Tja de vraag van Fredje brengt me tot dit verslag.

Maar eerst dit: Nick heeft zijn vriendin Lina ten huwelijk gevraagd op kerstavond en het antwoord was: ja!
Hartstikke mooi dit, gefeliciteerd jullie met de verloving.

Eerder heb ik al een verslag geschreven over hoe het is om te wonen in een camper,
dat was in het pre Corona tijdperk waarin je je nog mocht verplaatsen binnen Europa en de rest van de wereld.
Kent men de regels nog van Europa? Vrij verkeer van personen en goederen...tja de goeie ouwe tijd

Over goede oude tijd gesproken, met dank aan Fredje whaha
Toen ik werd geboren in het Leidse, had het lot bepaald dat ik ter wereld kwam in een hotel,
Hotel huize de wekker op de Herengracht. Vraag me er verder niets over want ik weet het niet en het boeit ook niet.
Maar zou daar het zaadje tot eeuwige onrust zijn geplant?

En zo maken we een sprong in de tijd naar de jaren 80 van de vorige eeuw..daar hebben we elkaar leren kennen toch Fred?
Ik had het thuis goed en na de scheiding van mijn ouders stond mijn mama er ineens alleen voor met 3 meiden, die echt niet makkelijk waren.
Groot respect heb ik voor het feit dat zij steeds heeft volgehouden m.i. vaak tegen beter weten in maar
opgeven kwam gewoon niet in haar op.
Alles wat ik doe en de manier waarop ik in het leven sta en naar de wereld om me heen kijk heb ik voor een heel groot deel aan haar te danken.
Haar keuze mij in huis te nemen en op te voeden heeft mij gemaakt tot wie ik vandaag de dag ben en daar ben ik haar eeuwig dankbaar voor
Als mijn mama niet de beslissing had genomen 2 pleegzusjes in huis te nemen en er daar later nog 1 aan toe te voegen, dan had mijn leven er verdomd slecht en anders uitgezien. Dat weet ik honderd procent zeker.

Van mijn (pleeg) ouders kreeg ik waarde en normen, kreeg ik netjes Nederlands spreken, kreeg ik een stabiel leven en kreeg ik kansen om te zijn wie ik was en welk pad ik zou kiezen om te bewandelen in het leven.
Het was gelukkig niet zo dat zij beperkt waren door een tunnelvisie in de opvoeding.
Er is niet een weg die naar Rome leidt, er zijn er verschillende en je hebt als mens het recht om deze verschillende wegen te onderzoeken en te leren van de verkeerde wegen inslaan.
Zo werd ik met een brede kijk opgevoed, filosofisch denken, andere manieren van je leven invullen bekijken en proberen.
Natuurlijk hadden zij een bepaald beeld voor ogen maar dit werd mij zeer zeker niet opgedrongen.

Ik kan me goed herinneren dat zij het wazige idee hadden opgevat om eens anders naar het leven te gaan kijken en zo kwam het boek opnieuw beginnen van Jacques Massacrier in mijn leven.
Strip jezelf van al de onzin, die je wordt opgedrongen door de maatschappij en de wereld om je heen en ga terug naar de basis van het bestaan, leer te leven met de natuur, in harmonie met de natuur. Prachtig boek.

Zover als in het boek gingen mijn ouders niet hoor, kon ook helemaal niet in die tijd, ze hadden het echt veel te druk met allerlei sociaal en maatschappelijk zaken en met inmiddels 3 puberende pleegkinderen maar het feit dat ze er wel over nadachten is zeker heel tof.
Opnieuw beginnen volgens het boek, zat er dus niet in op grote schaal maar wel qua denkwijze en voeding.
Macrobiotische voeding deed zijn intreden en ik denk dat ik toen dacht:
ok wegwezen hier want dit is gewoon niet te nassen whaha
Macrobiotische voeding moet je weten ( mam wist jij dit eigenlijk zelf??) wordt langs de schaal van Yin en Yang gelegd en zo wordt bekeken.
Wat meer Yin is en wat meer Yang en daar wordt de maaltijd mee in balans gebracht.
Jaja niks alleen biologisch verantwoord maar een hele harmonie en balans filosofie achter het gebeuren.
Was niet echt mijn ding toen, ik wilde een stuk vlees, het liefst flink rood en flink groot..bbrr die goede ouwe tijd.

Ik was geen heel moeilijk kind hoor maar vond het niet fijn als men beslissingen voor mij wilde nemen daar werd ik wel opstandig van.
Ik had altijd het gevoel dat men mij niet veel kon leren dat ik niet al wist en dat was soms erg lastig.
Of het nou mijn ouders betrof of leerkrachten maakte me niet veel uit, probeer mij niet te veranderen in iemand die ik nooit zal worden of zou willen zijn.
Ik had al vroeg een hekel aan onwetendheid, domheid, gebrek aan kennis maar vooral aan een burgerlijk bestaan met een tunnelvisie kijk op het leven.
Ik wilde mijn eigen fouten maken en mijn eigen pad bewandelen zonder bemoeienis van anderen. Heb ik nu nog trouwens.
Dat heeft me vaak in enorme orkanen doen geraken maar uiteindelijk kwamen er ook weer lichte briesjes en werd het weer ff windstil.
Ik ben onwijs vaak verhuisd of gewoon vertrokken met de noorderzon op zoek naar mezelf of op de vlucht voor mezelf.

Mijn eerste huis was het pand aan de van boetzelaarstraat in Alphen aan den Rijn.
Waanzinnig huis, groot, midden in het centrum tegenover het voormalige V&D en jawel gekraakt door mij.
Waren ze niet blij mee bij de gemeente maar jammer dan kraken mocht in die tijd gewoon. Leuke tijd hoor!
Het huis was een zoete inval voor vooral de anarchistische opstandige punkers onder ons met hier en daar een meeloper
De boetz was verbonden met het krakerscollectief uit leiden en Amsterdam.
Even voor de goede orde niet iedere punker was tuig, ik zeker niet.
Gezien de wet op de privacy, ga ik niet alles vertellen want niet alles hoeft men te weten, laat ik het zo zeggen, ik was anders😁

Als er dan een kindje op komst is ga je nadenken over waar je staat op dat moment in je leven en welke beslissingen je wilt nemen
om je kindje te verzekeren van een goede en stabiele toekomst.
Zo heeft het kunnen gebeuren dat ik koos voor een stabieler en vaster bestaan maar altijd met in mijn achterhoofd dit ga ik niet mijn hele leven doen.
Ik ga geen vast bestaan opbouwen om mijn kinderen te plezieren of om toekomstige kleinkinderen op te vangen en voor oma te spelen.
Ten eerste vind ik dat gewoon echt niet leuk, kleine kinderen en ten tweede nja ik ben Nick ooit vergeten in het winkelwagentje bij de AH, dus of het nou zo veilig is om een kleinkind bij mij te stallen.
Zonder dollen, ik wil gewoon heel egoïstisch geen ruimte maken in mijn leven voor keuzes van iemand anders.
Bij nood en dood wil ik best wat betekenen maar alles daar buiten valt voor mij onder de noemer eigen keuze dus daar ben jezelf voor verantwoordelijk. Die gedachte is en gaat nooit veranderen. Kleinkinderen zeggen mij totaal helemaal niets en ik zal ook nooit accepteren dat mijn naam ongevraagd wordt veranderd in oma ipv debbie of deb. Tot zover het onderwerp virusjes met snotneusjes bbrr..

Jaren geleden heb ik met Ton gekeken om te gaan emigreren naar Frankrijk maar omdat onze kids aan het begin stonden van de pubertijd, een eigen leventje, hoe klein ook nog, aan het opbouwen waren, vrienden en een sociaal leven hadden, hebben we besloten dat niet te doen omdat wij die keuze niet konden maken voor de kids en zij te jong waren deze keuze zelf te maken en zie waar mijn kids nu wonen, niet in Frankrijk dus..

I.p.v. emigreren hebben we toen een groot huis gekocht ( 215+ m2) waar we lang met heel veel plezier hebben gewoond maar met nog meer plezier hebben verkocht omdat het gewoon niet was wat wij wilde.
Het vast zitten aan een huis en verplichtingen, altijd terug keren naar hetzelfde huis met dezelfde tuin en dezelfde buren, in hetzelfde dorp en dezelfde mensen. We waren het op een gegeven ogenblik gewoon helemaal zat om constant in dat kringetje te zitten van voorspelbaarheid en zijn daar echt uit gevlucht. Ik hoef geen voorspelbaar bestaan, vind het juist heerlijk om niet te weten waar ik morgen sta met Joep en welke mensen ik misschien ontmoet.


Een rode draad door mijn leven is altijd dat boek opnieuw beginnen geweest.
Dit was ooit eigendom van mijn mama maar is op zeer mysterieuze wijze in mijn bezit is gekomen ( zal het vast hebben meegepikt) en is altijd met mij mee gereisd.
Ben veel kwijtgeraakt of heb spullen weggedaan maar dit boek heeft altijd een plekje gehad, ook nu in Joep.
Ik koester dat boek.
Alles wat je moet weten om te leven staat daarin. Het is echt terug naar de basis van het bestaan.
Daar droomde ik van, een klein huisje stukje land en ver van de buitenwereld je eigen ding doen.
Maar toen kwam de EU en die vertelde ons dat de grenzen weggingen, er vrij verkeer van personen kwam en dus ongekende mogelijkheden.
Wat is er nog mooier dan opnieuw beginnen in Europa met een camper als nieuw thuis en de natuur als je achtertuin.
Ik kies zelf wat mijn uitzicht is voor de volgende ochtend, of dat ik midden in het bos opsta of midden in een stad.
De vrijheid van een nomadenbestaan is voor mij het mooiste dat er is.

Door Covid zijn de plannen wel tijdelijk aangepast natuurlijk en houd ook ik me gewoon aan de maatregelen en volg de adviezen op.


Wij hebben in het vaste huis een keuken, toilet en slaapkamer.
Nick gaat het woongedeelte nog verbouwen en er komt nog een badkamer.
Maar eigenlijk zitten we daar niet op te wachten en hebben helemaal geen zin om in een huis te wonen, hoe lief bedoeld het ook is.
We hebben dit met Nick besproken en hij begrijpt het gelukkig wel en respecteert onze keus niet meer in een huis op een vaste plek te willen wonen.
Toen we hier net aankwamen hebben we een week of 3 gebruik gemaakt van de slaapkamer maar daar voelde ik me totaal niet happy. Kreeg direct weer een vluchtreflex.
Veel te groot en ik moest mijn vent zoeken in dat grote bed, nee joh dat hoeft voor mij niet.
Dus de slaapkamer gebruiken we nu soms om wat tv te kijken als we daar even zin in hebben.
De keuken is wel heel handig want ik ben de kok van het stel en kook dagelijks voor ons viertjes.
Daar tafelen we gezellig een paar uurtjes op ons gemak en kletsen over van alles en nog wat.
We hebben dat wel eerst in Joep gedaan, was wel gezellig hoor maar erg lastig met maar 2 pitten en dan met 4 volwassenen aan tafel vond ik wel een beetje krap ondanks dat Joep plek heeft voor 6 personen. Dus dat doen we alleen als we erop uit gaan met zijn 4tjes.

Uiteindelijk na 3 weken heb ik besloten om weer in Joep te gaan wonen en de ruimtes in het huis alleen te gebruiken als ik dat wil.
Eigenlijk is het een soort van omgekeerde wereld.
Joep is meer dan mijn huis, het is mijn thuis. Zodra ik in Joep stap ben ik thuis en voel ik me helemaal happy en ben ik vrij.
Ik heb alles wat ik nodig heb. Douche, wc, keuken met koelkast, een lekkere verwarming, een ruime hoekzit en een heerlijk grote bank , 4persoons zithoek staat in bed stand dus vandaar mijn grote lounche bank.
Omdat hij in het bezit is van een groot zon/lichtpaneel heb ik ook geen stroom nodig, kan allemaal op het paneel. Ik heb dus geen camping nodig maar kan gaan en staan waar ik wil.
Mijn slaapplekje is boven in de alkoof, knus en met ramen rondom, dus altijd mooie uitzichten als ik mijn ogen open doe.


Als ik ff geen zin heb om in östra möcklehult te zijn of waar dan ook, start ik Joep en zoek een prachtig plekje in de natuur op.
En dat is iets wat ik regelmatig doe. Even met Joep de natuur in en me terugtrekken uit de maatschappij en mijn eigen ding doen.
Joep is altijd klaar voor vertrek, geen losse spullen laten rondslingeren maar direct alles terug op zijn plaats zodat je niet eerst je halve camper moet opruimen als je zin hebt om een trip te maken. Ik loop mijn controle ronde in 1 minuut en ben dan weg.
Maar dat is ervaring, dat moet je leren.
Natuurlijk moet je goed zijn in ruimte benutten want dat is beperkt maar ik woon nu meer dan een jaar in Joep en heb alles wat ik nodig heb.
De rest van mijn spullen staan nog grotendeels in de verhuisdozen.
Nou dat is dus duidelijk allemaal overbodige zooi die ik niet nodig heb.

Ik ben geen Nederlandse burger meer maar een Europese burger en dat vind ik heerlijk.
Ik ben niet meer op zoek naar Deb, want die heb ik inmiddels wel gevonden, ik sla niet meer op de vlucht voor dat wat ik niet weet, niet begrijp of niet kan veranderen, ik ben gestopt met rennen en dat is een zeer tof bestaan en voor alles wat je achterlaat komen er nieuwe dingen in je leven.

Dus Fredje een heel lang verhaal voor eigenlijk een antwoord dat ik in een zin had kunnen samenvatten:
Nee ik mis totaal geen huis of ruimte want voor mij is 12m2 ruimte zat zolang die 12 m2 op wielen staat en altijd klaar is voor vertrek...
Nu alleen die fu.. grenzen nog open ppff!

Hej då

wij wensen jullie allemaal alvast een gezellig oud en nieuw met een goeie roetsj het nieuwe jaar in..sköl op 2021

Geschreven door Debs.travels