Sunny sunny morning. Het zonnetje scheen en het was al warm bij de morning tea. We kregen ons ontbijt buiten en werden verwend met pannenkoeken. Samen met fruit, havermout en ander lekkers vulden we onze magen goed voor de tocht naar boven. Vanaf de kampplaats ging het pad vrij snel naar boven richting de Shibuk La op 5,275 meter dus een stevige klim van 300m op de eerste 2km van de 14km in totaal.

Daarna ging het bergafwaarts naar Tso Kar. De tocht naar beneden was eerst gevarieerd en bood ruimte om bij te kletsen. We vergeleken verschillende religies en filosofeerden met elkaar. We waren zo in vorm en de wandeling vlotte zo snel dat we dachten wel door te kunnen wandelen naar het kamp om daar onze lunch te eten. Karma had gezegd dat we op nog maar een uurtje van de kampplaats waren maar door een woestijnachtig gebied met volle zon bleek dat een grotere beproeving dan verwacht. Je kon heel ver de vallei in kijken naar Ponganagu aan Tso Kar maar schijn bedroeg en alles was verder dan het leek. Na 6 uur wandelen arriveerden we op onze plek nog voor de horsemen en de rest van de crew aangekomen waren. We aten onze lunch waarin een lekkere curry samosa zat en een rijpe mango naast het gebruikelijke gekookte ei en aardappel. Alleen Maarten had geen eetlust en voelde zich niet helemaal lekker. Zodra de tenten stonden kroop hij er in en rustte uit.

Jan, Leon, Jelle en ik speelden verschillende kaartspelletjes en genoten van de afternoon tea met lekkere koekjes. Onze tentjes stonden naast een paar stupas die door een paar mensen bezocht werden. Verder stond er een onbewoond huis en verrassend een stenen toiletblok met twee toiletten op een paar meter boven de grond. Het waren weliswaar Indische toiletten (dus planken vloer met een gat erin) maar een welkome afwisseling van onze hudo.

De kippensoep werd geserveerd met warme zoute popcorn waar we van smulden. Daarna volgde paneer, dal, rijst, gebakken patatjes en mixed vegetables. Het toetje was minder uitdagend met ananas uit een blikje maar de kok voelde zich blijkbaar ook niet zo lekker. Na het eten was het al donker en de heldere hemel gaf ons een sterrenpracht die ongelofelijk was. Leon en Jelle legden het vast op kunstzinnige foto’s en wij prentten de beelden in onze gedachten om daarna rustig in te slapen.

Geschreven door Bossuytjes.op.reis