15-07-2017 - Kathmandu, Nepal - 18:00

Namasté friends and family,

Vandaag vertrokken we al vroeg naar het ziekenhuis voor werkdag twee. We moesten namelijk om 08:00 uur beginnen. Annick kon helaas niet mee omdat ze erg moe was en zich niet lekker voelde. Dat bood mij (Koen) wel de kans om Annicks plek in te nemen op de Emergency Ward. Toevallig was dezelfde midwife in opleiding daar aan het werk die de vorige dag nog op de pre-labour room stond. Ik ben daarom met haar (Divya) meegelopen en ze heeft me uitgelegd wat de SEH daar nou precies inhield. Ook heeft ze me leren bloedprikken en mijn eerste venapunctie heb ik nu dus verricht. Alle vrouwen met klachten komen langs de spoedeisende hulp (SEH). De meeste daarvan hebben weeën en moeten bevallen, maar sommige komen ook met andere gynaecologische klachten of simpele reflux. Ik had dus ook maar meteen een arts gestrikt die mij kon vertellen wat iedere patiënt mankeerde en hoe (en vooral of) ze het gingen behandelen. Om 12:00 uur brak ineens de paniek uit. De verloskamer (labour room) was vol en drie vrouwen werden daarom teruggestuurd naar de SEH. Alle drie de vrouwen hadden al volledige ontsluiting, dus het bevallen kon beginnen... Dinya heeft de eerste bevalling gedaan en ik heb meegekeken. Het ging er vrij ruw aan toe, maar wanneer dan eindelijk het kindje eruit komt is het werkelijk het mooiste dat er bestaat. Alle drie de vrouwen bevielen binnen 15 minuten van elkaar. Zo ga je dus van 0 bevallingen te hebben gezien, naar 3 in een kwartier. De baby's worden eerst in schone en vervolgens in vieze doeken van de moeder gelegd en komen onder een warmte lamp te liggen, na eerst een tag te hebben gekregen. De nageboorte wordt gedaan door aan de navelstreng te trekken, aangezien ze zo snel mogelijk ruimte willen maken voor een nieuwe patiënt. Geen pretje dus voor de moeders, maar ze geven geen krimp, ook niet tijdens de bevalling
Hierna heb ik (helaas) ook nog een miskraam gezien bij een 19-jarig meisje en een meisje van 14 of 15 (het dossier zei 19) dat kwam bevallen. Een heftig dagje dus, maar wel heel mooi.

Na gegevens te hebben uitgewisseld met de arts, vertrok Koen weer naar huis. Annick voelde zich inmiddels beter en we zijn samen naar de kapper om de hoek gegaan, waar Koen zich liet scheren. Arjun (de zoon van Shiva en Ilse; 5 jaar) wees ons de weg. Het scheren verliep prima en Koens gezicht was nog nooit zo glad. Echter stemde hij per ongeluk wel in met een full body massage, die erg lekker was, maar de prijs opdreef van 50 RP (€0,50) naar 1000 RP (€10,-). Gelukkig was het dit geld wel waard.

's Avonds zijn we met de groep uit eten geweest (zonder de zieke Marjelle helaas) bij het Roadhouse café in Thamel. Een lekker steenovenpizzatje ging er namelijk wel in. Omdat het een van de laatste dagen van Jort was, zijn we ook nog naar een reggae kroegje geweest om heerlijke, goedkope cocktails te drinken. Het was namelijk happy hour, dus elke cocktail kostte maar 300 RP. We moesten natuurlijk wel voor 21:00 thuis zijn, maar zijn toen nog gezellig op het dakterras gaan zitten om uiteindelijk rond 23:00 ons nest weer in te duiken.

Namasté!

Geschreven door Koenstegmeijer.travels