Wakker worden met een hemels gevoel is niet wat je van de titel verwacht. Er is een voor en er is een na. Ik zit in de na.
Na te genieten van wat ik zag.
Na te denken over wat ik nog te zien krijg. Na-derhand is het makkelijk zeggen , het was mooi. Zo dacht ik de eerste avond ook, maar de heldere sterrenhemel van gisteren gaf haar smaragd prijs. Ook besef ik dat lichtpolutie me mismeestert en dat thuis als normaal- modus geldt. Niks is minder waar, wat ik gisteren zag was werkelijk nachtelijk schoon. Nog steeds ben ik erg verwonderd over. De foto's die ik nam bekijk ik thuis, er zijn er zelfs die ik nog niet bekeek na het shot, het tafereel paste zich constant aan, subtiel en dan plots snel. Een echte overgang is er niet. Niet alles krijg ik vereeuwigd op de digitale pelicule, de nuances en de overgangen zijn tijdelijk, de beweging is soms golvend soms als douche met een verkalkte sproeikop, druppelsgewijs en hier en daar een een straal in de foute richting . De openingstijd van mijn Canon is te lang om dit weer te geven. Mijn beschrijving doet oneer aan wat ik zie.
Dat ik ooggewenning nodig had om het fenomeen waar te nemen, techniek om me bij te sturen, lees je tussen de regels. Nu ben ik gemazeld en dus voor het leven kenner.
De nacht is voorbij, ochtendstond heeft goud in de mond. Het schiet me niet te binnen wat dit betekend en gok even op gewoon rijmen.
Over rijm gesproken, dat vind je hier niet.
Wit wit wit.
Buiten ga je met pit.
Groen is het gras.
Voor de sneeuw er was.
Na het ontbijt splitst de groep zich., Agnes en ik blijven thuis. Zetten iets aan de kant en trekken ons winterpak aan en hop naar buiten.
Met een slee aan de hand. De eerste helling heeft al prijs en torst mijn gewicht als ik in een flinke vaart naar beneden roetsj. De wind giert langs mijn bril en brengt mijn wimpers aan het trillen. Tranen ontstaan van de snelheid die ontwikkelt wordt en het geluk. Zou die aandoening die mijn voorvaderen teisterden me nu ook te pakken hebben. Ik denk nog aan de verhalen van mijn vader, die de kindsheid van zijn grootmoeder uitbuitte op zoek naar pret. Haar een gommetje geven onder voorwendsel dat het een gummetje was. Zij ,Hollands van geboorte en leven, kauwde zich te pletter tot vader tussen kwam .
Ach wat zou het, de blik die twee voorbijgangers beloofd niks verheven over mijn mentale staat. Zien ze dan niet ik nu, hier op de slee, in opperste staat, met snelheid vooruit en terugvlieg naar de tijd van toen. Ik heb een zeven en ben een zeven, Ik lach hen breed tegemoet en zie dat het goed komt want ze schudden hun hoofd van ja, dit is toch India niet?
Ik schiet de bocht uit en wordt schuin naar boven getild, een halve draai op mijn zij als gevolg. Ik gier het uit en slaak een overwinningskreet, yeah! Twee armen in de lucht half gebogen.
Ik wip recht en geef de slee aan Agnes, die me toeroept " dat duurt nogal voor dat gij opstaat en dat is wel gevaarlijk ".
Meteen ben ik terug op leeftijd,
We stappen verder de straat over en het voetgangerspad op, ook daar kunnen we sleeën.
We zetten onze tocht verder en gaan het pad af, een brug over en zijn alleen. Na een poos skiet een Fin ons voorbij op langlaufskiërs. Hij stop en wijst ons terrecht. This is not the way you walk, hurry you need to skip this path, it's dangerous to stay . Plots flitsen er drie sneeuwscooters met een flinke snelheid over het pad, ze halen makkelijk tachtig per uur. De Fin wijst ons de weg en begeleid ons tot aan een veilig punt. Vriendelijke Fin zegt gedag en vertrekt, we trekken verder naar een meer vertrouwde plek en besluiten andermaal de hellingen te doen, tot de rest ons komt te vervoegen. Competities worden gestart en ik merk dat frauduleuze familieleden zich onbeperkt laten gaan om zo de verste afstand te bereiken. Het spel is slopend, ook voor mij, daarom ga ik akkoord om nog een wandeling te doen in de omgeving.
Morgen trekken we met de sneeuwscooter er op uit. Wie weet kom ik wat dwaze vakantiegangers tegen op een verboden route.
Deze dag was er een van heel wat herhalende activiteiten, daarom niet vervelend, daarom niet intenser en met evenveel plezier met mijn medereizigers.

Geschreven door Chris.op.weg