de vlucht naar Jakarta is een lange vlucht 12 uur, maar ik ben mentaal er klaar voor. we zitten op 28 D en 28 en zeer niet ver van de toiletten en dat doet deugd. waarschijnlijk zit er toch een traumatisch trekje in me, vermoedelijk dan van zeer jonge leeftijd, gelukkig is dat al lang geleden dat die koe best in de gracht blijft.
de vlucht nam veel tijd in beslag, eerst lang wachten op vertrek, wegens slechte weer, dan taxiën en dan terug naar de garage om te tanken. toilet kakske doen, tweestappen verder, ik ben er fan van. ps ook de hosteskes waren vriendelijk, dus een goed rapport heb ik geschreven naar de Turkse maatschappij, en ik heb heb het nogal grondig gedaan ook, ik heb zowat op al dat door mijn gedacht kwam gezegd dat het goed was, dus die gaan zeker hun pree verhoogd zien deze maand!
deed 1 stomme keuze, en dat was een film die ik opzette, trok op niks, was dom en over the top, maar eens opgezet, moet ik dat verder uitzien, waarschijnlijk nog een trauma van toen de beesten nog spraken.
aangekomen in Jakarta ,

we kwamen aan op een laat uur, er was niet te veel volk meer op de luchthaven, je moet nog door allerlei instanties heen, en je doet dit gelaten.
die gelatenheid heb ik natuurlijk ook eigen gemaakt en ... omdat ik zo verheugd ben om gegidst te worden door een kenner.
Bij het bestellen van een taxi bewees Paul zich. Hij kent de klappen van de zweep en de taal.
Ik daarentegen ben blue, onbeholpen, ik voel me kind zonder dit te zijn, enkelvoud en in al mijn enthousiasme , behoud ik gelukkig de maturiteit om de OHHS en AHHs weg te laten, gênant zou het zijn. ik heb wel een gezicht om te verliezen, maar ge doet dat niet.
Reizen om te leren.
En leer ik dan bij. Bijlange niet, want ik spreek de taal niet en het gaat te snel, zoals het verkeer. Links rechts, invoegen al toeterend, een volleerde chauffeur, zwenkt en laveert ons door het verkeer, geen woord komt er uit, geen vloek, geen commentaar. 't zou bij mij anders zijn geweest, er waren er al zeker een paar die stantepede in Java zaten of Timboektoe!, slechte plaats keuze achteraf bekeken, want niet zo ver van hier.
Na wat zorgeloos kijken, komen we sneller aan in het hotel dan verwacht, de voorgestelde rit van anderhalf uur, is ingekort tot vijfendertig minuten.
Wanneer ik na een toch wel lange reis, net zoals vroeger na een avond stappen of verplicht familiebezoek thuis mijn bed op zoek, vergeten hoe dikwijls ik dat bed vervloekte omdat het te klein, veel te zacht of te koud was, mijn kritische grenzen zeer laag zet en binnen stap in op dat moment is dit je paradijs en zo veranderd je houding voor dat ene moment volledig.

In de kamer, wennen wat het mijne wordt. Uitpakken of niet uitpakken, dat is de vraag, ben te moe niet doen, uitstelgedrag dus. ook daar lonkt het kind in me.
en nu ga ik slapen, en wees gerust, het licht was rap uit

Geschreven door Chris.op.weg