Het meertalige waarschuwingsbord om op de bussen te letten is vanmorgen zo ongeveer het eerste dat ik zie.
Zes bussen neem ik vandaag. Zes!

Eentje van het hostel naar het busstation.
Eentje van het busstation naar Woodlands checkpoint, de grens.
Eentje van de ene douanezone naar de andere.
Eentje van de grens naar Larkin Sentral in Johor Bahru, het eerste busstation in het volgende land.
Eentje naar de volgende overnachtingsplek Malakka/Melaka.
En ten slotte eentje aldaar om het hotel voor de avond te bereiken.
De tijd? Een uur of zes, zeven. De kosten? Ik denk amper een tientje.

Hoe dan ook, ik ben er. Deze spannende dag is gelukt. De grens naar Maleisië is beslecht. En dat ging gelukkig best soepel.

Eenmaal in Maleisië heb ik direct een simkaartje gekocht voor het vervolg van de trip. Internet maakt het allemaal toch wat makkelijker. Vervolgens op zoek naar die bus richting Malakka. Bomvol station, met overal voorpiepers, maar gelukkig ook genoeg behulpzame mensen. Niet veel later kan ik rustig in de airco van de bus op adem komen van het gesleep met rugzakken in een tropenklimaat en van het traag voorbij schietende landschap gaan genieten.

Hoe dat eruit ziet? Palmbomen. Alleen maar palmbomen! Eindeloos palmbomen. Velden en hellingen vol. Ze waren me al opgevallen vanuit het vliegtuig, maar nu rijd ik er dwars doorheen. Palmbomen geven me, net als bergen, altijd een instant vakantiegevoel. Plus groen, ik houd ervan.

Malakka in een notendop? Portugese, Nederlandse en Britse historie uit een koloniaal verleden, geinig uitgedoste driewielers die qua volume niet voor elkaar willen onderdoen en een moskee die zo in Fata morgana kan. Efteling XXL ook hier. Zorgt voor wat stabiliteit, zullen we maar zeggen.

Over Efteling gesproken: hordes en hordes mensen krioelen hier over een centraal plein met Hollandse molen en een klokkentoren waaruit doorlopend blije muziek klinkt. Allemaal sjokken die groepen achter een gids met zo'n vlaggetje of paraplu aan... Ik snap direct weer waarom ik daar niet voor gemaakt ben 🙈. Ga morgen snel verder richting natuur. Even ontprikkelen.

Geschreven door Karianne