Dag 30 zal herinnerd worden als baaldag. Deze morgen vertrokken naar de vuurtoren van Fisterra. Een klimmetje van een paar kilometer. Onderweg merkten we dat het nogal mistig was. En inderdaad, eenmaal boven, konden we zelfs de zee niet zien. Normaal moeten we hier verbaasd zijn door de oneindigheid van de zee, niet dus. We beslisten om naar Muxia te rijden. Er was ons verteld dat het daar ook mooi is. In de hoop dat het tegen dan al wat opgeklaard ging zijn werd de gps ingesteld bestemming Muxia. Nog maar goed en wel vertrokken stuurde die ons een bosweg in die nogal stijl omhoog ging. We konden, door de mist, niet zien hoe ver de beklimming nog was. Het werd ook steeds meer een pittig mountainbike-pad. Rijden was niet meer mogelijk. Het enige wat we konden doen was verder duwen. We zijn uiteindelijk boven geraakt. Eenmaal terug op de weg hebben we toch onze gps opnieuw ingesteld. Kort erna begon het te regenen. We passeren de kleinst mogelijke dorpjes. Er het is hier geen meter vlak. Rond 14u bereiken we Muxia. De mist is nog steeds van de partij, we hebben er nu nog wind en regen bijgekregen. Het is hier waarschijnlijk wel een leuk dorpje maar niet als het regent. Dus tijd om terug richting Compostella te rijden. Nu via grotere wegen, maar nog steeds op en neer. Rond 15u30 stoppen we toch ergens binnen om even op te warmen en een broodje voor lunch te eten. In Baiñas beslissen we dat het genoeg geweest is. We moeten nog tot Olveira rijden om een Albergue te vinden. Maar we liggen droog en kunnen op krachten komen van deze zware dag. Slaapwel en tot morgen.

Geschreven door Compostellaforlife2021