Na 5 weken eindelijk terug thuis en veel tijd gespendeerd met de vrouw en de kindjes. Maar nog steeds geen verslag geschreven van onze laatste dag onderweg, dus bij deze.
Na een laatste avondmaal vroeg in ons bed gekropen omdat we donderdag vroeg onze trein moesten halen. Om 7u28 vertrok onze trein naar huis. Ons appartement waar we sliepen had zicht op de haven maar dat was nogal positief uitgedrukt. Maar wel proper. Gelukkig is de bakker hier vroeg open en stond Kurt al om 6u klaar om een lading koffiekoeken. Na het ontbijt liepen we richting station, een kleine kilometer ver maar met al onze bagage is dat ver genoeg. De trein stond al klaar en we konden gelijk opstappen. Stipt op tijd vertrok die aan een redelijke snelheid maar nog zeker niet op volle snelheid. Eenmaal bordeaux gepasseerd ging het gas volledig open en reden we constant boven de 300 km/h. In Parijs moesten we overstappen. Niet enkel van spoor, we moesten in een ander station zijn. We hadden een uur om van Paris-Montparnasse naar Paris-nord te gaan. De metro was hiervoor de beste optie. Maar tegen dat we een ticket gekocht hadden en we door eindeloos lange tunnels de metro bereikten waren we al veel tijd verloren. Na 14 stops waren we bij Paris nord. Een station met meer dan 30 sporen. Nog enkele minuten. We begonnen zelfs te lopen. Gelukkig stond de trein er nog. Nog maar net opgestapt vertrok de trein zonder stoppen naar Lille. Na een uurtje waren we er al. Daarna moesten we nog een trein nemen richting Roeselare. We kochten onze tickets via een automaat. Even later zag ik 2 collega's van de NMBS wachten op hun trein. Ik vroeg of ik eigenlijk wel een ticket had moeten kopen om naar Kortrijk te rijden. Ze legden me alles uit en bleek dat we teveel betaald hadden voor onze tickets. We hadden ze nationaal gekocht en je moet ze regionaal kopen. Dat scheelde toch bijna €4 per persoon. We konden onze tickets nog wisselen en even later zaten we op een MR96 richting Roeselare. Voelde toch als een beetje thuis komen. 😄. In Roeselare stonden Familie en vrienden ons op te wachten op het perron. We zijn thuis. Eindelijk. Het einde van ons avontuur is een feit.
Dankjewel aan iedereen die ons heeft gevolgd en een dubbele Dankjewel aan de vele mensen die een schenking deden voor Kom op tegen kanker. ❤

Geschreven door Compostellaforlife2021