"Een fijne Valentijnsdag!" is het eerste dat mijn casa-eigenaresse me 's ochtends wenst. Ik krijg er een heerlijk kopje warme chocolademelk bij.

14 februari is hier nogal een ding. De bloemenstallen zag ik niet eerder in zulke grote aantallen en zo te zien doen ze goede zaken. Iedereen loopt met hartjesballonnen, cadeautjes en uiteraard bloemen: rozen, gladiolen, anjers.

Het is niet alleen een dag voor mensen in een relatie, maar juist ook voor familie. Mij wordt een "gelukkige verjaardag!" gewenst vlak voordat ik in Santa Clara weer eens een heuvel op wil klimmen. Ehm ja, dat Engelstalig onderwijs hier laat te wensen over. Het meest-gebruikte Engelse woord door Cubanen is bijvoorbeeld "so so", waarschijnlijk omdat "mas o menos" ongeveer het ultieme stopwoord is.
Yassel, die klaarblijkelijk in verjaardagsstemming was, klautert met me omhoog. We genieten van een prachtige zonsondergang met zicht op een fijn stadje. Daarna word ik uitgenodigd bij zijn vader voor het eten. Het huis, het eten, de muziek, de taal, de hele sfeer is zó Cubaans dat het niet te beschrijven is. Die mensen zijn zo aardig en gul! En de armoede is met regelmaat zo groot...

Waar in de voorafgaande dagen toeristische trekpleisters als Trinidad en Cienfuegos mij om eerlijk te zijn wat tegenvielen, is Santa Clara een fijne stad. Het is er niet zo op toeristen ingesteld, hoewel alles Che Guavara ademt. Het centrale plein is heerlijk om gewoon een beetje op een bankje te hangen. Kinderen hebben de grootste lol op karren met belletjes die worden voortgetrokken door geiten. Er is spontaan straattheater met steltenlopers, muziek, mensen in kleurrijke kleding met make-up en maskers op. Ik zie eindelijk 's een homostel hand in hand lopen. De zon schijnt vooralsnog nauwelijks en hoewel dat niet aardig klinkt misschien naar jullie in het winterse Holland, het is heerlijk! Even ademhalen en bijkomen.

Het mausoleum van Che Guevara is indrukwekkend. Buiten staat een pompeus beeld op groot plein tussen twee snelwegen in. Binnen brandt een permanent vuur en heerst een serene rust (foto's verboden).
Ik ben af en toe verbaasd over wat allemaal in musea tentoongesteld wordt. Ik bedoel, een lepel die ooit gebruikt is door een van de compañeros van "el Che". Of een trui die gevonden is in de buurt van waar ooit een of andere aanval was. Hmm, ik mis vast de significantie.

Aan de andere kant van de stad bevindt zich El Tren Blindado, de plek waar Guevara en kornuiten een trein van Batista met manschappen en munitie lieten ontsporen. Ik maak er af en toe een sport van om niet bij te betalen voor het mogen maken van foto's, maar dan toch wat plaatjes te schieten. Serieus, Nederlandse als ik ben, vind ik dat bijbetalen echt te kinderachtig. Maak dan gewoon de toegangsprijs ietsje hoger. Goed, zo heeft iedereen z´n hobby zullen we maar zeggen.

Ik heb te weinig woorden voor wat ik hier allemaal meemaak en m'n schrijf-ader zit even verstopt om het ook nog 's goed te verwoorden. Belangrijkste voor nu is dat het goed gaat.

Geschreven door Karianne