Normaal gesproken doe ik niet aan mijn verjaardag.
Elke dag word ik ouder maar dit jaar vier ik haar voor het eerst in het prachtige zweden.
Ga dit vieren met Nick en Lina in Växjo.

Het weer is winderig en nat maar voor mij regenaanbidder is dat geen probleem....lekker

Ik ontdek steeds meer hier rond het huis aan historische dingen.
De plaggehut tegenover ons huis blijkt een vleesrokerij, een linbasta, te zijn uit 1901.
Men rookte daar het vlees en bewaarde dit in het achterdeel, dat deels in de rotsen en ondergrond werd gebouwd omdat het daar een constante temperatuur heeft...een koeling dus.

Het tjärdal had niets met drank te maken heb ik inmiddels ontdekt maar met het maken van teer. Deze werd hier op verschillende plekken in het bos gemaakt en werd een export produkt.

Als ik de lange bosweg neem het bos in of uit kom ik langs oude stenen muren die langs huizen en akkers staan, veel van deze muren lopen door de bossen.
Opvallend is dat hoe meer je richting Runnarsköp komt, er meer van deze muren te vinden zijn en zelf de ruïne van het oude Runnarsköp er te vinden is.
Nou daar moet ik meer van weten, dus ben op onderzoek en struintocht gegaan door de geschiedenis.

In Runnarsköp ligt een van 's werelds breedste stenen muren. De negen meter brede stenen muur werd in de 19e eeuw gebouwd toen al het land moest worden omgezet in bouwland.
Echt heel fraai is het verhaal over hoe deze stenen muur ontstaan is echter niet.
Ik heb het informatiebordje laten vertalen door Lina, mijn zweedse schoondochter.

"Deze werkelijk indrukwekkende muur werd gebouwd tijdens de hoogtijdagen in 1860. Runnarsköp was toen eigendom van de kroonkoopman Magnus Heurlin.
Hij was een machtig man en de heerser van de parochie. Hij zorgde voor de distributie van granen en stelde deze beschikbaar om in de meest dringende behoefte te voorzien.
Om deze hulp te ontvangen en zo jezelf en je gezin te redden van de hongerdood liet Magnus de hulpbehoeftige op zijn velden werken met het opruimen van de stenen en van deze stenen werd 's werelds breedste muur dus gebouwd, die er vandaag de dag nog te vinden is.
Het zou de sombere waarheid zijn achter
deze enorme berg stenen.
De voormalige landbouwgronden werden in de jaren 60 beplant met bomen daarom is dit hongermonument nu gedeeltelijk verborgen in het donkere bos"

En de familie Heurlin?? Zoon Eric heeft zijn hele leven gewijd aan het herstellen van dit onrecht via de Heurlin stichting, die nog altijd bestaat en veel doet op het gebied van cultuur, behouden van cultureel erfgoed en sociale en maatschappelijke hulp voor de minderbedeelde in de samenleving...

Mooi verhaal zeg...vooral het einde

ik ga mijn verjaardag vieren tjuus

Oh nee hej dä

Geschreven door Debs.travels