Slapen op deze hoogte viel gelukkig mee, wel veel wakker geworden maar toch fris aan het ontbijt (nou ja, de meesten van ons). Onze gastheer, Shaukat, zorgde voor omeletten, toast en ginger thee dat goed is tegen hoogteziekte - geen coca bladeren hier. Iets na 9uur werden we opgehaald om naar onze rafting plek te gaan. Dat gold ook als acclimatiseringsdag. We reden de stad uit langs rijen leger kazernes. Het Indische leger is hier in volle kracht aanwezig met verschillende afdelingen waaronder de airforce. De grensstreek met Pakistan is druk bevochten en wordt dus streng in de gaten gehouden van hier uit. Daarnaast neemt het leger veel infrastructuur opbouw taken op zich. De wegen zijn goed onderhouden door de BRO wat staat voor Border Road Organization. Tijdens de trip van een uur naar Sangham keken we onze ogen uit naar de verkeersborden langs de weg die allemaal in het engels aanmaanden tot veilig rijden. ‘Better mister late, then late mister’; ‘driving and whiskey is risky’; …. We hebben geen verkeersongelukken gezien maar het inhaalgedrag van de autos is pure waaghalzerij.

In Sangham kregen we onze wetsuits en schoenen waarmee we naar het beginpunt van de rafting in Chilling reden. Onderweg zagen we de rivier naast ons al kolken. Het bruine water komt van de gletsjers boven in de bergen en is dus ijskoud. Bij onze veiligheidsbespreking kregen we dan ook eerst allemaal een plens water over ons om te zorgen dat we aan het water wendden voor het geval we er in zouden kieperen. Dat gebeurde gelukkig niet maar nat werden we evengoed wel. De filmpjes, die helaas niet in de pindat passen, vertellen de rest. We hadden de langste rafting trip van 28km met 6 rapids van tussen categorie 3 en 4, enkelen hadden een speciale naam: 1) Baby rapid ~ 3; 2) Chilling rapid - 3+; 3) BMF (Big mother fucker) - 4) Champion killer - 4; 5) werd door de jongens gedoopt tot Mama dugger - 3+ Daar ik in de boot belandde (beter dan ernaast dacht ik). Het was een trip vol adrenaline en, terwijl ik af en toe vermeed de golven in te kijken, namen de jongens het allemaal heerlijk in hen op. Ze vroegen zich af wat ik als vakantie zou hebben met drie dochters…?

Na het avontuur reden we terug naar Leh. Tijd om wat in onze Almighty guesthouse te chillen. Daarna gingen we de markt van Leh op om geld te wisselen en onze travel agent, Juley Adventures, in cash te betalen zoals afgesproken. De money exchange was helaas niet op ons voorbereid dus mochten we de dag erna terug keren. Intussen verkenden we de centrale markt en opnieuw waren Maarten, en vooral Leon op jacht in de Tibetan refugee market waar Tibetaanse handelaren de mooiste dingen verkopen. Leon sloeg z’n slag na wat onderhandelen. We aten lekker in Leh view, het rooftop restaurant met avondzicht op de stad. Hier eten mensen redelijk laat naar onze normen, rond 20u, dus er waren niet veel andere gasten. Op deze woensdag bleken er geen vleesgerechten geserveerd te worden in verband met de vier dagen na Eid (althans dat is wat we van de uitleg verstonden). De ober uit Goa was zelf nog maar vier dagen in Leh en moest ook nog veel leren. Jelle smulde van een champignon lasagne en de rest probeerde verschillende massalas met nans en rijst. Het was weer smullen! Uitgeput van de rafting inspanning en met een volle maag kropen we op tijd ons bed in om uitgerust te zijn voor de ‘test’ wandeltocht naar Rumbak.

Geschreven door Bossuytjes.op.reis