Vanmorgen met een klein beetje pijnin het hart vertrokken uit Montignac. Een laatste concert van de vogeltjes geluisterd en genoten van de wakker wordende Montignacse wereld.
Voor iedereen die ontdekken en ervaren heerlijk vindt...dan is de Dorgdone en dan vooral de streek Perigord the place to go! Zo sta je tussen de 20.000 jr oude tekeningen en zo sta je in een eettentje waar ze aan het VR gamen zijn en ze het leuk vinden dat je er bent..heb ik het ff niet over de heerlijke wijnen, alles met walnoten en natuurlijk frois gras..sorry gansjes, het is te lekker om te laten staan.

Ondanks de rust, de ruimte, de natuur en de prachtige vergezichten, die lijken op schilderijen van Bob Ross, merk je dat je toch ook nu tijdens het rondtrekken met je camper soms even op de rem moet trappen en moet zeggen: nu even niet!
Geen autoritjes, geen slingerwegen door bergen met afgrond naast je en geen eeuwen oude dorpjes maar even de echte rust opzoeken, een moment voor en met jezelf, bewustwording van wat er op je pad komt, is dat toeval of zijn het juist gemaakte keuzes die je hier brengen? Waar kan dat beter dan in Dhagpo Kagyn Ling??
Ehh zijn ze in Tibet of Nepal?? Nee hoor gewoon in Saint Leon- sur-vezere.
Slingerpad de bergen in, waar het steeds rustiger en stiller wordt en daar ligt ze.
Een boedhistenklooster combinatie van oud en modern. Iedereen is van harte welkom, kost je niets behalve respect hebben voor de wereld om je heen.
Er heerst een serene rust en een oorverdovende stilte.
De tempel is de plaats waar je even dat moment voor en met jezelf kunt pakken,
Wel eerst rondje gebedsmolens en schoenen uit voordat je de tempel ingaat
Niets te maken met geloof maar met respect voor hen die geloven
Niemand die binnen praat, geen gillende muziek, alleen de vrijkomende geuren van wierook die je brein prikkelen tot rust en te stoppen met rennen en bewust zijn van het hier en het nu..gewoon heerlijk
Er zijn andere mensen maar die lijken te verdwijnen en worden pas weer opgemerkt bij het uitgaan van de tempel.
Niets dan stilte en een oase aan rust in deze hectische, drukke, alles moet wereld.
Ik bedenk me hoe mooi symbolisch deze plek is. Zo dicht bij Lascaux, waar het leven in gemeenschappen begon met rotstekeningen en sjamanen, door ontwikkelen naar betere tijden op de rots van Saint Christophe waar het katholisime de scepter zwaaide, naar het boedhisten klooster in Saint Leon waar je door middel van meditatie terug gaat naar je oerik van 20.000 jr geleden en middels eenvoud naar een hoger nivo komt en zo is de cirkel rond!
Mooi dan kan ik nu mijn diesel weer warm laten lopen en op weg richting Alexander en Margot in de pyreneeën.
Met een mooie zwarte dieselpluim verlaten we Tibet en rijden het Frankrijk van nu weer in maar mindfull en verlicht..
Tot ziens in Eoux..
Kijk hier is op : www.lemoulin.nl
Zo nu eerst slapen in Moissac

Geschreven door Debs.travels