Dag 29 van onze trip naar Spanje. Gisterenavond hebben we gekeken naar het voetbal in het restaurant waar we gegeten hebben. Samen met de Italiaanse vriend van de uitbaatster. Ondanks het verlies was het toch een plezante avond. In tegenstelling tot de commentaren op Facebook profiteren we niet van een rustdag. We rijden door tot in Fisterra vandaag. Fisterra, het einde van de wereld (dachten ze vroeger) en het eigenlijke nulpunt van de camino santiago. In ons routeboek blijkt de geplande weg echter 115 kilometer. Na enig gepuzzel en gepruts met kaartjes, gps en gsm vinden we een route die een heel stuk korter is en haalbaar in 1 dag. We beginnen met een afdaling uit Compostela richting Negreira, dat belooft voor de terugweg! Vanaf Negreira verlaten we de grote weg en duiken we de binnenbaantjes in. Heel de tijd gaat de weg op en neer, kwestie van het klimmen niet te verleren! Na de nodige hoogtemeters is het tijd voor ons middageten. In Santa Marina vinden we bocadillos in een albergue, en ze hebben gesmaakt! Terug op weg beleeft Tom de schrik van zijn leven, na een schijnaanval van een Duitse herder. We naderen de oceaan, ons doel van vandaag. Het water mag dan nog redelijk plat zijn, de weg erheen verre van. De ene klim volgt op de andere. En dan is daar toch plots, van achter het hoekje, de zee. De plaatselijke hoogovenindustrie moet je er wel bij pakken. Na een laatste 15 kilometer op en neer komen we aan in Fisterra. Een dikke 87 kilometers en meer dan 1400 hoogtemeter later zitten we in de albergue de la paz. En dat voor een rustdag! Morgen gaan we het een beetje kalmer aan doen. Denk ik toch. Slaapwel en tot morgen.

Geschreven door Compostellaforlife2021