Ik houd ervan hoe de vrouwen hier op straat rondlopen met een bos mandarijnen alsof het bloemen zijn.
Ik houd ervan hoe elk huis, maar ook echt élk huis, ten minste één schommelstoel heeft. Op het balkon, in de keuken, in de woonkamer, overal. Als ik later groot ben, wil ik ook een schommelstoel.
Ik houd ervan hoe hier overal op dakterassen of in tuinen de was te drogen hangt, kleurrijk, totaal versleten, wapperend in de wind. Een droogtrommel raak je hier aan de straatstenen nog niet kwijt. En als je geen waslijn (of misschien geen huis?) hebt, dan leg je het te drogen op de stenen van de vrijwel uitgedroogde rivierbedding.
Ik houd ervan hoe in sommige plaatsen, Guantanamo in dit geval, het spoor dwars door de stad, gewoon over straat, loopt.
Ik houd ervan hoe overal en op elk tijdstip op openbare plekken door kinderen gesport wordt: judo op Plaza de Marte in Santiago, ritmische gymnastiek op het pleintje voor de kerk in Holguín, honkbal op een dor veld met een stok en een tennisbal in the middle of nowhere, een openbare gym (ik heb me laten vertellen dat het de beste in Santiago is) in een woonkamer. Voor volleybal en boksen wordt in Guantanamo de straat gewoon een tijdje afgezet.
Ik houd ervan hoe de gauchos op hun (veel te magere) paarden langs de kant van de weg hobbelen.
Ik houd ervan hoe de (intercity/lange-afstands)bus in een klein plaatsje gewoon anderhalf blok omrijdt om een paar mensen af te zetten.
Ik houd ervan dat hoe de weg zoveel hobbels en kuilen heeft dat het stuitert in je buik (als je niet misselijk bent) en hoe je uren later nog steeds het gevoel hebt te schudden. Stukjes spiegelglad asfalt zijn een grote uitzondering, maar ze bestaan, ontdekte ik dit weekend naar Baracoa.
Ik houd ervan hoe Cubanen élk liedje uit hun hoofd kennen en te pas en te onpas (vals) meezingen.
Ik houd er van hoe de omaatjes met de krullers in hun haar, al dan niet afgedekt door een hoofddoekje en al dan niet ijs etend, over straat lopen.
Ik houd ervan hoe de clipjes van/met mannelijke zangers (en boybands, heel veel boybands) over het algemeen schunniger zijn dan die van vrouwen. Die van de vrouwen zijn eerder verleidelijk. (Zit er toch een klein feministje in mij die eindelijk gerechtigheid ziet.)
Ik houd ervan hoe op elke weg (dorpsweg, provinciale weg, snelweg) het rechterdeel gereserveerd lijkt voor fietsers en paard-en-wagens. Ik houd ervan hoe op die fietsjes echt alles vervoerd wordt: meisjes, koffers, balen hooi, slingers knoflook en boontjes. Het is wachten totdat de trend van de voordrager hier zijn intrede doet. Oké, dat duurt vast nog even, maar de mogelijkheden zijn eindeloos!
Ik houd ervan dat de betonnen bushokjes zo groot zijn als een klaslokaal en in vrolijke kleurtjes geschilderd worden.
Ik houd ervan hoe de Cubanen élk stukje schaduw weten te benutten.
Ik houd ervan dat zij een onuitputtelijke overlevingsdrang hebben en ongevraagd delen. "Als je zin in een mandarijn hebt? Tírala!" (Ruk er maar vanaf!)
Ik houd ervan hoe de lesboeken, die ik te leen heb, zo oud zijn dat er nog over pesetas gesproken wordt.
Ik houd ervan hoe de complimentjes schaamteloos zijn en recht voor z'n raap.
Ik houd ervan hoe er op elk uur van de dag, of met name 's nachts eigenlijk, hanen kraaien.
Ik houd ervan hoe elke twee à drie dagen mijn bed verschoond wordt, onder het mom van dat mijn gastmoeder een "mala pobre" is: een slechte armoezaaier. Want ook al heeft ze het niet breed, ze houdt van alles schoon. Daarom heeft ze ook drie dagen per week een hulp. En geloof mij, het huis is vrij groot, voor zover ik inmiddels een referentiekader heb in elk geval, maar ook weer niet zo groot! Ik houd er ook van hoe diezelfde hulp het papier op mijn toiletrol (ook dat is geen garantie in Cuba, het hebben van wc-papier) in een puntje vouwt alsof het een vijfsterrenhotel betreft hihi.
Ik houd ervan hoe mijn lerares Raquel begint te lachen als ik eruit flap "Oh ja! Porque soy una chica!" ("Omdat ik een meisje ben!"), als ik me weer eens vergis in het geslacht van een woord.
Ik houd ervan dat (glazen) ramen een overbodige luxe zijn en dus vrijwel geen huis ze heeft. Shutters zijn voldoende in dit klimaat.
Ik houd ervan hoe de zusters hier nog een ouderwets wit kapje op hun hoofd dragen (en een afgrijselijke zwarte bloemetjespanty onder hun witte pakje haha). Ik houd ervan hoe hier bouwhelmen, maar ook speelgoed-brandweerhelmpjes dienst doen als motorhelm.
Ik houd ervan hoe het water van de WC andersom weg spoelt en ik de sleutel de andere kant op moet draaien om de deur te openen.
Ik houd ervan hoe grote met kleurrijk glazuur versierde taarten (type bruidstaart) altijd los, als in zonder doos, vervoerd worden. Achterop de motor, in de hand over straat, op de achterbank.
Ik houd ervan hoe overal kinderen vliegeren. Op elke heuveltop, op elk pleintje, op elk dak(terras). Ik houd ervan hoe het gros van die vliegers gemaakt is van een paar stokjes en plastic zak.
Ik houd ervan hoe elke dag pregoneros door de straten trekken, die al zingend hun koopwaar aankondigen. "Panaderoooo! Hay pan."
Cuba, me gustas!

P.S. Sorry voor als ik spam trouwens. Ik dacht dat ik gewoon een pinnetje bij locaties kon zetten, maar ik moet per se een titel invullen en volgens mij krijgen jullie dan een mailtje. Te weinig internet hier om het precies uit te zoeken hihi.

Geschreven door Karianne