Alleerst dit:
1 juni is in Nederland de horeca eindelijk weer open gegaan..
Voor diegene die daar direct gebruik van hebben gemaakt...mooi en ik gun het jullie van harte en wat zal dat biertje heerlijk hebben gesmaakt en met plezier en een big smile lekker genietend in het zonnetje gedronken zijn zeg!

En voor de zeikers onder ons die de versoepelingen maar niks vinden:
Blijf lekker thuis, doe je boodschappen online, ga niet op vakantie, vermijd menselijk contact en blijf vooral je kop in het zand houden en lekker naief wachten samen met de overheid op een vaccin!
Tegen de tijd dat die er is, als deze al komt, ben je al gestikt door je eigen keus je kop te lang in het zand te hebben gehouden.

Dat gezegd hebbende....
Ik sta met Joep bij ons huis in Zweden.
Ik camper op mijn eigen land en Joep staat zeer tevreden in het zonnetje en geniet van de rust, de ruimte en de stilte..

Foto's waren er genoeg te zien van het huis toen het nog te koop stond maar in het echt...geen woorden voor hoor..

Je rijdt over een bos weg, langs meren, verbindingsriviertjes en bossen om uiteindelijk uit te komen bij nr. 42 midden in de bossen.
Je hebt de chill route, zodat je nog langer kunt genieten en je hebt de iets korter geniet route naar het huis..welke van de 2 je ook pakt, het is groter dan de brunssemerheide en het meertje..nou je zwemt hem niet over hoor als amateur zwemmer zo groot..

Tja wel 1 nadeel het is best druk te noemen in het dorp Ostra Mocklehult.
Er staan gewoon 5 huizen ppfff wat een drukte, niet normaal😅

Gister aangekomen met 2 auto's en een Joep vol verhuisdozen maar zonder ontspanning zeker geen inspanning hoor want tenslotte wonen we in the middle off nowhere om lui en een rond dikkertje te worden dus lunch met natuurlijk bubbels en een toost op het huis daarna heerlijk met Nick en Lina een wandelingetje gemaakt.
Je komt echt niets of niemand tegen, ik persoonlijk vind dat heerlijk.
Ik kan mezelf heel goed vermaken en zoek sociale contacten op als ik daar trek in heb en gelukkig (voor mij) heb ik dat niet heel vaak...
Ik voer wel intelligente gesprekken met mezelf want vaak kunnen mensen mijn brein helemaal niet volgen whaha..ben hier niet mega trots op of zo, zie het zelf vaker als een enorme handicap maar ja kan mijn brein niet uitzetten dus heb ik hele dialogen met Deb.

Er zijn hier nog allerlei dingen te zien uit lang vervlogen tijden.
Meteen tegenover het huis is een soort plaggehut en iets verder op in het bos een plek waar ze iets stookte in de oude tijd..mijn zweeds is bagger dus geen idee wat er staat maar zodra ik dat weet vertel ik het..vlg mij iets met drank 😉
Voor nu struin de historische route rond het huis en de rest komt wel als ik niet meer verdwaal want fu.. wat is het hier uitgestrekt joh echt niet normaal.

Ik moet iets eerlijk bekennen:
Ik ben een stads mens. Zet me in een stad en ik vind altijd mijn weg terug maar in een bos verdwaal ik. Een boom is een boom met takken en groen en voor mij lijken al die bomen hetzelfde, geen padvindster ervaring, geen orientatie vermogen en richting het noorden lopen ofzo werkt bij mij echt niet...waar de fu.. is het noorden?? Ik ben geen kompas. Zonder mijn gsm ben ik reddeloos verloren in dit enorme maar prachtige bos en aangezien hier niemand woont kan je ook de weg niet vragen maar het komt goed..straks ken ik het hier op mijn duimpje tot die tijd breng ik gewoon lintjes aan of strooi ik broodkruimels..
of gebruik gewoon: google vind mijn huis 😁

3 juni is het verhuisbedrijf mijn spullen komen brengen.
Omdat het een bos weg is met een bruggetje, had ik wel wat twijfel of mijn spullen ooit bij het huis zouden komen.
Het is geen weg voor zware vrachtauto's of campers. Zelfs met Joep kunnen we daar niet overheen. Een tegenligger wil je daar niet tegenkomen met een grote auto.
Natuurlijk hebben ze wel ff naar het lange pad gekeken (mannen he, toch ff proberen, eigenwijze schepsels) en kwamen direct tot de conclusie dat ze deze echt niet moesten pakken.
Dankzij de aanwijzingen van Nick hebben ze de kortere weg gevonden en hebben goed naar hem geluisterd ipv naar hun navigatieklepding want al mijn spullen staan hier...pfff wat een hoop spullen heeft een mens zeg, althans dit mens.

Tja de hamvraag...nu ik bij het huis ben en weer van alle gemakken voorzien ben wat doe ik nu met Joep??
Nou wat denk jezelf?? Joep is mijn huis en mijn thuis. Een leven buiten Joep wil ik nog helemaal niet! Ben ik totaal niet klaar voor. Joep geeft me vrijheid, gooit kettingen af en breekt hokjes af.
Zolang Joep het heerlijk vindt om te spinnen, te snorren en zijn turbo te laten werken is en blijft Joep mijn thuis en de wereld mijn achtertuin...

Hej då

Geschreven door Debs.travels