Na Chinatown en hypermodern Marina Bay, vandaag een stukje Brits imperiaal verleden met Fort Canning Park en Raffles Hotel. Daarnaast heb ik ook Little India en Kampung Glam (de Arabische wijk) doorgestruind, van voor naar achteren en weer terug. Om met een restje ondergaande zon weer af te sluiten in een regenwoud onder een enorme glazen stolp: Cloud Forest van Gardens by the Bay. Geen stappenteller bij me, maar het zijn er nogal wat.

Zo leuk om zoveel culturen naast en door elkaar heen te zien. Waar ik ook ga, steeds weer andere geuren, kleuren, geluiden... Overal kerken en ontelbaar veel tempels van diverse geloofsstromingen. Schoenen daarbij voortdurend uit, aan, uit, aan.
Elke wijk heeft weer andere heerlijke drankjes en eten. Heb er te weinig tijd voor genomen om eerlijk te zijn, maar de lunch van samosa en rava idli en een banana fritter en mango lassi als toetje naast de markt in Tekka Centre smaken naar meer.

Op 31 oktober aanstaande is het Divali, het hindoeïstische lichtjesfeest, en de voorbereidingen zijn in volle gang. Buiten bij diverse winkels en hotels staan al vrolijk versierde kaarsen. De markten en raamkozijnen hangen vol met bloemenslingers. Die met verse bloemen van de man met het stalletje op de hoek van de straat ruiken nog veel lekkerder. Speciale snacks worden er verkocht en natuurlijk moet er ook nieuwe kleding komen. De winkels hangen er vol mee.

Op het plein voor de moskee ontmoet ik een heuse prins. Geloof je het zelf? Hij probeert me er willens en wetens van te overtuigen uit wat voor bijzonder Maleisisch en Indonisch nest hij komt. Maar hoe vaker hij langs loopt en hoe meer verhalen er komen over miljoenen door zijn familie verdiend met in- en export van zand en met de bouw van blijkbaar half Singapore, hoe minder ik ervan snap en geloof. Zelf loopt hij op straat ogenschijnlijk met wat armbandjes en een investeringsplan te leuren... O ja, of ik hem alsjeblieft wil volgen op YouTube. Tikkie wappie, heb ik weer 😉.

Uiteraard is er in anderhalve dag te weinig tijd, maar wat wel bij de ultieme Singaporese (Singapoorse? Singaporiaanse?) ervaring hoort, is een Singapore Sling. De cocktail werd hier bedacht in een tijd waarin het voor vrouwen ongepast was om alcohol te drinken. Dus wat doe je dan? Dan maak je een cocktail die eruit ziet als een gezond sapje. Het is roze en heerlijk!
Hele hordes mensen komen ervoor naar chic hotel Raffles. In de Long Bar krijg je er een persoonlijke zak pinda's bij om te doppen en de bedoeling is dat je de schillen op de grond laat vallen, want het moet natuurlijk niet allemaal te behoorlijk. (Vind ik leuk. Tourist trap, ja, maar toch leuk.)
Als ik alleen aan mijn tafeltje zit, stapt al vlot een vriendelijke Britse dame op me af. Of ik het leuk vind als ze een foto van me maakt op deze iconische plek? Ja hoor, graag, goed voor het album. We raken aan de praat en vervolgens word ik bij haar en haar man (ik wil hem Jack noemen, maar zo heette hij vast niet) aan een tafeltje uitgenodigd. Een uur lang wisselen we verhalen uit over Singapore, reizen, familie, orang-oetans...
Zulke dingen vind ik grappig aan alleen reizen, dat doe je dus nooit alleen.

Daarna zit het wel goed met de karma. Nadat zij zo spontaan aardig voor mij waren, help ik een dame bij het hostel haar loodzware koffers naar binnen te slepen. Zij is dolgelukkig dat iemand haar na een lange dag een hand toesteekt. En helemaal verheugd dat ik Nederlands blijk te zijn, want dat is haar beste vriend in Australië ook. Ze gaat hem meteen appen en komt me daarna nog drie keer vertellen hoe goed het haar heeft gedaan.
Ik zeg alleen maar: als je iemand simpel even kunt helpen, waarom zou je het dan laten? Die neemt zij ter harte.
De volgende ochtend krijg ik vervolgens een rit van de buschauffeur cadeau, als m'n pasje niet wil bliepen.
Kijk, als het zo kan, dan houd ik die goede flow graag wat langer vast.

Geschreven door Karianne