de tank vulden met natural 95. Na wat moed verzameld te hebben liep hij het tankstation binnen, zijn Duitse vocabulaire van mevrouw Maurits op te halen uit de diepste krochten van zijn brein. Daar trof hij twee evident postmenopauzale vrouwen aan een kopje koffie.
“Hello, do you speak English?” vroeg Jens aan de brildragende vrouw achter de kassa, die wat weg had van een bibliothecaresse (gepensioneerd weliswaar). Het naamplaatje verklapte dat haar naam ‘Natalia’ was. (Ze had eigenlijk geen naamkaartje, maar de naam Natalie stond haar als een op maat gemaakte jurk)
Natalia hield het bij een korte, maar duidelijke: “Neh”
Jens probeerde het vervolgens op zijn beste Duits en zei: “Haben sie eine autobahn-vignette?”
Natalia keek haar collega aan, die ook achter de toonbank te vinden was.
“Vignet.”, zei de collega knikkend tegen Natalia.
“Vignet?”, beantwoorde Natalia vragend haar collega.
Natalia liep vastberaden naar buiten en wees op het vignetten-bord het vignet van 10 dagen aan. Jens schudde nee, maar Natalia zei “Nur zehn” en wees opnieuw naar het vignet van 10 dagen.
“Oke”, zei Jens en binnen no time werd er een vignet van 10 dagen klaargemaakt en in Jens zijn handen gedrukt voor een prijs van 310 kronen.
Het vignet was binnen en we konden eindelijk legaal gebruik maken van de tolwegen, waar we tot op heden nog niet op hebben gereden.

Stozecka Kaple – Nationaal Park Sumava, Tsjechische Republiek
Om 14:00 uur waren we dan eindelijk in ons eerste natuurpark in Tsjechië. Nadat we een hele summiere hoeveelheid informatie (eigenlijk alleen een onoverzichtelijke kaart) hadden verkregen in gebrekkig Engels bij het informatie centrum van Stozec, midden in het Nationaal Park Sumava, vetrokken we op onze eerste hike. Deze was in de richting van Stozecka Kaple, een prachtig rustiek kapelletje midden in de gemengde loof- en dennenbossen met hoog reikende boomtoppen, waarachter zich een helderblauwe lucht schuilhield. De wandeling zou ongeveer 12 kilometer in beslag nemen, 6 kilometer heen en 6 kilometer terug, met een klim van maar liefst 241 meter op deels verharde weg en deels bospad. Wij waren er klaar voor.

De eerste 5 kilometer verliepen probleemloos, maar toen bevonden we ons op een kruising. Het ene bord stuurde ons immer gerade aus, terwijl we van de ander moesten afslaan à droit. We besloten rechtdoor te gaan. Hier zouden we later nog spijt van krijgen (#spoileralert). We liepen en liepen, maar de kapel kwam nergens in zicht. Een blik op de onoverzichtelijke kaart hielp ons niet verder en we besloten onze goede vriend Google Maps er maar eens bij te nemen. Een korte search vertelde ons dat we aardig uit de richting zaten. Sterker nog, we zaten aan de andere kant van de 1000 meter hoge piek. Dat wisten we pas toen we aan die kant al bijna boven waren. En toen? Toen moesten we weer afdalen en onze route verlengen met nog eens een kilometer of 8, want off-road gaan was hier geen optie. Een goede 3 uur na vertrek verscheen daar, omringd door mos, gesteente en omgevallen bomen, een groep Tsjechen met kinderen die dennenappels naar elkaars hoofd gooiden, terwijl ze fris en fruitig de heuvel beklommen. Wij waren op dat moment al 15 kilometer onderweg, zonder fatsoenlijke pauzes, en dus niet langer fris en/of fruitig. Echter, dit teken van leven gaf ons wel bevestiging van ons vermoeden dat we inmiddels in de buurt waren van een fantastisch, tevens goed verborgen, juweel. Wij delen hier graag de foto’s van in appendix 6, artikel 22. Na een totaal aan 25 km (inclusief de eerdere stadswandeling), had onze voeten voldoende sensibele impulsen gehad en gingen wij op zoek naar een slaapplek.

Gasthaus Zehrermühle – Schönberg, Duitsland
Na onze forse eerste wandeling struinden wij rond 18:30 Booking.com af voor een fatsoenlijke, betaalbare, parkeerplekgelegenheid-hebbende slaapplek. In Tsjechië was er weinig aanbod te vinden in deze regio, dus ons oog viel op een Pension in Schönberg, net over de Duitse grens. We hadden precies 1,5 uur over om daar nog te mogen inchecken; gelukkig gaf onze navigatie aan dat het slechts 1 uur zou duren. Half uur speling, dat zou genoeg moeten zijn… Zou je denken… Dat was het ook.
Maar dat ging niet van harte. Teruggekeerd in Duitsland stuitten wij al snel op een wegversperring (dat konden we ook wel verwachten, want dit was zeker niet de eerste deze reis). Pech, maar ja, omleiding volgen en 15 minuten extra rijden, c’est la vie. Vervolgens reden wij de omleiding achter een vrachtwagen met hout, van die halve bomen. Dit deed ons gelijk denken aan de film Final Destination, waar enkele van deze bomen op de achter de vrachtwagen rijdende auto vallen. De bestuurders komen om, maar dat geeft de titel vrij helder weer.
Uiteindelijk arriveren wij 10 minuten voor sluitingstijd op onze, hopelijk niet Final Destination. Voor vandaag wel. Welterusten, en tot morgen.

Amen en doei-doei

Geschreven door Koenstegmeijer.travels