Als ik de gordijnen vanmorgen om 7 uur open trek, is het halfbewolkt. Mooi zo, want er staat een hike op het programma en zonder regen is dat wel zo prettig.
In de omgeving van Tanah Rata zijn er diverse jungle trails, waarvan je een aantal alleen met gids mag lopen, maar andere kun je ook zelf doen. Droog weer is hiervoor wel een voorwaarde.
Ik heb de avond ervoor overlegd met mijn guesthouse, omdat het de laatste dagen vrij veel geregend heeft. Trail 10 omhoog naar een uitzichtspunt is te doen. De combinatie met trail 6 die uitkomt in de theevelden en de wandeling daarom extra bijzonder maakt, kan eigenlijk alleen als het droog is. Anders teveel modder en gladde stukken naar beneden.
Of ik trouwens wil laten weten als ik ga wandelen. Van de gids gisteren begreep ik al dat ze meer dan eens met behulp van de inheemse bevolking verdwaalde toeristen hebben moeten vinden en redden. Dat wil ik ze en mezelf natuurlijk besparen.

Ik doe de wandeling niet alleen, maar ga samen met Josephine, een Zweedse die met dezelfde bus hierheen reisde als ik en Mirre, een Nederlands meisje uit haar hostel.
Zij pikken mij op en met z'n drieën zoeken we het startpunt aan de rand van het dorp. "Trail 10. Behind fence" staat aangegeven. Oké, achter het hek langs en door wat iemands achtertuin lijkt.
Nog onderaan de berg/heuvel nemen de wolken al toe. Ze beginnen te zakken. Dat is niet de bedoeling. Toch maar gaan. We zijn met z'n drieën tenslotte en "it's about the journey, not the destination" houden we elkaar voor.

Wat volgt is een junglepad zoals je je dat bij een junglepad voorstelt. Het bos in en gaan met die banaan. Direct omhoog en niet per se met voorzichtige stapjes. Soms zijn reuzenpassen de enige optie. Deze route werd voorheen gebruikt door het leger.
We banen ons met behulp van handen en voeten, boomwortels, takken, lianen en een sporadisch, maar strategisch geplaatst touw in pakweg een uur naar boven. Van 1223 meter naar de top van Gunung Jasar op een hoogte van 1655 meter. Kom maar op met het uitzicht op Cameron Valley, theevelden en meer.

Vlak voor die top begint het echter te miezeren en precies als we de open vlakte bereiken gaat het echt regenen. Daar gaat ons uitzicht! Als dat er met die bewolking überhaupt zou zijn geweest.
Terwijl de druppels op ons vallen, moeten we een keuze maken: gaan we door naar boven of blijven we in de beschutting van het bos? Ik beslis, ik wil door. Nu we er bijna zijn, ga ik naar die piek ook. Dan maar nat. De anderen volgen, blij dat ik de knoop doorhakte voor ons alledrie.
Nog een touw dan maar. We hijsen onszelf een grote rots op. Ze hangen wel steeds precies op de goede plekken gelukkig. We lopen tot vlak onder een hoogspanningsmast waarvan het lijkt dat we bijna 360 graden rondom zicht moeten hebben. Lijkt, want we bevinden ons inmiddels ongeveer ín een regenwolk, dus we moeten gokken naar hoe het uitzicht geweest zou zijn. Er is werkelijk niets te zien. Gelukkig kunnen we erom lachen.

Tijd om de afdaling in te zetten. Rechtsaf of rechtdoor? De regen neemt vooralsnog alleen maar toe en neemt daarmee de beslissing voor ons: trail 6 moeten we, hoe jammer ook, tegoed houden. Het is gewoon niet slim nu. En dat betekent: dezelfde weg terug.
De stappen tussen de boomstronken zijn nu nat en zompig. Over het pad stroomt her en der een soort modderige waterval naar beneden. Deze inspanning is niet zozeer fysiek meer, maar eerder mentaal. We moeten echt goed opletten hoe en waar we onze voeten neerzetten.
Mirre is een kei zowel de berg op als af en staat als eerste weer beneden. Fijn om af en toe in haar spoor te kunnen volgen.

Alledrie komen we goed terug, zij het wat nat en koud. Aan onze kleren en handen te zien, is ook niet alle modder in het bos achtergebleven haha. Mijn broek kan straks mee onder de douche.
Maar eerst hebben we een ontbijtje verdiend. Ik krijg heel blije gebakken eieren en we delen een bananenpannenkoek met honing. Een prima beloning voor een prima work-out. Lekker.
Als ik me weer bij m'n guesthouse meld, wordt er een post-it van de computer getrokken. Ze houden blijkbaar echt goed bij wie er op pad is. Bestemming bereikt.

Geschreven door Karianne